Wolfram

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Insygnia królewskie z wolframu

Wolfram (W) – siedemdziesiąty czwarty pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Niegdyś nosił on nazwę tungsten, jednak była ona zbyt szwabska i dlatego postanowiono ją zmienić. Ot tak, dla zasady. Nikt nie wie skąd ona się wzięła, ponieważ wolfram odkryty został przez Irlandczyka, śledzony przez Szweda, a uzyskany przez Hiszpanów. Nie dziwi więc, dlaczego niemiecka nazwa nie znalazła większego uznania. Wolfram jest uległy i nie opiera się obrabianiu. W obecności węgla, któremu najprawdopodobniej stara się zaimponować, staje się twardy, choć kruchy. Jest odporny na wszystkie czynniki zewnętrzne, przez co nic go nawet nie śmie tknąć.

Zastosowanie

Wolframu używa się głównie po to, żeby rozjaśnić niejasności. Jest tani i rozgrzany ładnie świeci, więc używa się go w budowie żarówki. Jego włókna przydadzą się wtedy, gdy się połamiesz na skutek swojego nierozgarnięcia i potrzebować będziesz prześwietlenia. Wolframem tnie się to, czego niczym innym pociąć się nie da. Znajduje to zastosowanie w ciężkim przemyśle. Tym najcięższym. Tak ciężkim, że trudno to sobie wyobrazić. Oprócz najcięższego przemysłu, wolfram używany jest też do produkcji pocisków i naboi, która jest priorytetem jeśli chodzi o poczynania wielu współczesnych rządów. Wracając do przyjemniejszych zastosowań, Diodak, z wolframu zbudował sobie jedynego przyjaciela – Wolframika. Jeżeli też jesteś geekiem i rzadko wychodzisz z domu, zrób to samo jeszcze dziś. Dalej z wolframu produkuje się również tanią* biżuterię odporną na wszystko na co odporne nie jest ani złoto ani platyna i srebro zapytacie? tak również tytan ustępuje odpornością wolframowi. A zatem drogie panie i panowie zamiast złota na obrączki ślubne wybierzcie wolfram przy okazji rzucając na kolana cały przemysł złotniczy.

Związki

  • WIr - wolframian irydu



Oznaczenia kolorów
metale
lantanowce
aktynowce
gazy szlachetne
niemetale
półmetale