Higurashi no Naku Koro ni
Hah! To ma być horror?
- Reakcja przeciętnego widza po zobaczeniu pierwszego odcinka
- Reakcja przeciętnego widza po zobaczeniu 4 odcinka
Higurashi no Naku Koro ni – anime, w którym słowo komedia jest rozumiane dość pokrętnie, a czarny humor Quentina Tarantino wygląda przy nim jak kosodrzewina przy sekwoi. Powszechnie uważane za japońską wersję Happy Tree Friends.
Fabuła
Warning / Achtung / Attention / Attenzione / Advertencia / Pozor / Atenção / Внимание / Увага / Προσοχή / Figyelem / Advarsel / Įspėjimas / Waarschuwing / გაფრთხილება / Զգուշացում / 危ない / 警告 / 注目 / 경고 / אזהרה / चेतावनी / คำเตือน / تحذير !
W dalszej części artykułu znajdują się tajne informacje.
Kontynuowanie czytania może poskutkować odwiedzinami smutnych panów w garniturach.
Rzecz dzieje się w Hinamizawie – wsi zabitej dechami pełnej psychopatów, gdzie najbardziej normalne są małe dziewczynki z obłędem w oczach, umazane krwią i ganiające z nożami, wydające z siebie przy tym satanistyczny śmiech.
Fabuła wygląda mniej więcej tak, że do Wiochy Zabitej Dechami przeprowadza się młodzian imieniem Keiichi (bądź K1[1]), by wraz z rodzicielami wynajmować tam najbardziej szpanerską willę w okolicy. Zaczyna się kumplować ze stadkiem psychotycznych dziewcząt, z którymi codziennie po szkole uprawia ostry hazard. Oczywiście robi za tego-ciołka-co-zawsze-przegrywa. Wszyscy tak sobie beztrosko wiodą żywot (cały miesiąc) aż do czasu, gdy nasz protagonista odkrywa zastraszająco rozpowszechnioną w Hinamizawie Sektę Oyashiro-samy i związaną ze Świętem Wrzucania Wełny Do Rzeki (zaraz obok Święta Znoszonej Bielizny najpopularniejszy miejscowy festiwal) klątwę. Zaczyna się za bardzo interesować i od tej pory już go nie lubią.
Można tu znaleźć także wątek bliźniaczek – Mion i Shion Sonozaki, obdarzonych najbardziej mrożącym krew w żyłach zacieszem ze wszystkich bohaterek. Z powodu dość liniowej fabuły scenarzyści serialu postanowili obdarzyć największą powagą małą dziewczynkę.
Bohaterowie
Uwaga! Ta sekcja zawiera informacje, których zapewne nie chciałbyś znać, jeśli dotychczas nie miałeś okazji spotkać się z inkryminowanym tworem. |
- Rena – dziewczę kompletnie zwariowane na punkcie „słodkich” rzeczy (tyczy się to także ludzi), na widok których doznaje ekstazy i wewnętrznego przymusu zaciągnięcia ich do domu, w celach niewiadomych (pewnego razu podczas zdarzenia w gorących źródłach próbowała zabrać „małego braciszka Keiichi'ego” do domu). W ferworze poszukiwania skarbów najczęściej odwiedza wysypisko śmieci. Rena dopiero pod koniec drugiego sezonu uczy się, że aby nikogo nie zabić, należy walić tępą stroną siekierki. Zanim to jednak w końcu nastąpiło zmuszona była od czasu do czasu pochować jakieś poćwiartowane ciało na wyżej wspomnianym wysypisku. W porównaniu z resztą bohaterów jej śmiech brzmi łagodnie. Ginie 4 razy.
- Mion – posiada demoniczny tatuaż, dlatego zajmuje wysoką pozycję w rodzinie Sonozaki. Do jej głównych zadań należy torturowanie niegrzecznych ludzi w piwnicy za pomocą specjalnego oprzyrządowania, służącego np. do wyrywania paznokci. Mion posiada włosy koloru zielonego, najprawdopodobniej wskutek omyłkowego przefarbowania się. Często nie wiemy, czy jest sobą, czy też Shion. Ginie 6 razy i (o dziwo) nikogo nie zabiła.
- Shion – bliźniacza siostra Mion. Bardzo przywiązana emocjonalnie do swojego paralizatora – zawsze zabiera go ze sobą. Na basen też. Zakochana w Satoszu. Zwiała z wariatkowa, gdzie dla dobra społeczeństwa umieściła ją wcześniej babka. Kiedy przybyła do Hinamizawy przypomniała sobie, że rodzina jej nie akceptuje, poczuła się niekochana i pozabijała wszystkich. A jej śmiech był wtedy nawet bardziej satanistyczny niż Reny. Ulubioną torturą Shion, która miała zostać wykonana na Keiichim (za to, że nie jest Satoszem), jest wbicie 15 gwoździ w jedną dłoń. Ginie 4 razy (w tym raz przez skok na główkę z balkonu).
