Nonsensopedia:Redakcja

Podstawowe zalecenia dotyczące redakcji artykułów na Nonsie. Zapoznaj się z nimi – zwiększy to szanse na przyjęcie twojego artykułu, a nam oszczędzisz mnóstwa pracy w poprawianiu go.

Ogólne zalecenia

• Pisz śmiało! Nie usuwamy wszystkiego z automatu – ba, nawet staramy się pomagać (szokujące, nieprawdaż?).
• Nie stosuj emotikon w tekście (chyba że wymaga tego jego stylizacja) – jest to odbierane źle.
• Nie pisz liczebników za pomocą cyfr, chyba że składają się z więcej niż z dwóch wyrazów (trzydziestu trzech emo szło przez las, ale już 124 pokemony spacerowały brzegiem morza).
• Nie używaj bezpośrednich zwrotów do czytelnika w drugiej osobie (np. w tej grze Twoim zadaniem jest…). Nie dotyczy to oczywiście poradników – w ich przypadku jest to z kolei obowiązkowe – oraz naprawdę uzasadnionych przypadków. Nieco lepsze jest użycie pierwszej osoby liczby mnogiej (naszym zadaniem jest…), ale zdecydowanie najlepiej byłoby użyć osoby trzeciej: zadaniem gracza jest… lub gracze mają za zadanie…
• Unikaj pisania skrótami (tj., jw. tzn., np., itd., itp.; dwa ostatnie z wymienionych są szczególnie źle odbierane) – pisz pełne sformułowania.
• Jeżeli chcesz wyróżnić fragment tekstu, nie rób tego przy pomocy WIELKICH LITER – rób to przy pomocy pogrubienia (zalecane), kursywy (mało zalecane, gdyż jest używane głównie do nazw i cytatów) lub pogrubionej kursywy (zalecane, gdy potrzeba mocniejszego wyróżnienia).
  • Istnieją jednak wyjątki – na przykład ZUO z reguły piszemy dużymi literami.
• Jeśli piszesz artykuł, to napisz trochę więcej niż tylko dwa zdania – artykuły pisane telegraficznym skrótem są usuwane.
  • Ale z drugiej strony nie owijaj w bawełnę – „nabijanie” słów i zdań nie jest u nas mile widziane.
• „Końcowe” sekcje, szablony i linki uporządkowujemy według schematu: zobacz też → linki zewnętrzne → {{przypisy}} → {{DEFAULTSORT}} → {{stub}} → szablon nawigacyjny → kategorie → linki do artykułu w innych wersjach językowych (interwiki).

Akapity i nowe linie

Przykłady akapitów i nowych linii

Wpisujesz	Otrzymujesz
Słowo pierwsze Słowo drugie Słowo trzecie Słowo czwarte	Słowo pierwsze Słowo drugie Słowo trzecie Słowo czwarte
Wiersz pierwszy <br /> Wiersz drugi <br /> Wiersz trzeci <br /> Wiersz czwarty <br />	Wiersz pierwszy Wiersz drugi Wiersz trzeci Wiersz czwarty
<poem> Wiersz pierwszy Wiersz drugi Wiersz trzeci Wiersz czwarty </poem>
Akapit pierwszy Akapit drugi Akapit trzeci Akapit czwarty	Akapit pierwszy Akapit drugi Akapit trzeci Akapit czwarty

Znaki nowej linii (entery) w źródle strony nie pokrywają się z kolejnymi liniami w tekście.

• Pojedynczy enter w źródle jest traktowany jako jedna spacja (odstęp) w artykule.
• Podwójny enter w źródle oznacza akapit – służący do rozdzielania dwóch myśli (wątków) w tekście jednej sekcji.
• Jeżeli chcesz wymusić rozpoczęcie nowej linii, możesz zrobić to na dwa sposoby:
  • Wstawiając znacznik <br /> w miejscu, gdzie ma się rozpocząć kolejny wiersz.
  • W przypadku konieczności wymuszenia wielu nowych linii pod rząd tekst można wsadzić między znaczniki <poem> i </poem> – każdy enter wewnątrz tych znaczników będzie odpowiadał kolejnemu wierszowi w tekście.

