Tor (pierwiastek)

Ten artykuł dotyczy pierwiastka. Zobacz też tor kolejowy lub TOR (sieć komputerowa).

Tor (Th) – dziewięćdziesiąty pierwiastek chemiczny, aktynowiec. Jego nazwa pochodzi od jednego z nordyckich bogów – Thora. Sama nazwa dodaje mu więc +50 do zajebistości, ale to dopiero początek. Jako jeden z nielicznych radioaktywnych pierwiastków jest bardziej przyjazny dla otoczenia niż szkodliwy. W przyrodzie jest go najwięcej ze wszystkich promieniujących pierwiastków. Dziwnym więc jest, że został odkryty dopiero w 1828 roku. Stało się tak być może dlatego, że każde wcześniejsze próby badań kończyły się mutacją genetyczną i zombifikacją. Berzeliusowi udało się więc nie tylko odkryć i udokumentować tor, ale i przeżyć.

Zastosowanie

Z toru, wbrew pozorom nie konstruuje się torów kolejowych. W Polsce kradzione by były jeszcze przed zamontowaniem i nie tylko przez biednych, ale i bogatych. Tor (po angielsku również Thor) razem z paczką innych metali tworzy odporną na temperaturę oraz wybitnie nadwrażliwą na ciśnienie grupę, która podnosi temperaturę w pomieszczeniu pracy, w szczególności na 4 piętrze. Tor jest najlepszym paliwem w elektrowniach jądrowych. Sam również lubuje się w roznych paliwach - najbardziej w piwie. W wyniku fuzji nie generuje plutonu, lecz uran, a mieszkająca w pobliżu ludność może liczyć na kilka miesięcy życia więcej w razie potencjalnego wycieku. Co więcej, reaktor z torem spalać może powstały już pluton, dzięki czemu ocala ludność wsi, w której odpady plutonu zostałyby normalnie zakopane. Tor rzadko kiedy sam wytwarza radioaktywne odpady. Dziwi więc fakt, czemu pomimo swojej obfitej zawartości w skorupie ziemskiej używa się go tak rzadko. Fani teorii spiskowych zacierają już ręce.

Układ okresowy pierwiastków chemicznych
H wodór																		He hel
Li lit	Be beryl												B bor	C węgiel	N azot	O tlen	F fluor	Ne neon
Na sód	Mg magnez												Al glin	Si krzem	P fosfor	S siarka	Cl chlor	Ar argon
K potas	Ca wapń		Sc skand	Ti tytan	V wanad	Cr chrom	Mn mangan	Fe żelazo	Co kobalt	Ni nikiel	Cu miedź	Zn cynk	Ga gal	Ge german	As arsen	Se selen	Br brom	Kr krypton
Rb rubid	Sr stront		Y itr	Zr cyrkon	Nb niob	Mo molibden	Tc technet	Ru ruten	Rh rod	Pd pallad	Ag srebro	Cd kadm	In ind	Sn cyna	Sb antymon	Te tellur	I jod	Xe ksenon
Cs cez	Ba bar	*	Lu lutet	Hf hafn	Ta tantal	W wolfram	Re ren	Os osm	Ir iryd	Pt platyna	Au złoto	Hg rtęć	Tl tal	Pb ołów	Bi bizmut	Po polon	At astat	Rn radon
Fr frans	Ra rad	**	Lr lorens	Rf rutherford	Db dubn	Sg seaborg	Bh bohr	Hs has	Mt meitner	Ds darmsztadt	Rg roentgen	Cn kopernik	Nh nihonium	Fl flerow	Mc moscovium	Lv liwermor	Ts tennessine	Og oganesson
Uue ununennium	Ubn unbinilium
				*	La lantan	Ce cer	Pr prazeodym	Nd neodym	Pm promet	Sm samar	Eu europ	Gd gadolin	Tb terb	Dy dysproz	Ho holm	Er erb	Tm tul	Yb iterb
				**	Ac aktyn	Th tor	Pa protaktyn	U uran	Np neptun	Pu pluton	Am ameryk	Cm kiur	Bk berkel	Cf kaliforn	Es einstein	Fm ferm	Md mendelew	No nobel

Oznaczenia kolorów
metale	lantanowce	aktynowce	gazy szlachetne
niemetale	półmetale