Nonsensopedia:Artykuły na medal/Archiwum/2016: Różnice pomiędzy wersjami
Znacznik: edytor źródłowy |
Zen.Xen.ni (dyskusja • edycje) M Znacznik: edytor źródłowy |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
<br clear=all> |
<br clear=all> |
||
__FORCETOC__ |
__FORCETOC__ |
||
== [[Boku no Pico]] == |
|||
[[Plik:Boku no Pico.jpg|right|150px]] |
|||
'''Boku no Pico''' – [[Anime|japońska seria animowana]] i [[manga]] na jej podstawie o tematyce psychologicznej korzystająca z unowocześnionej teorii [[psychoanaliza|psychoanalizy]] opartej na rozwoju psychoseksualnym i traumach z dzieciństwa. Cała OVA jest metaforą trudnego dorastania, walki z przeciwnościami losu i nabierania pewności siebie. Można przyrównać ją do takich dzieł jak [[Pupa (anime)|Pupa]], [[Mars of Destruction]], czy [[Naruto]], gdzie głównego bohatera można przyrównać do Pico – podczas, gdy Naruto chce pokonać wrogów zdrowej żywności i spędzić życie na [[Vifon|zupkach chińskich]], tak Pico pragnie wyrwać się ciemnej chmurze [[heteroseksualizm]]u i przeskoczyć na drugą stronę tęczy niczym zawodowy tyczkarz. Wielu ludzi z powodu emocjonalnego impaktu anime i braku otwartych sklepów z chusteczkami higienicznymi nie mogło dotrwać końca seansu, przez co zaczęli nazywać koncept pretensjonalnym i obrażać matki twórców w internecie. |
|||
=== Bohaterowie === |
|||
*'''Pico''' – początkowo nieśmiały, wyszydzany ze względu na zamiłowanie do gotowania i jaskrawych kolorów. Dzięki poznaniu Tamotsu wyrywa się z okowów pruderii i postanawia stać się prawdziwym mężczyzną, głównie za pomocą zakładania sukienek i dziewczęcych butów. Kiedy nie musi pracować w barze dziadka, żywi się [[Vifon|zupkami chińskimi]] i lodami waniliowymi, które często upuszcza na czyjąś tapicerkę, żeby móc potem [[masochizm|sprzątać]]. |
|||
*'''Tamotsu''' ('''Mokkun''') – uzależniony od gier komputerowych i oglądania [[hentai]] weeaboo. Przed poznaniem Pico swój czas poświęca na rozmowy z [[waifu]], poszukiwania wymarzonej loli i rozmaite MMORPG. Z powodu braku pieniędzy na żywność, zmusza dzieci do kradzieży soków w kartoniku, przez co idzie do więzienia na rok, by założyć tam własny harem chętnych chłopców. W mandze przedstawiony [https://i.imgur.com/rZnIcMr.png z downem], żeby nadać postaci więcej dramatyzmu. |
|||
== [[Wattpad]] == |
== [[Wattpad]] == |
||
[[Plik:Płaczące_emo.jpg|right|150px]] |
[[Plik:Płaczące_emo.jpg|right|150px]] |
||
'''Wattpad''' – twór [[blog]]opodobny, służący do rozwijania <del>pseudo</del>talentów pisarskich przez ambitne [[Nastolatek|nastolatki]], które w jakiś sposób zostały pokrzywdzone przez los i mają z tego powodu znaczne problemy psychiczne. Jest to serwis ogólnoświatowy, posiadający również polską stronę. |
'''Wattpad''' – twór [[blog]]opodobny, służący do rozwijania <del>pseudo</del>talentów pisarskich przez ambitne [[Nastolatek|nastolatki]], które w jakiś sposób zostały pokrzywdzone przez los i mają z tego powodu znaczne problemy psychiczne. Jest to serwis ogólnoświatowy, posiadający również polską stronę. |
||
Wersja z 09:29, 2 paź 2016
Artykuły na medal |
Boku no Pico
Boku no Pico – japońska seria animowana i manga na jej podstawie o tematyce psychologicznej korzystająca z unowocześnionej teorii psychoanalizy opartej na rozwoju psychoseksualnym i traumach z dzieciństwa. Cała OVA jest metaforą trudnego dorastania, walki z przeciwnościami losu i nabierania pewności siebie. Można przyrównać ją do takich dzieł jak Pupa, Mars of Destruction, czy Naruto, gdzie głównego bohatera można przyrównać do Pico – podczas, gdy Naruto chce pokonać wrogów zdrowej żywności i spędzić życie na zupkach chińskich, tak Pico pragnie wyrwać się ciemnej chmurze heteroseksualizmu i przeskoczyć na drugą stronę tęczy niczym zawodowy tyczkarz. Wielu ludzi z powodu emocjonalnego impaktu anime i braku otwartych sklepów z chusteczkami higienicznymi nie mogło dotrwać końca seansu, przez co zaczęli nazywać koncept pretensjonalnym i obrażać matki twórców w internecie.