Znaki typograficzne

Ważne zalecenia dotyczą również typografii – czyli użycia znaków w tekście.

Cudzysłowy europejskie

Na Nonsensopedii używamy jedynie cudzysłowów europejskich, które niestety trudno wpisać na klawiaturze.

• „ do otwierania.
• ” do zamykania.
• Nie wolno używać " (nie myl z ”, różnica jest kolosalna). Są to cudzysłowy amerykańskie, tak, właśnie one znajdują się na twojej klawiaturze.
• Stosowanie podwójnych przecinków: ,, jako cudzysłowu otwierającego („) jest uznawane za najgorszą zbrodnię – każdy dokonujący tego amoralnego czynu zostanie rozstrzelany.
• Oba cudzysłowy europejskie („ i ”) znajdziesz w ramce ze znakami specjalnymi, znajdującej się na dole strony gdy edytujesz.
  • Dodatkowo, w systemie Windows można uzyskać je korzystając ze skrótów klawiaturowych (przytrzymując lewy klawisz Alt): Alt+0132 da cudzysłów otwierający („), zaś Alt+0148 zamykający (”). W systemach linuksowych o polskim układzie klawiatury są to odpowiednio Alt+B i Alt+V.
• Przykład poprawnego zastosowania: „tekst”.
• Uwaga! Cudzysłowów używamy jedynie do cytowania pojedynczych słów i równoważników zdań! Do cytowania fragmentów składających się z co najmniej jednego zdania używamy tekstu pisanego kursywą.
  • Istnieje jednak wyjątek – gdy cytowany tekst sam w sobie cytuje inny tekst, ten podwójnie cytowany fragment zawsze wkładamy w cudzysłowy.

Półpauza

W wielu sytuacjach na Nonsensopedii należy użyć znaku półpauzy, który jest często mylony z dywizem – ten drugi bowiem standardowo znajdziemy na klawiaturze.

• Półpauza wygląda tak: –.
• Uwaga! Półpauza to nie to samo co dywiz! Dywiz wygląda tak: -. Porównaj to do znaku półpauzy: –. Widzisz różnicę?
• Również bardzo podobna do myślnika (zwanego także pauzą): —. Na Nonsensopedii myślnik nie jest jednak używany – zawsze zastępujemy go półpauzą.
• Używana zamiennie z dwukropkiem (:) – do rozwinięcia treści, wprowadzenia kontrapunktu, jako elipsa; tak jak właśnie została użyta w tym zdaniu.
• Używana również do zapisywania przedziałów liczbowych, wiekowych i roczników – wtedy nie używamy spacji wokół niej; na przykład: 20–39; a także do zapisu tras między miejscowościami; na przykład: Warszawa–Kraków.
  • Wyjątek – w zapisie przedziału dwóch roczników następujących jeden po drugim, zamiast półpauzy używamy ukośnika (/), w ten sposób: 1992/1993, 2012/2013.
• Nie rozpoczyna nowego zdania – dlatego pierwszy wyraz po półpauzie piszemy od małej litery (oczywiście tylko jeżeli żadna inna zasada nie wymaga od nas pisania go od litery wielkiej – wtedy pierwszeństwo ma litera wielka).

Dywiz

Dywiz jest często mylony z półpauzą, chociaż ma całkowicie inne zastosowanie.

• Stosowany jest do połączeń wyrazów. Oto przykłady: polsko-angielski, biało-czerwony, Bielsko-Biała.
• Do połączeń wyrazów i liczb – na przykład: „746-wątkowy”.

Wielokropek

Zamiast trzech kropek: ..., na Nonsensopedii stosujemy pojedynczy znak wielokropka: …

Można go znaleźć w Edittools, dostępnym w edytorze źródłowym po kliknięciu więcej obok pola opis zmian. Da się go też wpisać na Windowsie przy pomocy kombinacji Alt+0133 (przytrzymując Alt i wpisując kolejne cyfry), a na Linuksie Alt+K.

Uwaga, wielokropka nie stosujemy w cytatach ze względu na czcionkę o stałej szerokości (monospace).

