Republika Środkowoafrykańska
Republika Środkowoafrykańska - kawałek lasu równikowego w środku Afryki, który nie został podbity przez żadnych kolonizatorów, bowiem wielkie krzaczory zagradzały przejście. W związku z powyższym rozwój, postęp i elektryfikacja nie dotarły do tego małego afrykańskiego kraiku. Jest to jeden z najbiedniejszych krajów na świecie.
Krótka historia
Teren Rep. Środkowoafrykańskiej stał się krajem dopiero w 1960 roku kiedy Jean-Bédel Bokassa ogłosił się prezydentem i kazał wyznaczyć granice dotykające granic sąsiednich państw... W 1976 roku Bokassa ogłosił się "Cesarzem i Bogiem Afryki, a Przynajmniej Tego Małego Kraju". Ceremonia koronacyjna cesarza Bokassy I odbyła się 7 grudnia 1977 roku i była tak kosztowna, że pochłonęła budżet na kolejne 25 lat doprowadzając kraj do bankructwa.
W 1979 Bokassa I został obalony przez powstanie dzieci, które protestowały przeciwko wprowadzeniu nowych, drogich mundurków szkolnych. Wprawdzie dzieci zostały rozstrzelane, ale matki, które potraciły dzieci, dostały nadludzkiej siły i obaliły cesarza.
W 1980 Bokassa został zaocznie skazany na śmierć (przebywał wtedy we Francji. W 1986 został złapany (gdy pojechał do Rep. Środkowoafrykańskiej na wakacje) i ponownie skazany na śmierć. Poprzez nieudolny system sądowniczy w Republice Środkowoafrykańskiej (skazaniec może się odwoływać ile chce, a prokurator nie może ani razu), Bokassa odwoływał się i odwoływał. Wyrok śmierci został podtrzymany w latach 1987, 1988 i czterokrotnie w 1989. W 1990 teoretycznie dopiął swego i sąd mając już dosyć zamienił wyrok na dożywocie. Jednak to mu nie wystarczało. Wyrok dożywocia podtrzymano jeszcze sześciokrotnie w latach 1990 i 1991. W końcu prezydent Andre Kolingba widząc, że te procesy sporo kosztują, uniewinnił go, ale pozbawił praw politycznych. Bokassa zmarł na atak serca w 1996, jednak do końca życia wierzył, że wygra wybory prezydenckie w 1999, w których zamierzał startować.
Gospodarka
Republika Środkowoafrykańska jest stale oddłużana przez Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Francję, Wielką Brytanię i Rosję. Kraje te, widząc "biednych Pigmejów", wykorzystują tą pomoc dla celów propagandowych.
W związku z powyższym obywatele właściwie nic nie robią, a państwo działa według zasady "Najpierw się zadłużymy, a potem nas oddłużą". Jedynym towarem eksportowym są niewolnicy, których sprzedaje się według kursu wyznaczanego przez prezydenta. Obecnie jeden niewolnik kosztuje szesnaście kolorowych paciorków.
Demografia
- Liczba ludności - 6'000
- Struktura etniczna
- Republikośrodkowoafrykańczycy - 65%
- Polacy (głównie misjonarze) - 15%
- Anglicy - (potomkowie Doktora Livingston'a) - 2,5%
- Azerbejdżańscy nacjonaliści, którzy rozbijali się samolotami w drodze do Chile - 2,5%
- Żydzi - 2,5%
- Apartydo (bezpaństwowcy lub zbiegli przestępcy) - 2,5%
- Obywatele Republiki Południowych Moluków - 2,5%
- Australijczycy - 2,5%
- Irakijczycy - 1%
- Uzbekistańczycy lub Uzbekowie - 1%
- Demokratyczni Kongijczycy - 1%
- Zwykli Kongijczycy - 1%
- Lesothańczycy - 1%
- Struktura etniczna
