Polon

Cienka warstwa polonu na dysku ze stali nierdzewnej

Polon (Po) – osiemdziesiąty czwarty pierwiastek chemiczny, półmetal/metal. Jest drugim pierwiastkiem, jaki Wisława Szymborska Maryśka odkryła wraz z mężem Francuzem. Gdyby nie on, a raczej jego nazwa, mało kto w ogóle by o niej pamiętał, a ci nieliczni nazywali by ją zdradliwą szmatą, która wyemigrowała do Francji ze strachu przed okupacją. Polon też jest pierwszym pierwiastkiem, którego nazwa ma kontekst polityczny. W końcu, gdy Polakowi źle, cały świat musi się trząść.

Charakterystyka

Polon, jak każdy inny Polak, gdy coś robi, to na całego. Wydziela tyle promieniowania, że tysiąc razy więcej radu może się z nim dopiero równać. Ocieka taką zajebistością, że specjalnie dla niego powietrze zaświeca się na niebiesko. Jego gram, podobnie jak gram marihuany, potrafi dać kopa i rozgrzać kilku dorosłych facetów. Inną ważną cechą polonu jest to, że jest drogi. Niegdyś nie stanowiło to większej przeszkody, a z czasem znaleziono tańsze i niezagrażające życiu substytuty. Ze względu na rzadkość występowania (0,1 mg na 1 tonę rudy uranowej) nie produkuje się go naturalnie, bo się to nie opłaca (patrz powyżej). Produkuje się go około 100 gramów rocznie, a dawka śmiertelna wynosi 1 mikrogram. Można nim więc kasować około 100 milionów osób na rok.

Zastosowanie

W 2006 roku Ruskie użyły herbatki z polonem by uciszyć takiego, który za dużo wiedział. Specjalnie był to polon, a nie na przykład german, żeby wina spadła na Polaków. Litwinienko fiknął, a rosyjski rząd odetchnął z ulgą. Jego męki trwały jednak 26 dni, a biorąc pod uwagę fakt, że polon jest 250 000 razy bardziej trujący od cyjanowodoru, można stwierdzić, że był to chłop nie do zajebania. Polon poza organizmem nie jest już aż tak niebezpieczny, jak w nim. Kto by się tam przejął nowotworem... Jego związki wdychać można z papierosów, lecz na szczęście palaczy, a nieszczęście niepalących, jest go tam wybitnie mało.

Układ okresowy pierwiastków chemicznych
H wodór																		He hel
Li lit	Be beryl												B bor	C węgiel	N azot	O tlen	F fluor	Ne neon
Na sód	Mg magnez												Al glin	Si krzem	P fosfor	S siarka	Cl chlor	Ar argon
K potas	Ca wapń		Sc skand	Ti tytan	V wanad	Cr chrom	Mn mangan	Fe żelazo	Co kobalt	Ni nikiel	Cu miedź	Zn cynk	Ga gal	Ge german	As arsen	Se selen	Br brom	Kr krypton
Rb rubid	Sr stront		Y itr	Zr cyrkon	Nb niob	Mo molibden	Tc technet	Ru ruten	Rh rod	Pd pallad	Ag srebro	Cd kadm	In ind	Sn cyna	Sb antymon	Te tellur	I jod	Xe ksenon
Cs cez	Ba bar	*	Lu lutet	Hf hafn	Ta tantal	W wolfram	Re ren	Os osm	Ir iryd	Pt platyna	Au złoto	Hg rtęć	Tl tal	Pb ołów	Bi bizmut	Po polon	At astat	Rn radon
Fr frans	Ra rad	**	Lr lorens	Rf rutherford	Db dubn	Sg seaborg	Bh bohr	Hs has	Mt meitner	Ds darmsztadt	Rg roentgen	Cn kopernik	Nh nihonium	Fl flerow	Mc moscovium	Lv liwermor	Ts tennessine	Og oganesson
Uue ununennium	Ubn unbinilium
				*	La lantan	Ce cer	Pr prazeodym	Nd neodym	Pm promet	Sm samar	Eu europ	Gd gadolin	Tb terb	Dy dysproz	Ho holm	Er erb	Tm tul	Yb iterb
				**	Ac aktyn	Th tor	Pa protaktyn	U uran	Np neptun	Pu pluton	Am ameryk	Cm kiur	Bk berkel	Cf kaliforn	Es einstein	Fm ferm	Md mendelew	No nobel

Oznaczenia kolorów
metale	lantanowce	aktynowce	gazy szlachetne
niemetale	półmetale