Jeden z dziesięciu

Nie ma to jak satysfakcja po kolejnym obdarowaniu wielkiego finalisty

Reakcja Tadka, gdy ktoś poda odpowiedź inną niż ta z kartki.

Typowy gracz w teleturnieju

Jadźka, , ja wiedziałem, a on nie!

Przeciętniak podczas oglądania

- Jak się nazywa z francuskiego nadwozie samochodu?
- Podwozie.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych momentów w grze

W jednym z listów elektronicznych wyczytałem „Witam Pana w najłatwiejszym teleturnieju polskiej telewizji”. Jeszcze sobie, kiedy znajdzie się chwila, porozmawiamy.

Jeden z komentarzy mówionych na wstępie

- jerisejduteźaretiśtyseł?
-Nie wiem.
- DZIEŃ GNIEWU. DZIEŃ GNIEWU. DZIEŃ GNIEWU. DZIEŃ GNIEWU. DIES IRAE!!!

Sznuk i pan Piotr w punkcie kulminacyjnym Wielkiego Finału

Szablon:T polski program telewizyjny, teleturniej prowadzony przez Tadeusza Sznuka. Obecnie jedyny program telewizyjny, do którego Polacy odzywają się bez stosowania słów na „k”, „ch” i „p”, a także jeden z nielicznych, do których dopłaca Unia.

Fabuła

Każdy odcinek ma tę samą fabułę. Najpierw jest czołówka z chwytliwą muzyczką. Po czołówce prowadzący wypowiada swój komentarz, a potem prezentują się zawodnicy. W pierwszej rundzie sprawdza się, ilu graczy jest debilami, zadając im dwa pytania. Potem następuje przerywnik z rozpoznawalnym od lat dżinglem zerżniętym z czołówki i tablica z nazwiskami osób, które zaliczyły pierwszą rundę, ewentualnie jeszcze jest reklama od sponsora. W drugiej rundzie każdy może wybrać osobę do odpowiedzi. Druga runda się kończy, gdy na placu boju zostaje trzech hardkorów. Potem pojawia się plansza z zdjęciami finalistów i znowu rozpoznawalny dżingiel. Dochodzimy do finału, gdzie najpierw jest zasada „kto pierwszy, ten lepszy”, a po zdobyciu przez jednego z graczy 30 punktów jest moment, w którym każdy, aby nie ryzykować, wybiera osobę, by odpowiedział na pytanie. Finał się kończy, gdy wszyscy wyczerpią możliwe szanse (wygra ten/ta, który roztrwonił(a) ostatni(a)) lub skończą się pytania (wygra ten/ta, co ma najwięcej punktów), a w Wielkim Finale dolicza się punkty z poprzedniego odcinka. Potem Pani Sylwia rozdaje kuferki z łakociami, Sznuk wypowiada ostatnią kwestię i zachęca do ponownego oglądania. I tak w kółko.

