Skand

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 12:44, 29 sty 2017 autorstwa Opcik (dyskusja • edycje) (Allahu Thumburihhtu!)
Skand z lotu ptaka

Szablon:T dwudziesty pierwszy pierwiastek chemiczny, najlżejszy z całej masy metali przejściowych. Podobnie jak wapń, jest dość nieśmiały i wystawiony na powietrze pokrywa się warstwą tlenku. Skand znany jest ludzkości pod piętnastoma wersjami, jednak tylko jedna jest stabilna, a reszta się nie nadaje. Jego istnienie przewidział prorok Dymitr Mendelejew, a odkryty został sześć lat później przez idącego za jego tropem Szweda, Nilssona. Nawet najbardziej aktywne wyobraźnią umysły nie przypuszczały, że takowy pierwiastek może istnieć, a co dopiero mieć jakiekolwiek zastosowanie. Jak się okazuje, nie było to dalekie od prawdy.

Zastosowanie

Ponieważ odkryty został dla sportu, trudno o jakąś większą użyteczność tego metalu. Dodawany do stopu z innymi metalami, pozwala zmniejszyć jego masę, zachowując oryginalne właściwości. Jego tlenek jest głównym składnikiem torweitytu, o którym nawet Wikipedia nie ma nic do powiedzenia. Tym bardziej w biologii jest on zupełnie bezużyteczny, z wyjątkiem tego, że okazjonalnie powoduje raka (można go więc zakopać sąsiadom pod domem i cierpliwie czekać na efekty). Stosowany jest jako dodatek do stopów, z których produkuje się anteny telefonów komórkowych. W połączeniu z jodem i sodem służył do produkcji lamp metalohalogenkowych, ale takie wynalazki to tylko w USA działały i dość szybko je wycofano na rzecz bardziej zajebistych metali, takich jak tul, itr, ind, a nawet tor. Polskie lampy sodowo-skandowe działały krócej niż niejedne żarówki, co wcale nie jest dziwne, biorąc pod uwagę, jaki metal tam zastosowano.




Oznaczenia kolorów
metale
lantanowce
aktynowce
gazy szlachetne
niemetale
półmetale