Jeden z dziesięciu

Tadeusz Sznuk ożywił się

Trudno w to uwierzyć, ale muzykę do Jednego z dziesięciu ukradli Jane Fondzie

– Jak się nazywa z francuskiego nadwozie samochodu?
– Podwozie.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych momentów w grze

W jednym z listów elektronicznych wyczytałem „Witam Pana w najłatwiejszym teleturnieju polskiej telewizji”. Jeszcze sobie, kiedy znajdzie się chwila, porozmawiamy.

Jeden z komentarzy mówionych na wstępie

Moje zainteresowania to słaby film, słaba książka, oraz pani Sylwia z tego programu.

Typowy młody uczestnik, zwykle w wieku niecałych 20 lat

Pan(i) jeden(-na) z (pani/pań i) panów dziesięciu(-orga) (ur. 6 czerwca 1994) – polski program telewizyjny, teleturniej prowadzony przez pana redaktora Tadeusza Sznuka. Przez długi czas teleturniej był emitowany na TVP2, jednak pan prezes TVP panJacek Kurski panie i panowie telewidzowie chcieli, by program został przeniesiony pomiędzy Polską Grę o Tron a Sport, bo szkoda im było czasu na przełączenie stacji. Obecnie jeden z nielicznych programów telewizyjnych, wobec którego Polacy odzywają się bez stosowania słów na „k”, „ch” i „p”, a także jeden z nielicznych, do których dopłacała Unia Europejska.

Fabuła

Każdy odcinek ma tę samą fabułę. Najpierw jest czołówka z chwytliwą muzyczką. Po czołówce pan prowadzący wypowiada swój komentarz, a potem prezentują się panie i panowie zawodnicy. W pierwszej rundzie sprawdza się, ilu pań i panów graczy znalazło maturę w czipsach, zadając im dwa pytania. Potem następuje przerywnik z rozpoznawalnym od lat dżinglem zerżniętym z czołówki i tablica z nazwiskami osób, które zaliczyły pierwszą rundę, ewentualnie jeszcze jest reklama od sponsora. W drugiej rundzie każdy może wybrać osobę do odpowiedzi. Druga runda się kończy, gdy w studiu zostaje trzech pań i panów hardkorów. Potem pojawia się plansza z zdjęciami pań i panów finalistów i znowu rozpoznawalny dżingiel. Dochodzimy do finału, gdzie najpierw obowiązuje zasada kto pierwszy, ten lepszy, a po zdobyciu przez jednego z pań i panów graczy 30 punktów jest moment, w którym każdy, aby nie ryzykować, wybiera osobę, by odpowiedział na pytanie. Finał się kończy, gdy któryś z pan i panów graczy wyeliminuje pozostałych. Potem Pani Sylwia rozdaje kuferki z łakociami, pan prowadzący Sznuk wypowiada ostatnią kwestię i zachęca do ponownego oglądania oraz udziału w programie. I tak w kółko.

Ciekawostki

• Każde pytanie Większość pytań o Fundusze Europejskie miało odpowiedź tak.
• Panie i panowie zawodnicy w II i III etapie mogą wyznaczać siebie do odpowiedzi, ale w II im to się nie opłaca. Mimo to dwóch panów zawodników tak zrobiło. Pierwszy z nich odpowiedział błędnie i stracił szansę, natomiast drugi odpowiedział poprawnie.
• Wielu pań i panów studentów nie interesuje to, że się skompromitują przed całą Polską. Ważne, że pani Sylwia da im kuferki.
• Sytuacja towarzysząca pytaniu o wzór kwarcu (wideo po prawej) jest najprawdopodobniej jedyną w historii programu, w której pan Tadeusz tak ekspresywnie objawił rozbawienie odpowiedzią uczestnika teleturnieju.
• Kobiety najczęściej dochodzą do finału, bo w drugim etapie mało kto je pyta, gdyż panowie wolą po prostu być dżentelmenami, nie chcąc obrażać przy tym inteligencji pań.
• Od kilku sezonów wśród pytań pojawiają się pytania muzyczne, w trakcie których w studiu puszczana jest głupia muzyka, a realizator robi zbliżenie na twarz pana (i) zawodnika, żeby sprawdzić, czy ten nie wybuchnie śmiechem lub rozpaczą, że trafił na muzykę klasyczną. Uczestnicy tak się na tym koncentrują, że najczęściej nie słyszą pytania, przez co odpowiadają źle.
• Jednym z pań i panów zwycięzców Wielkiego Finału został pan prezes Stanisław Alot, pan były prezes ZUS-u. Najwidoczniej pan prezes Alot sam nie wierzy w system emerytalny i na stare lata dorobił sobie w teleturnieju.

Galeria

• 

  Nie ma to jak satysfakcja po kolejnym obdarowaniu wielkiego finalisty

• 

  Typowy gracz w teleturnieju

• 

  Reakcja Tadka, gdy ktoś poda odpowiedź inną niż ta z kartki