Odmiany pisma

Fragmenty tekstu znajdujące się w artykule mogą być wyróżniane na wiele sposobów – poprzez zmianę wyglądu liter go tworzących.

Kursywa

Przykłady kursywy

Wpisujesz	Otrzymujesz
''Ten tekst jest kursywą''	Ten tekst jest kursywą
''<poem> Ten tekst także jest kursywą A nawet ma kilka linii! O, tutaj kolejna Jeszcze jedną, jeszcze musisz! </poem>''	Ten tekst także jest kursywą A nawet ma kilka linii! O, tutaj kolejna Jeszcze jedną, jeszcze musisz!

Kursywa jest często błędnie zastępowana cudzysłowami, z powodu podobnego zastosowania.

• Tworzona jest poprzez wkładanie tekstu pomiędzy dwie pary apostrof: ''.
  • Jeżeli chcemy by tekst pisany kursywą miał długość kilku linii, to wewnątrz apostrof tekst dodatkowo otaczamy parą znaczników HTML-owych: <poem> oraz </poem>.
• Stosowana jest w wielu sytuacjach:
  • Do cytowania fragmentów zawierających co najmniej jedno zdanie (równoważniki zdań się jako zdania nie liczą). W przypadku gdy cytowany fragment sam cytuje inny fragment, ten drugi wkładamy w cudzysłowy.
    • Jeżeli cytowany fragment kończy się znakiem interpunkcyjnym innym niż pytajnik lub wykrzyknik, to należy go pominąć.
  • Do zapisywania tytułów utworów i albumów muzycznych, wierszy, powieści, filmów, seriali, memów i innych (u)tworów; przetłumaczonych lub nie. Nazw zespołów, wykonawców oraz poetów jednak to nie dotyczy, ogólnie żadnych autorów kursywą nie piszemy.
  • Jeżeli fragment został z jakiegoś powodu pogrubiony (patrz niżej), to kursywę na nim pomijamy – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.

Pogrubienie

Przykłady pogrubienia

Wpisujesz	Otrzymujesz
'''Ten tekst jest pogrubiony'''	Ten tekst jest pogrubiony
'''<poem> Życie nie trwa wiecznie Ale miłość tak Nie zostawaj w tyle Czytaj Fakt! </poem>'''	Życie nie trwa wiecznie Ale miłość tak Nie zostawaj w tyle Czytaj Fakt!

Podstawowym sposobem wyróżniania tekstu jest jego pogrubienie.

• Tworzone poprzez wkładanie tekstu pomiędzy parę potrójnych apostrof: '''.
  • Tak jak w przypadku kursywy, jeśli chcemy by nasz pogrubiony tekst rozciągał się na kilka wierszy, to wewnątrz apostrof otaczamy tekst parą znaczników <poem> oraz </poem>.
• Stosowane jest dość powszechnie:
  • Jako wyróżnienie tekstu.
  • Do oznaczania pojęć definiowanych w danym artykule, sekcji lub punkcie.
  • Ma pierwszeństwo nad kursywą – jeżeli tekst został pogrubiony, to nie piszemy go kursywą – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.

Podkreślenie

Przykład podkreślenia

Wpisujesz	Otrzymujesz
<u>Ten tekst jest podkreślony</u>	Ten tekst jest podkreślony

Kolejnym sposobem wyróżniania tekstu jest jego podkreślenie.

• Tworzymy je poprzez włożenie tekstu pomiędzy <u> oraz </u>.
• Podkreślenia nigdy nie rozciągamy na kilka linii.
• Jest rzadko stosowane i niezalecane.

Kod

Przykłady kodu

Wpisujesz	Otrzymujesz
<code>Ten tekst jest kodem</code>	Ten tekst jest kodem
<poem><code> user@host$ cd katalog user@host$ ls plik user@host$ rm plik </code></poem>	user@host$ cd katalog user@host$ ls plik user@host$ rm plik

Cytowanie kodu.

