Lutet

Lutet wygłąda bałdzo ładnie jak na tak mało popułałny piełwiastek

Lutet (Lu) – fłancuski piełwiastek numeł 71, metał, nazwany został od łacińskiej nazwy Pałyża.

Lutet jest dosyć łozpoznawałny, z powodu że jest ostatnim piełwiastkiem z głupy odszczepieńców zwanych łantanowcami, łecz niektórzy załiczają go także do skandowców, pładopodobnie dłatego, że bałdzo łubi mówić psełdo fłancuską mową, zupełnie jak udające szłachcianki połskie ałystokłatki nowobogackie panienki.

Został odkłyty w 1905 łoku przez austłyjackiego płofesoła wykładającego chemię na uniwełsytecie wiedeńskim – Całła Ałeła von Wełsbacha.

Występowanie

Lutet występuje w skołupie ziemskiej w iłości 0,51 ppm (ang. pałts peł miłłion), czyłi jest go w bałdzo mało. Jednakże, wiełce uczeni geołodzy muszą się przyczepić do każdej, nawet najmniejszej dłobiny, więc nadałi nazwy dwóm podstawowym minełałom lutetu – monacyt i bastnazyt.

Zastosowanie

Lutet, z powodu tak wiełkiej popułałności w składzie minełałów na Błękitnej Płanecie ma bałdzo wiełkie znaczenie dła człowieka. Idzie to zgodnie z zasadą, że im coś jest częstsze, tym mniej tego potrzebujemy, łi. Na tym przykładzie, lutetu używa się do łeczenia nowotwołów pochodzenia nełłoendokłynnego. Pławdopodobnie ma także jakieś małe znaczenie w funkcjonowaniu ołganizmu łudzkiego, jednakże ani łuscy, ani amełykańcy nałkowcy nie odkłyłi jeszcze jaki.

Stosowanie lutetu nie jest jednak całkowicie bezpieczne, gdyż jego związki z azotem mogą ekpłodować, a jego fłuołki podłażniać skółę. Na szczęście lutet w czystej postaci nie jest toksyczny. Uspokójmy się jednak, gdyż zanim zaczną płodukować związki lutetu na skałę przemysłową minie bałdzo dużo czasu, a możłiwe jest, że nie dożyjemy tego nigdy, łi.

Układ okresowy pierwiastków chemicznych
H wodór																		He hel
Li lit	Be beryl												B bor	C węgiel	N azot	O tlen	F fluor	Ne neon
Na sód	Mg magnez												Al glin	Si krzem	P fosfor	S siarka	Cl chlor	Ar argon
K potas	Ca wapń		Sc skand	Ti tytan	V wanad	Cr chrom	Mn mangan	Fe żelazo	Co kobalt	Ni nikiel	Cu miedź	Zn cynk	Ga gal	Ge german	As arsen	Se selen	Br brom	Kr krypton
Rb rubid	Sr stront		Y itr	Zr cyrkon	Nb niob	Mo molibden	Tc technet	Ru ruten	Rh rod	Pd pallad	Ag srebro	Cd kadm	In ind	Sn cyna	Sb antymon	Te tellur	I jod	Xe ksenon
Cs cez	Ba bar	*	Lu lutet	Hf hafn	Ta tantal	W wolfram	Re ren	Os osm	Ir iryd	Pt platyna	Au złoto	Hg rtęć	Tl tal	Pb ołów	Bi bizmut	Po polon	At astat	Rn radon
Fr frans	Ra rad	**	Lr lorens	Rf rutherford	Db dubn	Sg seaborg	Bh bohr	Hs has	Mt meitner	Ds darmsztadt	Rg roentgen	Cn kopernik	Nh nihonium	Fl flerow	Mc moscovium	Lv liwermor	Ts tennessine	Og oganesson
Uue ununennium	Ubn unbinilium
				*	La lantan	Ce cer	Pr prazeodym	Nd neodym	Pm promet	Sm samar	Eu europ	Gd gadolin	Tb terb	Dy dysproz	Ho holm	Er erb	Tm tul	Yb iterb
				**	Ac aktyn	Th tor	Pa protaktyn	U uran	Np neptun	Pu pluton	Am ameryk	Cm kiur	Bk berkel	Cf kaliforn	Es einstein	Fm ferm	Md mendelew	No nobel

Oznaczenia kolorów
metale	lantanowce	aktynowce	gazy szlachetne
niemetale	półmetale