Oprawa od kuchni

Jak wyglądało studio na przestrzeni lat

Edycje	Lata	Opis	Zdjęcia
I-IX	06.06.1994–28.01.1997	Podłoga szara jak mysz, ewentualnie jeszcze 17 niebieskawych kółek. Pulpity były kremowe, chyba robione z zastygłego ciasta. Lampki wyglądały jak te z elektrociepłowni, tyle że były niebieskie, a później zielone (dodatkowo zrobiono tzw. „znikające imiona”, ale tylko w I i II etapie). Tło scenografii stanowiły błękitne łuki na błękitno-beżowym tle. Dla rozpoznania ustawili na podłodze logo programu – najpierw żółty napis pionowy „1 z 10”, a później pusta, żółta kostka z ułamkiem „1/10”, która zawsze w finale zmieniała miejsce. Każdy zawodnik miał za sobą krzesełko, na którym siadał, kiedy zgasła mu ostatnia lampka.	Plik:1z10 1996.png
X-XVI	29.01.1997–23.06.1999	Podłoga tym razem granatowa z 10 kółkami i wielkim kołem w kolorze szarym z mniejszym kołem pośrodku. Pulpity niebiesko - kremowe (w III etapie zmieniały kolor na kremowo - żółty). Lampki niebieskawe zastąpione przez zielone koliste i zaokrąglone tabliczki z imionami, które znikały już w całej grze. Tło scenografii w formie prostokątnych okien z chmurami. Z przodu studia żółty płaski napis z tytułem, który w finale po wywaleniu pulpitów I i II rundy tworzył z kółkami jedno wielkie koło.	Plik:1z10 1998.png
XVII-XLVI	24.06.1999–11.04.2005	Podłoga zmieniła kolor na ciemnoniebieski, a na dodatek została wypolerowana. Kółko pośrodku zrobiło się wypukłe i dawało się przesuwać, a na dodatek świeciło się na pomarańczowo. Pulpity zmieniono na niebieskie z świecącymi na zielono pazurami. Tło scenografii ciut ciemniejsze niż wcześniej. Jeszcze większy napis tytułowy. Jaśniejsze oświetlenie. Lampki były zielone, jednak wycięli je w formie półkuli. Znikające imiona wciąż w całej grze, ale tym razem dali pomarańczową lampkę jako podświetlenie. W 2002 przeniesiono się do Lublina, gdzie była większa przestrzeń, więc dorobiono dobudówkę na pulpity do finału – koniec z wywalaniem pulpitów do rundy I i II żeby zrobić finał -, oraz wymieniono górne lampki na widełki i wyrzucono znikające tabliczki z imionami, zastępując je zółtą podświetleniówką. Pod koniec 2004 roku zmieniono pomarańczowy sufit na czarno-niebieski, a także zmieniono ustawienie paneli - z ładnie poukładanych na „rozsuwane”.	Plik:1z10 2001.png Plik:1z10 2004.png Plik:1z10 2005.png
XLVII-LIV	12.04.2005–04.09.2007	Żadnych dużych zmian. Pulpity zaokrąglono. Lampki zielone prostokątne, widoczne od frontu. Grubsze czcionki w imionach zawodników na pulpitach. „Rozsuwane” tło scenografii miało jakieś bohomazy z czołówki, a na dodatek było podświetlane. Z przodu studia napis tytułowy pozbawiony koloru, został sam kontur. Podczas Wielkich Finałów napis WIELKI FINAŁ już był leżący, i także bez wypełnienia.	Plik:1z10 2007.png
LV-LXXII	05.09.2007–26.02.2013	Podłoga w kolorze błękitnym ze srebrnym przezroczystym kołem. Pulpity srebrne, dość lekkie. Lampki duże, kwadratowe i niebieskie. Tylko tło jest zje, bo wstawili miriady numerków od stanowisk 1–10 na granatowym tle, jakby ktoś zapomniał, które stanowisko wylosował. Bohomazy zrobiono na białych listewkach pomiędzy cyferkami oraz na niebieskiej ścianie za pulpitem gospodarza. Lampki za cyferkami zapalały się wtedy, gdy prowadzący zaczął nawijać. Dali jeszcze więcej efektów świetlnych. Od 2009 roku dolna część dekoracji zamiast ciągle świecić wściekle pomarańczowym zmieniała kolorki w zależności od humoru operatora każdym z etapów. Dobudówkę wypono, bo pulpity do finału ponownie ustawiali na środku studia. Krzesełka też zostały wywalone.	Plik:1z10 2008.png Plik:1z10 2010.png
LXXIII-	27.02.2013–	Bardziej odje w kosmos. Podłoga cała czarna. Pulpity są nieruchome, zamiast lampek ekran LCD wyświetlający imię zawodnika, numerek oraz liczbę niewykorzystanych błędów. Dodatkowo na pulpity od ekranu do podłoża wsadzono dodatkowe pionowe rzędy diodek elektroluminescensyjnych oznaczające „szanse”. Tło przypomina obrazki z teleskopu Hubble'a. W III etapie „szanse” oznaczają tylko diody, a cyfry na ekranach to liczba punktów poszczególnych graczy. 3 finałowe stanowiska są ustawiane pośrodku 10 pulpitów z etapu I i II, więc nie ma potrzeby ustawiania nowych z tymi starymi ekranikami, co tylko cyferki wyświetlały. Pomyślano w końcu o graczach, muszą mogą przez całą grę siedzieć, a nie stać jak słupy trakcyjne.	Plik:1z10 2013.png

