Wielka gra
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 17:11, 11 wrz 2013 autorstwa Leptones (dyskusja • edycje) (→Przebieg gry: Błagam, to nie Wikipedia, to trzeba humoru!)
Plik:Tusk w Wielkiej grze.jpg
Wielka gra z Donaldem Tuskiem
Sobota popołudnie. Siedzi mąż przed telewizorem. Siedzi, siedzi, nagle wstaje… i sru! Uderza żonę w twarz! Ona pada na podłogę.
– Za co? – słychać jęk.
– A bo mi „Wielką grę” z anteny zdjęli!
- Kultowy dowcip z Wielką grą w tle
Szablon:T pierwszy najbardziej znany teleturniej, który na stałe wpisał się w długą już[1] historię TVP Spółki Akcyjnej. Początkowo emitowany na Jedynce[2] nie cieszył się zbytnio dużą popularnością, dopiero po przeniesieniu go na Dwójkę zyskał liczne grono sympatyków, które istnieje do dnia dzisiejszego. Każdy odcinek teleturnieju był związany z innym tematem.
Teleturniej prowadziło łącznie 4 ludzi, jednak najbardziej rozpoznawalną twarzą programu była Stanisława Ryster, która prowadziła teleturniej w latach 1975-2006[3].
Ciekawostki
- Pani Stanisława oprócz prowadzenia programu zajmowała się tworzeniem i „kopertowaniem” pytań[4], a także błyszczała humorem[5].
- W początkowych latach trwania teleturnieju gracze byli zamykani w małych, obdrapanych kabinach.
- Co każdy odcinek była przedstawiana masa mecenasów, profesorów, redaktorów i tym podobnych typków, sprawiających wrażenie świeżo wyjętych z formaliny.
- W teleturnieju występowali głównie sami zawodowcy[6].
- Po likwidacji teleturnieju jeden z jego uczestników nie dostał 40 tysięcy złotych. Czemu? Bo nie wyemitowano odcinka, w którym zagrał, a kasa przychodziła 2 tygodnie po emisji.
- Był to jedyny teleturniej, w którym publiczność w studiu przychodziła dobrowolnie[7].