- Rika – pozornie wszyscy ją lubią. Tak naprawdę chcą ją zabić. Jest żywą wersją przysłowia nie rób drugiemu co tobie niemiłe: Rika próbowała zabić Shion wstrzykując jej narkotyk, lecz Shion zabrała jej strzykawkę i to Rice zaaplikowała zawartość. Nie ma rodziców, więc nikt jej nie nauczył, że nie wolno bawić się nożem, bo można przez przypadek wbić go sobie w głowę. Wielokrotnie. Lubi chlać tanie winiacze po nocach rozprawiając przy tym na tematy egzystencjalne ze sobą lub z Hanyuu. Ginie 100-coś razy.
- Hanyuu (a.k.a. Oyashiro-sama) – tutejszy bożek. Lubi kremówki. Nikogo nie zabiła, bo jest duchem. Prawdopodobnie jedyna postać, która nigdy się nie zaśmiała. Ofiara 3-krotnego porwania przez Renę.
- Satoko –
blekko denerwujący bachor. Razem ze swoim wujkiem tworzą,wspaniałą rodzinę. Hobbystycznie zastawia na wszystkich pułapki. Jej śmiech nie jest satanistyczny, ale brzmi jakby połknęła piszczałkę od roweru. Ginie 5 razy. - Satoshi – brat Satoko, życiowa miUość Shion. Miejscowe emo. Został zamknięty przez Dr. Irie w szafie, wcześniej jednak zatłukł swoją ciotkę kijem bejsbolowym, bo tak. Bardzo lubi bajkę „Śpiąca Królewna”.
- Keiichi – nastoletni paranoik darzący uczuciem swój (przywłaszczony) kij bejsbolowy. Posiada wiele zboczonych fantazji na temat dziewczyn w jego szkole (i nie tylko!). Po szkole gra w klubie hazardowym z resztą bohaterów (oprócz Satosza, bo jak Keiichi się zjawił, Satosz siedział już w szafie). Gdy jeszcze nie mieszkał w Hinamizawie, zabił dwie dziewczyny zabawkowym pistoletem. Keiichi ma tego pecha, że pada najczęstszą ofiarą psychicznych zachowań jego koleżanek. Scenarzyści twierdzą, że jest bardzo inteligentny. Lubi nosić dziwne stroje i paradować w nich po wiosce. Ginie 5 razy (w tym jedno samobójstwo). Często łączony w parę z Satoszem przez fanki lubujące się w gejach. Raz prawie pozbawiony męskości przez kolekcjonerskie pasje Reny (podseria Kira, odc.4).
- Dr. Irie – bardzo lubi dzieci, szczególnie małe dziewczynki. Jest lekarzem i jednocześnie trenerem drużyny baseballowej Hinamizawa Exterminators znanej z tego, że jeszcze nigdy nie wygrała żadnego meczu. Może to dlatego, że członkowie drużyny (m.in. Keiichi) grają w baseballa kijami golfowymi. Jak było wspomniane, zamknął Satosza w szafie. Ginie jakieś 2 do 3 razy. W jednym z odcinków zwierza się Keiichiemu, że pragnie poślubić Satoko.
- Akasaka Mamoru – samozwańczy obrońca Riki. Jest nim dlatego, że Rika podczas chwilowej niedyspozycji umysłowej spowodowanej upojeniem alkoholowym wybełkotała coś, co on odczytał jako dotyczącą jego i jego rodziny przepowiednię, która czystym przypadkiem okazała się być prawdziwa. Taki z niego twardziel, że potrafi wręcz pokonać
czterechsiedmiu uzbrojonych przeciwników, wybijając przy tym jednym uderzeniem dziurę w masce pojazdu opancerzonego. - Tomitake Jirou – podstawiony fotograf będący członkiem tajnej organizacji. Ginie multum razy, a za każdym tak samo (w wyniku własnoręcznego rozcharatania gardła wraz z przyległościami, po tym jak dał sobie w żyłę). Jest przykładem niezniszczalnych postaci w anime, czego dowodzi fakt, że przyjął bez szwanku strzał z granatnika na klatę.
