Katiusza

A teraz czemu wśród ludzi, tyle łez jęków Katiuszy?

Słowa znanej kolędy

Hans! Co tam tak leci w naszą stronę?

Niemiecki oficer tuż przed przylotem radzieckich pocisków

Wychadiła na bierieg Katiusza

Rosjanie śpiewający podczas strzelania

Katiusza (ros. Катюша) – Radziecka wyrzutnia rakiet niekierowanych, i co za tym idzie nieprzewidywalnych. Na froncie słynęła z niecelności, wynikającej zapewne stąd, że celowało się z tego na hektary. Jej główna zaletą było to, że robiła mnóstwo huku i błysku, co wywoływało panikę w szeregach wroga. Została przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej ponieważ konstruktor miał układy. Początkowo wyrzutnie montowano na ciężarówkach ZIS-6 ale że były to wersje ciężarówek ZIS-5 a wiadomo iż "ZIS Piać, na dół jedzie w górę pchać" więc Czerwonoarmiejcy montowali je później na Jankeskich Studebakerah US6 które jednak nie mogły jeździć na bimbrze.

Wersje

Jako szanujący się pojazd również Katiusza posiadała kilka wersji:

• BM-8- wersja napędzana korbką przed wystrzałem. Miała zasięg aż kilkunastu metrów

i wywoływała śmiech na sali bądź na polu walki gdy wkraczała do akcji.

• BM-13- no to już była dość porządna wersja. Miała już wszystko napedzane mechanicznie a zasięg był o wiele większy. Zazwyczaj jednak pociski trafiały we własne wojska niż w szwabskie. Były montowane przez eskimosów w hali produkcyjnej bez dachu na dalekiej Syberii.
• BM-31-12- ultratajna wersja. Normalnie Wunderwaffe sowieckiej armii. Pociski były laserowo namierzane a ciężarówka dzięki ultranowoczesnym technologiom spalała tylko 100l na 100km. Nikt nie wie dokładnie ile ich wyprodukowano ale wiadomo że nie mniej niż milion- ale co to dla radzieckiego przemysłu.