Bohaterowie
- Pico – początkowo nieśmiały, wyszydzany ze względu na zamiłowanie do gotowania i jaskrawych kolorów. Dzięki poznaniu Tamotsu wyrywa się z okowów pruderii i postanawia stać się prawdziwym mężczyzną, głównie za pomocą zakładania sukienek i dziewczęcych butów. Kiedy nie musi pracować w barze dziadka, żywi się zupkami chińskimi i lodami waniliowymi, które często upuszcza na czyjąś tapicerkę, żeby móc potem sprzątać.
- Tamotsu (Mokkun) – uzależniony od gier komputerowych i oglądania hentai weeaboo. Przed poznaniem Pico swój czas poświęca na rozmowy z waifu, poszukiwania wymarzonej loli i rozmaite MMORPG. Z powodu braku pieniędzy na żywność, zmusza dzieci do kradzieży soków w kartoniku, przez co idzie do więzienia na rok, by założyć tam własny harem chętnych chłopców. W mandze przedstawiony z downem, żeby nadać postaci więcej dramatyzmu.
Wattpad
Wattpad – twór blogopodobny, służący do rozwijania pseudotalentów pisarskich przez ambitne nastolatki, które w jakiś sposób zostały pokrzywdzone przez los i mają z tego powodu znaczne problemy psychiczne. Jest to serwis ogólnoświatowy, posiadający również polską stronę.
Wszelkie teksty pojawiające się na Wattpadzie są nazywane literaturą. Tworzący tam user pisze książki składające się z trzystu rozdziałów o długości mniej więcej dziesięciu zdań każdy. Kiedy dana książka zdobędzie większą ilość wyświetleń, jej autor z dumą zaczyna tytułować się „znanym pisarzem”, zupełnie nie przejmując się tym, że często słowo „pisarz” jest jedynym wyrazem, który potrafi zapisać poprawnie. Główną bohaterką 99,9% ksiunszek na Wattpadzie jest pani Maria, ukrywająca się jednak pod jakimś bardziej wyszukanym imieniem, na przykład Crystal, Vanessa, Valerie, Meredith czy Hermenegilda. Na Wattpadzie istnieje sporo gatunków, z których część występuje jedynie tam (i za to dziękujmy naszemu miłosiernemu Morganowi Freemanowi).
Mateusz Kijowski
Mateusz Kijowski (ur. 12 grudnia 1968 w Warszawie) – polski działacz społeczny, informatyk i alimenciarz, następca Żołnierzy Wyklętych. Założyciel i Pierwszy Prezes Kulejącej Odnogi Demokracji.
Mateusz Kijowski studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, później jak przystało na KOD-owca rzucił matematykę i rozpoczął studia w kościelnym uniwesytecie. Wkrótce potem rozpoczął studia dziennikarskie, ale i te porzucił, gdy dowiedział się, że projektowanie śpiworów jest bardziej opłacalne niż pisanie artykułów, które zostaną ocenzurowane. W 1991 roku znalazł pracę jako informatyk w Ambasadzie Izraela. Dwa lata później szkolił administratorów sieci. Jako, że ówczesna Polska była dosyć uboga technicznie, w kilka lat wyuczył zaledwie dwunastu informatyków. Na początku nowego millenium pracował chwilę w PZU, ale gdy 29 maja 2001 roku powstało Prawo i Sprawiedliwość, to stracił pracę. No dobra, wówczas PiS go jeszcze nie prześladował – po prostu PZU cięło koszty i zwalniało niepotrzebne osoby.