Czołówki

Edycje	Lata	Opis	Materiał filmowy
I	1994	Ogółem to było intro Euromedii, tylko po kosmetycznej przeróbce. Nie ma co komentować.	Plik:1 z 10 czołówka 1994 libtheora.ogv
II-XLVI	1995-2005	Lepszej nie mogli wymyślić? Jakieś kulki pędzące po płytce drukowanej i obracające się układy scalone? No ale po raz pierwszy użyto muzyczki którą dziś jeszcze puszczają. Tak na marginesie była jeszcze wersja w której płytka się nie obnażała kiedy pojawiała się reszta napisu.	Plik:1 z 10 czołówka 1995-2005 libtheora.ogv
XLVII-LXXII	2005-2013	„Taniec Linii Prostych, Kół i Okręgów” czas zacząć! W tle jakieś rysuneczki, które potem były przez jakiś czas na tylnych ścianach za zawodnikami. Tylko po co dawali nazwy dziedzin nauki, skoro Sznuk odpytuje ze wszystkiego?	Plik:1 z 10 czołówka 2005-2013 libtheora.ogv
LXXIII-?	2013-dziś	Na pierwszy rzut oka widać, że przy czołówce pomagało wielu ekspertów z NASA. Poza tłem a' la kosmos było jeszcze wnętrze studia z Blendera, przesłonięte wielkim jak wół logiem. Reszta bez zmian.	Plik:1 z 10 czołówka 2013 libtheora.ogv

Przerywniki

Edycje	Lata	Opis	Materiał filmowy
I	1994	Kostka!!! Do tego jeszcze z ułamkiem! Wyświetlana była tylko 2 razy na odcinek.	Plik:1 z 10 przerywnik 1994 libtheora.ogv
II-XLVI	1995-2005	Klasyczna kosteczka, tym razem w 3D i latające kuleczki. Ta leciała już 3x na odcinek.	Plik:1 z 10 przerywnik 1995-2005 libtheora.ogv
XLVII-LXXII	2005-2013	To jest pewnie ta animacja z czołówki, która tak szybko pędzi, tylko tym razem w prędkości 0,001x. Najpierw leciała 3, a potem już tylko 2 razy w każdym odcinku.	Plik:1 z 10 przerywnik 2005-2013 libtheora.ogv
LXXIII-?	2013-dziś	To na pewno skutek nieumiejętnego bawienia się komputerem i majstrowania przy czołówce. Początkowo Włączana tylko raz na odcinek, teraz znowu 2 razy.	Plik:1 z 10 przerywnik 2013 libtheora.ogv

Co odróżnia „Jeden z dziesięciu” od reszty programów telewizyjnych?

• Nie ma głosowania SMS;
• Nie ma reklamowania Facebooka;
• Tadeusz Sznuk do każdego mówi na Pan/Pani, nawet do studentów;
• W tym programie znalezienie debila jest równie trudne jak odszukanie Bursztynowej Komnaty.

Ciekawostki

• Każde pytanie Większość pytań o fundusze europejskie ma odpowiedź tak.
• Każdy pragnie wystąpić w Wielkim Finale i wygrać 40 000 zł, choć w poprzednich seriach do 2004 dawano samochód lub wycieczkę zagraniczną, choć konkurencyjny Milion w minutę dawał lepsze nagrody.
• Zawodnicy w II i III etapie mogą wyznaczać siebie do odpowiedzi, ale w II im to się nie opłaca.
• Wielu zawodników nie interesuje to, że się skompromitują przed całą Polską. Ważne, że pani Sylwia da im kuferki.
• W Wielkim Finale I serii występowała publiczność, lecz władze TVP ją wypier, tłumacząc że nie ma kasy na drukowanie wejściówek i utrzymanie w porządku siedzeń.
• Dla tych, co chcieliby wystąpić a się boją, pewien anonim stworzył grę opartą na tym teleturnieju. Grę można znaleźć tutaj.
• Wyemitowano aż 2 odcinki specjalne, w pierwszym z okazji 60-lecia TVP wystąpiły znane osoby z radia i telewizji, wśród nich Karol Hamburger (nr 1) i Tomasz Karmel (nr 10), a w drugim młodzi olimpijczycy. W tym drugim liczba pań była tylko o 1 mniejsza niż liczba panów.
• Ta sytuacja towarzysząca pytaniu o wzór kwarcu jest najprawdopodobniej jedyną w historii programu, w której pan Tadeusz tak ekspresywnie objawił rozbawienie odpowiedzią uczestnika teleturnieju.