- Miyo Takano – pielęgniarka w miejscowej klinice, dziewczyna Tomitake. To jednak tylko przykrywka, tak naprawdę jest złą panią major z kompleksem boga, która za cel życiowy postawiła sobie wymordowanie całej Hinamizawy, bo jej wolno. Ale nikt Takano za to nie wini, gdyż miała traumatyczne dzieciństwo. W zasadzie nie wiemy czy kiedykolwiek zginęła.
- Rina Mamiya – miejscowa prostytutka. Jest obecnie z ojcem Reny (dla pieniędzy), przez co nie ma zbyt dobrych relacji z pasierbicą. Ginie 2 razy (raz zabija ją rodzina Sonozaki, a raz Rena).
- Kuraudo Oishi – policjant, który dziwnym trafem zawsze zajmuje się tą samą sprawą. Uzależniony od papierosów. Do prowadzenia śledztwa włącza zazwyczaj nastolatków, którzy choćby nie wiem jakie mieli z początku opory zawsze miękną po usłyszeniu argumentu ostatecznego – jego auto ma klimatyzację. Ginie tylko raz.
- Chie Rumiko – naucza w szkole w Hinamizawie, gdzie jest jedyną nauczycielką (być może inni wiedzieli kogo będą uczyć i w porę zrezygnowali). Ma obsesję na punkcie curry. Ginie kilka razy – razem z całą szkołą.
- Frederika Bernkastel – postać bardziej niż drugoplanowa – pojawia się jedynie w ostatniej scenie. Jest prawdopodobnie uosobionym zlepkiem wszystkich dotychczasowych wcieleń Riki.
- Onibaba – babcia Shion i Mion. Jest równie psychiczna co jej wnuczki. Torturuje wrogów rodziny (jej członków też), najchętniej maszyną do wyrywania paznokci. Ginie kilka razy – w tym raz zostaje zabita przez Shion.
- Teppei Hojou – wuj Satoko. Wyznaje filozofię życiową, której głównym założeniem jest wyładowywanie frustracji na dzieciach. Zawsze chleje denaturat z kolegami, a wysyła po niego bratanicę. Jego żonę zabił kiedyś Satosz (tuż przed zamknięciem w szafie). O dziwo nie jest biedny (ma zapewne niemiecki skuter). Ginie 2 razy (raz zabija go Keichii, a raz Rena).
- Kasai Tatsuyoshi – ochroniarz Shion. Przez całe 2 serie siedzi na dupsku i nic nie robi. Dopiero w Rei możemy zobaczyć go w akcji (przez niecałą minutę), gdy na wezwanie Shion znikąd pojawił się na basenie, wystrzelił pocisk z granatnika w Keiichiego (niestety jego zamach się nie udał, ponieważ Tomitake przyjął go na klatę) po czym uznał swoją powinność za spełnioną i wrócił do opierdalania się.
10 etapów zmiany w psychola
Bohaterki serialu charakteryzują się psychicznym zachowaniem. W przybliżeniu jak to się dzieje:
- Postać „A” (domyślnie Keichii, ale często też Shion) idzie na spacer z postacią „B” (np. Rena).
- „A” rozmawia z „B” i porusza jakiś poważny temat (morderstwo, klątwa).
- „B” dramatycznie zatrzymuje się.
- Oczy „B” robią się wielkie i straszne.
- „B” zaczyna się śmiać.
- „B” się śmieje.
- „B” nadal się śmieje.
- Nadchodzi „C” (np. Mion).
- „B” normalnieje.
- Ale psychika „A” już nigdy nie będzie taka sama...
Higurashi no Naku Koro ni Kira
Ostatnio ukazała się nowa seria Higurashi no Naku Koro ni o podtytule Kira, która po pierwszym odcinku okazuje się strasznym szitem z wesołą mieszanką hentai, yaoi oraz yuri. Z zapowiedzi wynika, że w drugim odcinku dziewczynki zamienią się w czarodziejki i zamiast latać z nożami i maczetami będą odtąd latać z różdżkami i magicznymi młotami. Serial w magiczny sposób zmienia się w twoją codzienność po zażyciu pewnej substancji rozweselającej...
Przesłanie
Przesłanie utworu jest bardzo zmyślnie i starannie zakamuflowane, tak, byśmy się tylko niczego przypadkiem nie domyślili. Ale oto uchyla się rąbek tajemnicy, więc otwórzcie umysły i wchłaniajcie:
Zaufanie to absolutna podstawa przyjaźni. Ponadto, prawdziwi przyjaciele pomagają sobie zakopywać ciała. |
Galeria
Przypisy
- ↑ Dżołk. Z dżapańskiego ichi – jeden. Keiichi też uważa, że to niezwykle wyszukane.