Erwin Oliver Romwell
Erwin Oliver Romwell (ur. 15 listopada 1599 r. w Hutingdon jako Oliver Cromwell, zm. 3 września 1944 w Herlingen jako Erwin Rommel) – naukowiec, filozof, słynny podróżnik w czasie, polityk angielski, lord protektor Anglii, niemiecki feldmarszałek, przeciwnik pacyfizmu i zaciekły bojownik o wygraną prawego skrzydła. Krążą słuchy, że podczas swoich licznych podróży w czasie próbował zająć się malarstwem, ale niestety trafił na epokę abstrakcjonizmu, a jedynym rodzajem okręgu, który potrafił narysować były koła czołgów, więc nierozumiany przez świat geniusz postanowił zrewidować swoje poglądy i wrócić do uprawiania polityki.
- Pierwsze odkrycia
Wychowany w multikulturalnej niemiecko-angielskiej rodzinie Cromwellów Erwin Oliver od dziecka wykazywał wiele zdolności. Kiedy skończył pięć miesięcy mówił już pełnymi zdaniami, a w wieku dwóch lat potrafił recytować wiersze takie jak „Kto ty jesteś? Polak mały” czy „Lokomotywa”. Nawet próbował układać własne, jednak po przeczytaniu przeróbki o murzynku Ahmedzie, którą w późniejszych czasach rozpowszechnił zacny portal wykop.pl popadł w takie załamanie nerwowe, że nie miał ochoty nawet na paczkę chrupek cebulowych za 99 pensów.
Nonźródła:Tonio i Tomek (sezon 2)
Zapraszamy państwa na kolejny sezon niskobudżetowego serialu produkcji Nonsensopedii pt. Tonio i Tomek, który opowiada przygody naszych dwóch wspaniałych skoczków narciarskich - Tomisława Tajnera i Tomasza Pochwały. Serial powstaje przy współpracy z Polskim Związkiem Narciarskim.
Jeśli nie widziałeś pierwszego sezonu serialu, obejrzyj go klikając w ten link, który cię doń zaprowadzi.
Odcinek 39: „Skoczkowie nie płaczą 3”
Pod skocznią w Val di Fiemme.
Maciej Kurzajewski
Jest już ze mną Marcin Bachleda. Marcin, jako jedyny obok Adama wszedłeś do 50-tki i towarzyszyłeś mu w tym konkursie. Niestety, chyba jednak nie zobaczymy cię w drugiej serii, bo jesteś w tej chwili ostatni, ale może jutro będzie lepiej. Marcin, jak skomentujesz swój występ?
Marcin
Drugiej serii nie ma, ale też jest zajebiście.
Napisy końcowe
Instrumenty smyczkowe
Szablon:Trodzaj drzewnianych pudoł do grania, na których się ni brzdęko, ino się je smyckiem smyra po wierzchu. Na całym świecie są znane od dawien dawna, lec w Europo to w Polsko jako pierwse je wynaleziono.
Historia
Co niekte będą wmawiać, że jako pierwsi smycek wynalezli Mongoły, ktore to ni wiedzieli, co jesce by z kóniem mozna zrobić. Ktory inny powie, że to się pierwej u Araba się stanęło. A ja wam opowiem, jak to naprawdę było.
Najstarsi górole wiedzą, że pierwse złóbcoki pamiętają Piastów, a historia ich powstania jest niesłychano dziwna, ale prawdziwa.
Pierwse skrzypki zbudowoł Jasio Zagwizdoł z gór. Ni groł na lutni, bo, jak sam mowioł, ni słychować z niej ni wołania halnego ni śpiewu ptaków, a lutnistów wygwizdywoł. Grywoł on na struganych przez siebie flecikach, a grał na nich najpikniej.