• Jest tworzone poprzez włożenie tekstu pomiędzy <code> oraz </code>.
  • Jeżeli chcemy rozciągnąć to na kilka wierszy, to tak jak w poprzednich przypadkach – opatrzamy wewnątrz (po <code>) tekst znacznikami <poem>.
    • Jednakże zamiast tego warto również rozważyć użycie <source> lub <pre>, opisanych niżej.
• Służy do ogólnego cytowania kodu źródłowego, czasami jest stosowane jako zwykłe wyróżnienie tekstu.
• Jest pisane czcionką o stałej szerokości – przez co niektóre znaki mogą w nim wyglądać tak samo (z reguły dywizy i półpauzy).

Kod podświetlany

Przykład kodu podświetlanego

Wpisujesz	Otrzymujesz
<source lang="lua"> local sum = 0 for i = 1, #arg do   if tonumber(i) then     sum = sum + i   end end print(sum) </source>	local sum = 0 for i = 1, #arg do if tonumber(i) then sum = sum + i end end print(sum)

Cytowanie kodu z podświetlaniem składni.

• Aby utworzyć, należy włożyć tekst pomiędzy <source lang="nazwa"> oraz </source>, gdzie w miejscu nazwa należy wpisać odpowiednią nazwę języka, którego składnia ma być podświetlana w tekście.
• Jest podobne do <code>, ale pozwala podświetlać składnię języka, w jakim jest kod pisany – jednakże uniemożliwia inną stylizację.
  • Tak jak <code> może zawierać wiele linii.
• Lista języków i ich nazw znajduje się tutaj.

Preformatowanie

Przykłady preformatowania

Wpisujesz	Otrzymujesz
Ta linia zaczyna się od spacji	Ta linia zaczyna się od spacji
<pre> Róże są czerwone Fiołki są niebieskie Cukier jest słodki A alkohol niezdrowy </pre>	Róże są czerwone Fiołki są niebieskie Cukier jest słodki A alkohol niezdrowy

Cytowanie kodu „na twardo”.

• Aby uzyskać, należy rozpocząć linię od spacji, lub wsadzić tekst w parę znaczników <pre> oraz </pre>, jeżeli tekst rozciąga się na kilka wierszy.
• Służy do cytowania dłuższych fragmentów kodu, bez podświetlania składni lub jakiejkolwiek stylizacji.

Sekcje

Przykłady sekcji

Wpisujesz	Otrzymujesz
== Tytuł sekcji ==	Tytuł sekcji
=== Tytuł podsekcji ===	Tytuł podsekcji
==== Tytuł podsekcji drugiego stopnia ====	Tytuł podsekcji drugiego stopnia
===== Tytuł podsekcji trzeciego stopnia =====	Tytuł podsekcji trzeciego stopnia
<h2>Tytuł sekcji nieedytowalnej</h2>	Tytuł sekcji nieedytowalnej
<h3>Tytuł podsekcji nieedytowalnej</h3>	Tytuł podsekcji nieedytowalnej
<h4>Tytuł podsekcji nieedytowalnej drugiego stopnia</h4>	Tytuł podsekcji nieedytowalnej drugiego stopnia
<h5>Tytuł podsekcji nieedytowalnej trzeciego stopnia</h5>	Tytuł podsekcji nieedytowalnej trzeciego stopnia

Sekcja to fragment artykułu opisujący konkretną część poruszanego tematu. Naturalną koleją rzeczy jest, że im dłuższy i bardziej wyczerpujący artykuł, tym więcej posiada sekcji. Każda sekcja może się dzielić na podsekcje, te zaś mogą mieć własne podsekcje i tak dalej.

Sekcje i podsekcje służą do uporządkowania treści artykułu i ułatwienia nawigacji po nim wraz ze spisem treści. Przyciski „edytuj” przy nagłówkach pozwalają na edycję jedynie konkretnej sekcji, co przydaje się przy długich artykułach.

