Max Payne

Ten artykuł dotyczy gry komputerowej. Zobacz też postać z serii.

Nieśmiertelny strój Maxa

Max Payne (Maks Pejn, Max Pain, Maks Pejn Srejn) – gra komputerowa z gatunku strzelec trzecioosobowy, wydana w 2001 roku przez nikomu nie znane studio Remedy Entertainment we współpracy z jego przeciwieństwem – Rockstar Games. Prawdopodobnie autorzy podczas tworzenia gry wzorowali się na Matriksie. Produkcja była niskobudżetowa, więc zamiast cutscenek zastosowano komiksowe przerywniki z dubbingiem.

Fabuła

Maks Pejn jest policjantem w piekielnej kuchni w Nowym Jorku. Pewnego dnia przychodzi do domu i widzi, że ktoś się włamał i jeszcze jest w środku. Grupa włamywaczy pod wpływem narkotyku o nazwie walkiria morduje jego żonę i córkę. Max zajął się sprawą narkotyku i wniknął w struktury mafii. Fabuła jest przedstawiona w formie retrospekcji, czyli główny bohater mendzi o tym co kiedyś było i nie minęło.

Bohaterowie

• Max Payne – główny bohater, nie ma co o nim pisać.
• Alex – współpraconik Pejna, został zamordowany na początku gry przez BB.
• BB – skorumpowany glina. Widzimy go tylko dwa razy podczas gry: pierwszy raz w metrze, gdy zabija Alexa, a drugi raz, gdy Max zabija go na parkingu podziemnym.
• Vinnie Gogniti – jeden z mafijnych bossów, po efektownym pościgu Max postrzelił go i zostawił w zaułku.
• Jack Lupino – kolejny boss, satanista odprawiający rytuały w swoim ukrytym sanktuarium. Max ubił go podczas jego diabelskich obrzędów.
• Mona Sax – płatna zabójczyni i wynalazczyni sexofonu. Jedna litera przekręcona w jej nazwisku może wywołać niezręczną sytuację.
• Nicole Horne – główna antagonistka w grze. Jest odpowiedzialna za produkcję narkotyku walkirii. Max ubija ją wysadzając maszt, który przewraca się na helikopter, w którym się znajdowała.

Bullet time

Znakiem rozpoznawczym gry jest bullet time, czyli spowolnienie czasu podczas strzelania ułatwiające celowanie. O dziwo nie jest to efekt zacięcia się Commodore'a, lecz celowy zabieg twórców.

Polski dubbing

Powstały dwa dubbingi do gry – jeden profesjonalny i jeden amatorski, wykonany przez ruskich z bazaru, w którym niektóre kwestie są przetłumaczone tak źle, że są całkowicie niezrozumiałe.