Poradnik:Jak efektywnie stracić 600 tysięcy żołnierzy
A więc: jesteś na wojnie, masz pod ręką ponad 600 tysięcy wojska, z czego połowa to młode gimbusy zaciekawione możliwością oberwania kulki w łeb, i nie wiesz, co z nimi zrobić? Cóż... Mówi się, że należy wyciągać wnioski z historii. Weźmy więc przykład z pewnej bitwy rozegranej pomiędzy jeszcze nie Hitlerowcami a Herbatopijcami z roku 1917 rodem z pewnej zabawnej gry MMOFPS, a mianowicie z Bitwy pod Passchendaele.
- Od czego więc zacząć?
Dobrze, więc znalazłeś się w powyższej sytuacji? Współczujemy Gratulacje! Normalnie byśmy odpowiedzieli, żebyś sam sobie z tym poradził, ale w tej sytuacji podpowiemy, co można zrobić inaczej, aby było ciekawie. Cóż, potrzebne Ci będzie:
- wspomniane już 600 tysięcy żołnierzy, z czego prawie połowa to Twoi ludzie
- duże obszary bagienne
- artyleria wszelakiego kalibru z całym zapasem pocisków
- więcej pocisków
- jeszcze więcej pocisków
I wojna światowa
I Wojna Światowa – gra komputerowa typu MMOFPS, pierwsza i najgorsza część trylogii „Wojna Światowa”. Fabuła opiera się na wielkim konflikcie, obejmującym cały świat (poza Polską, bo jej nie było na mapie). Akcja gry rozpoczyna się w 1914 roku, po tym jak pewien Serb, niejaki Gawriło Princip zamordował austriackiego teraz austro-węgierskiego arcyksięcia Ferdka. Niemcom, a przede wszystkim im cesarzowi Wilhelmowi się to nie spodobało, więc utworzył on studio Trójprzymierze. Państwa zachodu i wschodu widząc to, co zaszło, postanowiły stworzyć własne studio o nazwie Ententa (czyt. Antanta). Wtedy oto Wilhelm II postanowił uruchomić serwery: wypowiedział wojnę, tym samym strzelając sobie w kolano. Pierwsza wojna światowa znana jest z tego, że walki w niej miały mniej więcej tyle sensu co rzucanie we wroga stokrotkami, bo zdobycie kilometra terenu kończyło się wytłuczeniem 90% składu osobowego armii. Z tego powodu żołnierze zamiast strzelać woleli obcować ze szczurami tkwiąc w okopach. Chlubnym wyjątkiem jest tu niemiecki sierżant Kunze, który zdobył francuski fort, i to bez jednego wystrzału. O pierwszej wojnie nikt nie słyszał, bo nie było wtedy Polski nic się tam większego nie działo, chociaż był to okres niżu demograficznego i zwiększenia umieralności wśród młodych ludzi. Była to gra wojenna, w trakcie której której zbudowano i użyto najwięcej fortyfikacji.
II wojna światowa
Wojna Światowa 2 (inaczej II wojna światowa) – gra komputerowa z gatunku MMORPG i strategii, owoc wspólnej pracy Hitler Studios, Mussolini Art, Churchill company, Stalinsoft oraz Japan Interactive. Sequel I wojny światowej. Gra cieszyła wielką popularnością, jednak w czasie rozgrywki odpadły 72 miliony graczy. Co ciekawe znaczną ich część stanowiły osoby, które wybrały karierę typu „wojsko”, mimo iż miały najlepszy ekwipunek i dodatkowy tutorial. Rozgrywka rozpoczęła się 1 września 1939 roku, jednak gracze mieli wcześniej czas na przygotowania. Niektórzy badacze twierdzą, że przez tzw. „Host Marco Polo” azjatyckie serwery wystartowały dużo wcześniej, bo już 7 lipca 1937 roku, z kolei na europejskich serwerach przed rozpoczęciem rozgrywki przeprowadzano testy pod czujnym okiem Francisca Franca, w których brali udział późniejsi gracze niektórych państw. Grę zakończył w roku 1945 upadek firmy Japan Interactive, poprzedzony bankructwem Hitler Studios, której właściciel popełnił samobójstwo z niewiadomych przyczyn.