• Aby utworzyć sekcję, należy umieścić na jej początku jej nagłówek. Robimy to, umieszczając tytuł sekcji pomiędzy dwiema parami znaków równości: == Tytuł sekcji ==. Należy pamiętać, że w tej samej linii nie może się znajdować nic innego.
• W podobny sposób wstawiamy nagłówki podsekcji, jednak dla każdego kolejnego stopnia zagnieżdżenia dokładamy po jednym znaku równości w obu parach: === Tytuł podsekcji ===. Podsekcja musi znajdować się wewnątrz sekcji, więc nagłówka podsekcji nie można umiejscowić przed pierwszym nagłówkiem sekcji.
• Spis treści (Table of Contents) domyślnie pojawia się pod pierwszym nagłówkiem sekcji w artykule, o ile ów się pojawia, spisy treści nie są wyłączone w preferencjach użytkownika, nie został wyłączony w artykule przez użycie przełącznika __NOTOC__ lub przemieszczony przy użyciu __TOC__.
• Nie umieszczamy nagłówka sekcji na samym początku artykułu, zostawiamy miejsce na wstęp do artykułu.
• Jeżeli nagłówek sekcji ma być elementem szablonu, na przykład dyskusji użytkownika, wtedy zamiast znaków równości używamy znaczników HTML: <h2>Tytuł sekcji</h2>, <h3>Tytuł podsekcji</h3> i tak dalej, za każdym razem zwiększając cyfrę w znaczniku o jeden. Usunie to przycisk „edytuj” z nagłówka sekcji, którego kliknięcie otworzyłoby okno edycji nie sekcji dyskusji, lecz samego szablonu. Te znaczniki nie muszą mieć osobnej linii.

Przypisy

Przykłady przypisów

Wpisujesz	Otrzymujesz
Zdanie<ref>Przypis</ref>	Zdanie
Zdanie<ref name="p1">Powtarzający się przypis</ref> Inne zdanie<ref name="p1" />	Zdanie Inne zdanie
{{Przypisy}}	Przypisy

Przypisy są na Nonsensopedii używane w innym celu, niż na Wikipedii – nie zawierają odnośników do źródeł popierających stwierdzenia przed nimi umiejscowione (choć mogą), zamiast tego są stosowane jako element żartu, dosłownie wtrącając zdania między wierszami.

• Aby wstawić przypis używamy znaczników <ref>Treść przypisu</ref>.
• Aby przypisy działały, musimy wstawić w artykule szablon {{Przypisy}}. Umiejscawiamy go zawsze na dole artykułu, nad szablonami nawigacyjnymi i kategoriami, gdyż znajdujący się w szablonie znacznik <references /> ignoruje wszystkie przypisy poniżej niego oraz powyżej poprzedniego znacznika <references />, co pozwala utworzyć kilka sekcji przypisów w jednym artykule.
• Można umieścić odnośniki do tego samego przypisu w wielu miejscach w artykule.
  • Aby to zrobić musimy w miejscu, w którym pojawia się po raz pierwszy wpisać <ref name="nazwa">Przypis</ref>, gdzie nazwa to krótka nazwa przypisu, która musi składać się z liter i może zawierać cyfry.
  • Przy każdym kolejnym odwołaniu wpisujemy tylko <ref name="nazwa" />, co utworzy odnośnik do tego samego przypisu.
• Nie stawiamy kropki na końcu przypisu. To ograniczenie nie dotyczy jednak wykrzyknika, pytajnika, czy wielokropka.

Cytaty

• Cytaty wprowadzamy z pomocą szablonu {{cytat}}, wpisując {{cytat|cytowany fragment|krótki opis}}. Należy również pamiętać o postawieniu kropki na końcu cytatu, nigdy zaś w opisie. Wszystkie zalecenia odnośnie wprowadzania cytatów znajdują się tutaj.
• Możesz też wprowadzić bardziej dekoracyjną wersję szablonu – {{cytat2}} lub {{cquote}}. Nie powinna jednak zaburzać układu graficznego strony.

Listy

Przykłady list

Wpisujesz	Otrzymujesz
* Punkt ** Podpunkt *** Podpodpunkt	Punkt Podpunkt Podpodpunkt
# Jeden ## Jeden kropka jeden # Dwa Bum # Ojej	Jeden Jeden kropka jeden Dwa Bum Ojej
* Normalny punkt *# Numerowany podpunkt *#* Normalny podpodpunkt *# Kolejny numerowany podpunkt	Normalny punkt Numerowany podpunkt Normalny podpodpunkt Kolejny numerowany podpunkt
# Numerowany punkt #* Normalny podpunkt #*# Numerowany podpodpunkt # Kolejny numerowany punkt	Numerowany punkt Normalny podpunkt Numerowany podpodpunkt Kolejny numerowany punkt

Listy służą do wymienienia i ewentualnego krótkiego opisania pokrewnych elementów danego zagadnienia, np. członków zespołu, listy utworów, szeregu dat, czy kolejnych kroków jakiegoś działania. Są dwa rodzaje list – wypunktowana i numerowana.

