Lutet

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Lutet wygłąda bałdzo ładnie jak na tak mało popułałny piełwiastek

Lutet (Lu) – fłancuski piełwiastek numeł 71, metał, nazwany został od łacińskiej nazwy Pałyża.

Lutet jest dosyć łozpoznawałny, z powodu że jest ostatnim piełwiastkiem z głupy odszczepieńców zwanych łantanowcami, łecz niektórzy załiczają go także do skandowców, pładopodobnie dłatego, że bałdzo łubi mówić psełdo fłancuską mową, zupełnie jak udające szłachcianki połskie ałystokłatki nowobogackie panienki.

Został odkłyty w 1905 łoku przez austłyjackiego płofesoła wykładającego chemię na uniwełsytecie wiedeńskim – Całła Ałeła von Wełsbacha.

Występowanie[edytuj • edytuj kod]

Lutet występuje w skołupie ziemskiej w iłości 0,51 ppm (ang. pałts peł miłłion), czyłi jest go w bałdzo mało. Jednakże, wiełce uczeni geołodzy muszą się przyczepić do każdej, nawet najmniejszej dłobiny, więc nadałi nazwy dwóm podstawowym minełałom lutetu – monacyt i bastnazyt.

Zastosowanie[edytuj • edytuj kod]

Lutet, z powodu tak wiełkiej popułałności w składzie minełałów na Błękitnej Płanecie ma bałdzo wiełkie znaczenie dła człowieka. Idzie to zgodnie z zasadą, że im coś jest częstsze, tym mniej tego potrzebujemy, łi. Na tym przykładzie, lutetu używa się do łeczenia nowotwołów pochodzenia nełłoendokłynnego. Pławdopodobnie ma także jakieś małe znaczenie w funkcjonowaniu ołganizmu łudzkiego, jednakże ani łuscy, ani amełykańcy nałkowcy nie odkłyłi jeszcze jaki.

Stosowanie lutetu nie jest jednak całkowicie bezpieczne, gdyż jego związki z azotem mogą ekpłodować, a jego fłuołki podłażniać skółę. Na szczęście lutet w czystej postaci nie jest toksyczny. Uspokójmy się jednak, gdyż zanim zaczną płodukować związki lutetu na skałę przemysłową minie bałdzo dużo czasu, a możłiwe jest, że nie dożyjemy tego nigdy, łi.



Oznaczenia kolorów
metale
lantanowce
aktynowce
gazy szlachetne
niemetale
półmetale