- PEGI
Ograniczenia wiekowe w zasadzie nie istniały. Jeśli wybieramy klasę Żołnierz, u Aliantów w przypadku osób poniżej 18 lat wymagana była zgoda rodziców, która często była hakowana. Szacunkowo było to około 17 lat, jednak zdarzali się młodsi. W ZSRR dozwalano na dołączanie kobiet. W przypadku krajów Osi, a zwłaszcza Niemiec, pod koniec wojny, werbowano pod przymusem nawet 10-latków. Zupełnie inaczej wyglądała sytuacja w klasie Partyzant – tam formowano oddziały złożone z graczy około 15-letnich. W klasie Mieszkaniec obozu koncentracyjnego nie istniały żadne ograniczenia wiekowe. Wszystkie znaczki były w tej grze, tzn. Przemoc, Wulgarny Język, Strach, Seks, Używki, Dyskryminacja i Hazard.
Dire Straits
Dire Straits (ang. Okropne cieśniny) – brytyjski zespół wespół wykonujący biesiady z pogranicza art rocka i bluesa. Został założony w 1977 roku przez braci Marka i Davida Knopflera, którzy pod koniec lat 70. się skłócili i przestali grać. W 1988 grupa zdecydowała się zakończyć katowanie swoich fanów swoją muzyką, lecz powróciła w 1991, tylko po to, by już w 1995 dojść do tego samego wniosku co w 1988, dając powód do radości fanom z mniejszym entuzjazmem dla zespołu niż reszta.
- Członkowie
- Ostatni skład
- Mark Knopfler – wyjec, czołowy kombinator, jeśli chodzi o dziedziny wioślarskie oraz bardzo ważna osoba w zespole. Nikt nie wie, kiedy ostatnio był trzeźwy;
- John Illsey – taki ludek na scenie wywijający nieco inną gitarą niż Knopfler. Wspiera wyjca, gdy jest mu to potrzebne;
- Alan Clark – klawiszowiec. Stoi na scenie, męczy się wyginając palce w różnorakie pozycje, a i tak nie dostaje większego uznania;
- Guy Fletcher – kolejny wokal wspierający Marka, gra również na syntezatorze. Po angielsku jego imię oznacza „koleś”.
Super Smash Bros. Brawl
Super Smash Bros. Brawl – trzecia część serii „Super Smash Bros.”, dumnie kontynuująca tradycję spuszczania wygrzmotu rodzinie i znajomym. Stosunkowo młoda gra, bo dopiero z 2008, wydana na Nintendo Wii. Jako jedyna z całego kanonu posiada prawdziwy tryb przygody.
- Tryby gry
Dostępne są warianty zarówno samodzielne, jak i multiplayer.
- Grupowe
Tutaj możemy nawalać się z innymi tyle, ile dusza zapragnie:
- Brawl – normalna bitwa, wybieramy bohaterów, zasady, mapę i dzida!
- Special Brawl – podobny do wyżej wymienionego, z tym, że możemy dodatkowo wybrać elementy służące urozmaiceniu rozgrywki.
- Rotation – wybierzcie, jeżeli chcecie się pojedynkować, ale nie chce Wam się losować, kto walczy z kim.
- Tourney – jak sama nazwa wskazuje, jest to turniej w systemie pucharowym.
Imperium Osmańskie
Imperium Osmańskie – monarchia absolutna istniejąca w latach 1299–1923, założona przez Turków osmańskich. Jej sens istnienia polegał na tym, że wszystko kręciło się wokół sułtana, który jednakowoż podlegał pod prawo Szariatu.
- Geografia i administracja
Imperium rozciągało się na olbrzymim obszarze od Krymu na północy aż po Zjednoczone Emiraty Arabskie i Egipt na południu. Było podzielone na kilkaset niewielkich prowincji, z których każdą zawiadywał pasza lub książę (syn sułtana).
Na czele państwa, jako ciało doradcze dla sułtana i odpowiednik polskiej rady ministrów funkcjonowała tak zwana „Rada Dywanu”, na czele której stał Wielki Wezyr, a w jej skład wchodzili zazwyczaj najważniejsi paszowie, choć decydujący głos w sprawie składu miał sułtan. W przeciwieństwie do polskiej rady ministrów w przypadku skutecznej polityki Wielki Wezyr mógł dorobić się sporej fortuny, która przechodziła w razie śmierci na jego dzieci. Podobnie w przeciwieństwie do polskiej rady ministrów, jeśli prowadzona przez Radę Dywanu polityka nie sprawdzała się, wezyrowie mieli dużą szansę na opuszczenie sali obrad nogami do przodu, a ich majątek wracał do państwowego (tj. sułtańskiego) skarbca.
