Józef Stalin

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Głód na Ukrainie? Oj tam, oj tam.
Józef Stalin jako prezenter Faktów TVN
Plik:350px-Paper Stalin.jpg
Józek w wersji elektronicznej – Mario w 1944 roku i do dziś wiecznie dzięki temu żywy. Tak jak chciał
Związek Socjalistycznych Stanów Ameryki – Marzenie Józia

Niech żyje nam Towarzysz Stalin,
co usta słodsze ma od malin!

Rosyjskie pozdrowienie

Główną przyczyną śmierci są narodziny.

Złota myśl Józka

Józek, nie daruję ci tej nocy!

Bajm o Stalinie

STÓJ HALINA!

Gra półsłówek o Józiu

I ty, Adolfie, przeciw mnie?

Stalin po inwazji na ZSRR

Śmierć jednego człowieka to radość, śmierć miliona to święto!

Józek o wojnie

Ojciec Stalina krótko go trzymał, napiCenzura2.svg bez końca, karma boląca.

Kazik o młodości Stalina

Dobry człowiek był ten Stalin, jak podeszło dziecko to przypierdolił, a mógł zabić.

Zasłyszane przypadkiem gdzieś w Rosji

Józef (Dżozif) „Dobry Wujek” Stalin „Wielki” (właśc. Józef Wissarionowicz Stalin, Josif Wissarionowicz Dżugaszwili lub inaczej Joźin z Talin, nazywany również Wujek Soso, lub po amerykańsku Dżozew Uncle Stalin) ur. 18 grudnia 1878 roku w Gori (Gruzja), zmarł 5 marca 1953 w Moskwie w niewyjaśnionych okolicznościach (wg powszechnej opinii zmarł na szczęście). Wódz i nauczyciel, zwany w niektórych kręgach „krjemlowskij nastawnik” lub po prostu „czerwony car”.

Zyskał sobie bezgraniczne oddanie nie tylko bliskich współtowarzyszy, ale również całych narodów CCCP i nie tylko. Dziękując niektórym z nich za wierną i oddaną służbę na dworze, wysyłał ich do różnych ośrodków rehabilitacyjnych, rozsianych po całym terytorium Związku Radzieckiego; jego słynne powiedzenia mówiło wdzięczność to taka psia choroba. Znacznie mniej humanitarny od Lenina.

Dorobek naukowy

Józef zajmował się także matematyką. Oto wzór na komunizm drugiego stopnia.

Józef Stalin rozwinął turystykę głównie na Syberii (główne atrakcje to darmowy transport i specjalna dieta). W kręgach naukowych nazywany był „Wielkim Językoznawcą”, ale znał się również na lotnictwie, rolnictwie, przemyśle obuwniczym (zachwalał i sam nosił chińskie trampki), wojnie, literaturze (w młodości był obiecującym poetą) i filmie.

Pracował nad badaniem stanu umysłowego przeciętnego obywatela CCCP, dochodząc do wniosku i wysuwając tezę, iż myślenie jest wzmagane poprzez pracę, głód i zimno. Utworzył szereg sanatoriów w ZSRR. Jednym z pierwszych było uzdrowisko na Wyspach Sołowieckich, później jeszcze sławniejsze i o większej skuteczności leczenia najcięższych przypadków sanatorium i ośrodek rehabilitacji na Kołymie. Za swoje badania został odznaczony honorowym członkostwem Moskiewskiej Akademii Nauk.

Jego działalność spotkała się z uznaniem także za granicą, dwukrotnie został wybrany Człowiekiem Roku Magazynu „The Times”. Poruszony tymi nominacjami rząd USA wzorował FBI na stalinowskiej służbie bezpieczeństwa NKWD. Co zostało później opisane przez magazyn Life.

Wkład wniesiony do historii

Zaprowadzenie pokoju w świecie chrześcijańskiej Europy przez: pokonanie Niemiec i udział w pokojowych konferencjach w Jałcie, Teheranie i Poczdamie. Jak wiadomo jednak – skażona natura ludzka nie znosi pokoju – i tuż po śmierci Stalina jego rządy nazwano „okres błędów i wypaczeń”.

Twórczość na cześć Stalina

Ody i wzniosłe hymny na cześć wielkiego bohatera, słońce kraju, geniusza można było liczyć w setkach tysięcy. Po paru już latach od śmierci bohatera wstydliwie skrywane w archiwach, pokryte kurzem, którego nikt nie usuwa po dzień obecny.