• Lista wypunktowana charakteryzuje się punktem przed elementem listy (również zwanym punktem). Używamy go, gdy elementy są sobie równorzędne i mogą mieć dowolną kolejność, np. podgatunki zwierzęcia. Aby wstawić taki punkt, stawiamy asterysk (gwiazdkę, *) na początku nowej linii. Ta strona składa się z list wypunktowanych.
  • Lista taka może mieć podpunkty, które mogą dalej rozwijać dany element lub stanowić uwagi go dotyczące. Podpunkty uzyskujemy stawiając na początku nowej linii dwa asteryski (**). Rzecz jasna, unikamy podpunktów bez punktów.
    • Podpunkty również mogą mieć swoje podpunkty, które tworzymy znów dostawiając kolejny asterysk. Można tak w nieskończoność, choć staramy się tego unikać.
  • Kolejne punkty oddzielamy nie jak akapity podwójnymi enterami, lecz tak, jak wewnątrz <poem> pojedynczymi.
• Lista numerowana służy wymienieniu elementów o konkretnej kolejności, np. ciąg przyczynowo-skutkowy, lista utworów lub klasyfikacja w zawodach sportowych. Aby dodać punkt listy numerowanej stawiamy kratkę zwaną także hashem (#) na początku linii.
  • Tak samo, jak w przypadku listy wypunktowanej, tak i lista numerowana może mieć podpunkty. Tworzymy je stawiając w nowej linii dwie kratki (##). Tak samo działają i kolejne rzędy podpunktów.
  • Lista numerowana jest dość wrażliwa i musi zostać zachowana sekwencja kratek w każdej kolejnej linii, by lista nie została nagle przerwana, tzn. tylko jeden enter przed kolejnym punktem.
• Listy mogą być mieszane, tj. lista wypunktowana ma numerowane podpunkty, lub lista numerowana ma wypunktowane podpunkty.
  • Aby lista wypunktowana mogła mieć numerowane podpunkty, w podpunkcie zamiast dwóch asterysków (**) stawiamy asterysk i kratkę (*#).
  • Aby lista numerowana mogła mieć podpunkty robimy na odwrót – kratka przed asteryskiem (#*).
  • Takie listy mogą mieć i dalsze podpunkty kolejnych rodzajów.

Tabele

Główny artykuł: Pomoc:Tabele

Przykłady tabeli

Wpisujesz	Otrzymujesz
{| | jeden | dwa | trzy |- | cztery | pięć | sześć |- | siedem | osiem | dziewięć |}	jeden dwa trzy cztery pięć sześć siedem osiem dziewięć

Jeżeli chcemy wygodnie i czytelnie zestawić ze sobą kilka elementów, to warto stworzyć tabelę.

• Tabelę zaczynamy od {| i kończymy ją przy pomocy |}. Obie pary znaków muszą być na wyodrębnionych liniach.
• Każdą nową komórkę tabeli rozpoczynamy od znaku |, za każdym razem na nowej linii.
• Komórki domyślnie ustawiają się obok siebie poziomo. Aby kolejne komórki znajdowały się w nowym rzędzie, wpisujemy parę znaków |-.
• Jeśli komórka zawiera kilka linii, to po | opuszczamy linię i dopiero tam piszemy tekst właściwy.
• Jeżeli chcesz, by twoja tabela miała obramowania, to za {|, w tej samej linii, po spacji, należy dodać class="wikitable".
• By ustawić tabelę po lewej, prawej lub pośrodku strony, należy odpowiednio za {| dodać class="floatleft", class="floatright" lub class="center".
  • Jeżeli chcemy to połączyć z obramowaniem, to piszemy odpowiednio class="wikitable floatleft", class="wikitable floatright" lub class="wikitable center".