Benito Mussolini: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Anulowano wersję użytkownika GriegorBOT)
Znacznik: anulowanie
M (Wycofano ostatnie edycje użytkownika 79.185.221.139, powód: wandalizm)
Znacznik: rewert
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:


== Dojście do władzy ==
== Dojście do władzy ==
Banito szybko opuścił Szwajcarię i udał się w poszukiwaniu swojego [[władza|przeznaczenia]]. Podczas pobytu w Indiach bardzo zainteresował się ideą pokoju, głoszoną prze Mahatmę Ghandiego. Po powrocie do rodzinnych Włoch w [[1922]] postanowił zorganizować pokojowy marsz, wymierzony przeciwko mediolańskiej fabryce pacek na [[Mucha|muchy]], która była przyczyną masowych mordów na tych owadach. Znalazł mnóstwo zwolenników. Niestety, pomyłka w nawigacji sprawiła, że dotarł pod [[Rzym]] i pałac króla Wiktora Emanuela, który zrzekł się tronu. Wdzięczny naród ogłosił Mussoliniego Donem Tutti-Frutti Capi mafii Włoskiej, Sycylijskiej i kij wie jeszcze, jakiej. Ten pokojowy pochód nazwano potem „marszem czarnych koszul”, albo „marszem na Rzym”. Kilka lat później jego przyjaciel Adolf Rosenmachenciacher alias Hitler doszedł do władzy. Początkowo Mussolini planował oskarżyć go o plagiat, ale szybko obaj dyktatorzy założyli konsorcjum faszystowskie znane pod nazwą Oś Rzym-Berlin. Później do konsorcjum przyłączyła się korporacja [[Japonia|Cesarstwa Japonii]]. Razem postanowili szerzyć pokój w ramach rozszerzania faszyzmu na cały [[ziemia|świat]]. Wedle założeń Hitlera, Japonii miała przypaść cała [[Azja]] i Oceania, [[Niemcy|Niemcom]] reszta świata, a Włochom (rzekomo) [[Albania]] (która nie istnieje) i polska wieś Ośla Łączka w województwie Małopolskim. Okres jego panowania nazywamy „Wielkim Musowaniem”.
Banito szybko opuścił Szwajcarię i udał się w poszukiwaniu swojego [[władza|przeznaczenia]]. Podczas pobytu w Indiach bardzo zainteresował się ideą pokoju, głoszoną prze Mahatmę Ghandiego. Po powrocie do rodzinnych Włoch w [[1922]] postanowił zorganizować pokojowy marsz, wymierzony przeciwko mediolańskiej fabryce pacek na [[Mucha|muchy]], która była przyczyną masowych mordów na tych owadach. Znalazł mnóstwo zwolenników. Niestety, pomyłka w nawigacji sprawiła, że dotarł pod [[Rzym]] i pałac króla Wiktora Emanuela, który zrzekł się tronu. Wdzięczny naród ogłosił Mussoliniego Donem Tutti-Frutti Capi mafii Włoskiej, Sycylijskiej i kij wie jeszcze, jakiej. Ten pokojowy pochód nazwano potem „marszem czarnych koszul”, albo „marszem na Rzym”. Kilka lat później jego przyjaciel Adolf Rosenmachenciacher alias Hitler doszedł do władzy. Początkowo Mussolini planował oskarżyć go o plagiat, ale szybko obaj dyktatorzy założyli konsorcjum faszystowskie znane pod nazwą Oś Rzym-Berlin. Później do konsorcjum przyłączyła się korporacja [[Japonia|Cesarstwa Japonii]]. Razem postanowili szerzyć pokój w ramach rozszerzania faszyzmu na cały [[ziemia|świat]]. Wedle założeń Hitlera, Japonii miała przypaść cała [[Azja]] i Oceania, [[Niemcy|Niemcom]] reszta świata, a Włochom (rzekomo) [[Albania]] (która nie istnieje) i polska wieś Ośla Łączka w województwie małopolskim. Okres jego panowania nazywamy „Wielkim Musowaniem”.


== Urzędowanie ==
== Urzędowanie ==

Aktualna wersja na dzień 11:03, 9 cze 2023

Kult Duce

Benito Carlo Mussolini (ur. 29 lipca 1883, zm. 28 kwietnia 1945) – włoski dyktator i faszysta. Przyjaciel Hitlera. Znany też jako Mussli, Musujący Ben, Don Tutti-Frutti Capi Królestwa Włoch, Mussocapitulini albo po prostu Don (błędnie odczytywane jako Duce).