Gospodarka ZSRR

Old punx not dead!

Szybko rozpoczął również zakrojone na szeroką skalę prace nad gospodarką narodową, a raczej jej uspołecznieniem, co niebawem zaowocowało masowym dobrobytem i śmiercią milionów obywateli Kraju Rad z przejedzenia i rozpusty.

Aby zahamować proces destrukcji moralnej, nadał specjalne uprawnienia swojej tajnej policji, czyli NKWD (Narodnyj Komisarjat Wnutrjennyh Djel), w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Już w 1933 wprowadził wielki plan inicjatywy społecznej pod kryptonimem „wielka czystka”, zakończony całkowitą klęską elementów wywrotowych, reakcyjnych i aspołecznych (społecznych też). W tym samym okresie rozpoczął organizowanie dotowanych przez państwo wycieczek do syberyjskich uzdrowisk i centrów narciarskich.

Skutki

22 czerwca roku bolszewickiego 1941 stał się dniem żałoby. Tysiące bezbronnych sowieckich żołnierzy dostało się do niewoli, broniąc granic swojej ojczyzny. Józef jednak nie złamał ducha. Zamknąwszy się na 3 dni po ataku Niemiec na Związek Radziecki w swojej daczy w Kuncewie, leżąc na dywanie sierpem i młotem, modlił się dniem i nocą o wsparcie Lenina. Oto stało się. Olśniony Stalin nakazał swej armii ani kroku wstecz. Wiedział, że Niemcy nie mogą mieć aż tak dużo naboi i kiedyś muszą im się skończyć.

Sowietom brakowało naboi, ponieważ wystrzelali je w Katyniu i Ostaszkowie podczas wymierzania historycznej sprawiedliwości armii polskich panów z Kraju Priwislanskiego.

Oryginalna polityka zagraniczna

Nie chcąc być gorszym od 3 Rzeszy Wielki Wódz pragnął podpisać konkordat z Państwem Kościelnym. Watykan, z dotąd niewyjaśnionych powodów, odmówił zawarcia zgody z ZSRR, co Stalina, jako człowieka o słabym zdrowiu i delikatnej psychice wprawiło w zwykły dla niego stan lękowy. Dowiedziawszy się jednak, że Watykan nie posiada ani jednej dywizji zlekceważył przeciwnika i umarł.

Śmierć Stalina

Stalin umarł 5 marca 1953 i pozostawił po sobie wiele dzieł. Spoczął w formalinie obok zwłok jego poprzednika – Lenina. Wielu obywateli Kraju Rad było z tego powodu zawiedzionych. Nie tylko w ZSRR, ale w całym Bloku Wschodnim ogłoszono wielodniową i w sumie niepotrzebną żałobę narodową. Śmierć Stalina rozpoczęła serię tragicznych wydarzeń. Dwóch warszawskich robotników wyskoczyło ze szczytu Pałacu Kultury i Nauki – jeden po wódkę, a drugi po zagrychę. Wiele lat później Nikita Chruszczow stwierdził, że wszyscy jesteśmy mniej warci niż gówno Stalina. Przynajmniej po śmierci Stalina wszyscy mogli i musieli płakać. Ostatnie dni życia Stalina stoją pod znakiem zapytania. Nie wiadomo na co umarł, ale przeciętny obywatel państw Bloku Wschodniego na pytanie „Na co umarł Stalin?”, odpowiada „Na szczęście!”.

Kalendarium

Bibliografia

NonNews
Zobacz w NonNews tematy:
Noncytaty
Zobacz cytaty:
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Tomy I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, Warszawa 1943-49
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Suplement Tomy I-VI, Warszawa 1950
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Rozszerzony suplement kontemplacyjny. Tomy I-III, Warszawa 1951
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Uzupełnienie, Warszawa 1951

Ponadto:

  • Wyd. Readers Digest, Józef Stalin – Poematy dygresyjne i pamflety, Warszawa 1952
  • Wyd. Polskie Ludowe Zakłady Poligrafii i Druku im. Józefa Stalina, Historia Słońca Słowian – Rozważania nad wielkością i nieprzeniknionym sensem Józefa Stalina. Tom III, XIV, CXXVIII + streszczenie noty biograficznej t. CCLXVI s. 72-693 i 725-915, Stalinogród 1954
  • Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Zarys teorii Stalina dla studiów technicznych, Oborniki Śląskie 1954