John Cena
John Felix Anthony Cena (ur. 23 kwietnia 1977 w jakiejś dziurze pod Bostonem) – amerykański wrestler, aktor, samozwańczy raper, idol dzieci, nadczłowiek. Od ponad dekady maskotka WWE wpychana na siłę rozradowanym dzieciom i napalonym mamusiom oraz mniej entuzjastycznym ojcom, którzy woleliby oglądać Steve'a Austina. W WWE zdobył (czyt. scenarzyści mu dali) 21 tytułów mistrzowskich, w tym 12-krotnie otrzymał tytuł mistrza WWE, czego niektórzy esteci nie są mu w stanie do dziś wybaczyć.
- The Prototype
Przygoda Ceny z wrestlingiem zaczęła się, gdy jeszcze jako mały Jasio oglądał z tatą WrestlManię III, na której Hulk Hogan nie był w stanie przerzucić nad głową André the Gianta, słusznie tak zresztą zwanego. Lata później zapisał się do szkoły wrestlingu… w Kalifornii, po drugiej stronie kontynentu. Tam w 2001 zwęszyło go WWF, które posłało go z powrotem na północny wschód, do Ohio.
Co piszczy i jęczy w Morrowind
Tholer Saryoni cisnął w kąt kolejną kartkę papieru. Próbował spisać swoje przemyślenia z piekła, zwanego pieszczotliwie domem, aby nikt inny nie wpadł już nigdy więcej w takie gówno. Jak na razie za każdym razem uciekało mu sedno sprawy. Nagle drzwi do chatki otworzyły się. Stanęła w nich jego żona, natychmiast wypełniając sobą cały otwór. W takich chwilach zastanawiał się, gdzie podziała się Velanda Omayn, ta zgrabna kobieta, z którą żenił się dwadzieścia lat temu.
Babon trzymał w ręku kosz na jaja kwama. Tholer postanowił to zignorować i dalej wpatrywał się w leżącą przed nim kartkę papieru. Jak zawsze, gdy kobieta miała coś, co mogło służyć za broń.
- – Choler! Ucho się urwało! – ryknął nagle babsztyl.
Lordzie Viveku, daj mi cierpliwość, pomyślał Saryoni. Nagle poczuł, że wstąpiła w niego myśl, a nawet Myśl. Zdecydował się zacząć swoją historię od inwokacji do pierwszego z Trójcy. Vivek był patronem słowa pisanego, dzięki czemu na pewno początkującemu autorowi pójdzie lepiej.
Kawia domowa
Świnka morska (ang. marine boar) Kawia domowa (to wciąż świnka morska) – niewielki przedstawiciel gryzoni. Taki puchaty szczur bez ogona. Inaczej nazywana pimpą (pimpa). Jak sama nazwa wskazuje, nie ma nic wspólnego z morzem, a i do świnki podobna nie jest. Z psem także nie ma nic wspólnego.
Zwierz znalazłszy przysmak, chyłkiem umyka w jakiś kącik i tam go pałaszuje, rozglądając się na boki i szczerząc ostrzegawczo długie zębiska. Jej główną zaletą jest to, że super grucha, gdy się ją głaszcze.
- Prawa świnki morskiej
- Świnka ma ostre zęby i nie boi się porażenia prądem, wskutek czego przegryzie kable od komputera.
- Jeżeli świnka się nudzi, potrafi wejść do śmietnika, wyciągnąć dowolny obiekt materialny i zjeść go.
- Ulubioną przegryzką świniaka jest guma, tak więc świnka pogryzie leżącego na podłodze pilota od telewizora oraz zje klapka japonka.
- Świnka przeciśnie się przez wszystko, wejdzie do każdej przestrzeni, w której zmieści się jej pyszczek.
- Chęć zjedzenia trawy jest wprost proporcjonalna do ilości ziarna rozrzuconego po klatce, a odwrotnie proporcjonalna do ilości osób obecnych w domu.