Początki działalności[edytuj • edytuj kod]

Urodził się we włoskiej miejscowości Fagassio. Rodzice nadali mu imię pod wrażeniem meksykańskiego mima – Benita Majoneza. Młody Mussolini zajmował się na początku pędzeniem bimbru w piwnicach swojej hacjendy, jednak prędko postanowił wyjechać z Włoch i wyruszyć do Szwajcarii. Tam został aktywnym działaczem kindermetalu. Poznał tam także Adolfa Rosenmachenciachera, swojego przyszłego kochanka, co doprowadziło do wielkiej miłości do koloru czarnego. Odtąd zawsze nosił czarną koszulę, skarpetki, bieliznę oraz czarny krawat. Z odzieniem tym nie rozstawał się nawet podczas kąpieli.

Dojście do władzy[edytuj • edytuj kod]

Banito szybko opuścił Szwajcarię i udał się w poszukiwaniu swojego przeznaczenia. Podczas pobytu w Indiach bardzo zainteresował się ideą pokoju, głoszoną prze Mahatmę Ghandiego. Po powrocie do rodzinnych Włoch w 1922 postanowił zorganizować pokojowy marsz, wymierzony przeciwko mediolańskiej fabryce pacek na muchy, która była przyczyną masowych mordów na tych owadach. Znalazł mnóstwo zwolenników. Niestety, pomyłka w nawigacji sprawiła, że dotarł pod Rzym i pałac króla Wiktora Emanuela, który zrzekł się tronu. Wdzięczny naród ogłosił Mussoliniego Donem Tutti-Frutti Capi mafii Włoskiej, Sycylijskiej i kij wie jeszcze, jakiej. Ten pokojowy pochód nazwano potem „marszem czarnych koszul”, albo „marszem na Rzym”. Kilka lat później jego przyjaciel Adolf Rosenmachenciacher alias Hitler doszedł do władzy. Początkowo Mussolini planował oskarżyć go o plagiat, ale szybko obaj dyktatorzy założyli konsorcjum faszystowskie znane pod nazwą Oś Rzym-Berlin. Później do konsorcjum przyłączyła się korporacja Cesarstwa Japonii. Razem postanowili szerzyć pokój w ramach rozszerzania faszyzmu na cały świat. Wedle założeń Hitlera, Japonii miała przypaść cała Azja i Oceania, Niemcom reszta świata, a Włochom (rzekomo) Albania (która nie istnieje) i polska wieś Ośla Łączka w województwie małopolskim. Okres jego panowania nazywamy „Wielkim Musowaniem”.

Urzędowanie[edytuj • edytuj kod]

Podczas urzędowania na stołku Dona zaczął pasjonować się koleją. Utrwaliło to powiedzonko: „Mussolini sprawia, że pociągi przyjeżdżają punktualnie”. Po za tym był biseksualistą. Miał też wiele kochanek, kochanków i kuchenek. Osobiście wizytował słynne włoskie polowe domy publiczne. Przez pewien czas był redaktorem pisma faszystowskiego „Avanti”. Zasłynął wtedy jako dyktator mody. Pismo to prosperuje do dziś.

Jego reformy wojskowe były bardzo proste. Żołnierz miał zapewniony pełny komfort. Akcje wojenne miały być przeprowadzane tylko na prymitywne lub zacofane kraje. Przeciwnik miał być albo rolnikiem uzbrojonym w kosę, albo plemiennym wojownikiem. Wojacy mieli też zapewnione wsparcie w postaci polowych burdeli i chłodzonych napojów. W wypadku walki z równym lub liczniejszym przeciwnikiem, Włoch miał wykazywać wysoką niekompetencję, aby jak najszybciej dostać się w niewolę. Zerwano z tak nieludzkim zwyczajem, jak dyscyplina wojskowa. Żołnierze mogli zaprzestawać walki w dogodnym momencie. W ten sposób stworzono armię, która mimo iż nie wygrywała, zapewniała dobre samopoczucie żołnierzowi.

Śmierć[edytuj • edytuj kod]

Jego kariera skończyła się po tym, jak pokojowe założenia konsorcjum Osi zostały zniweczone przez konkurencyjne firmy, które połączyły się w Aliantów i Spółkę Socjalistyczną. Zginął zamordowany przez komunistyczną partyzantkę Che Guevary, podczas ucieczki na Kubę. Powieszonego za uszy Mussoliniego można zobaczyć w prawym górnym rogu, na większości koszulek z podobizną Che. Wystarczy się dobrze przypatrzeć.

Sport[edytuj • edytuj kod]

Od początku Benito interesował się sportem. Groził piłkarzom kaputtem za wpadkę na mundialu, dzięki czemu został maskotką MŚ 1938.

Osiągnięcia[edytuj • edytuj kod]

Przemysł alkoholowy[edytuj • edytuj kod]

  • Benito znany jest z produkcji najlepszych win włoskich, eksportowanych na cały świat i jeszcze dalej.

Piosenki w zespole Die Führers[edytuj • edytuj kod]

Książki[edytuj • edytuj kod]

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]