Pistolet skałkowy
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Pistolet skałkowy – broń palna czarnoprochowa[1], używana w czasach zanim powstały kapiszony i zanim Wielki Samuel Colt zgapił od kogoś mechanizm rewolwerowy. Sama jego nazwa powstała od kawałka krzemienia, przez który całe to zamieszanie. Zazwyczaj jednostrzałowy, przeładowanie jego trwa tyle co lekcja matematyki.
Wariacje pistoletów skałkowych[edytuj • edytuj kod]
Poza standardowym pistoletem skałkowym, czyli składającym się z kurka, panewki, kolby, spustu i lufy stworzono do niego kilka modyfikacji. O dziwo nikt wtedy nie uważał takich osób z wgranymi modyfikacjami do swojego pistoletu za cheaterów.
- Pistolet dwulufowy – czyli bracia syjamskie pistoletu. Dwie lufy, dwa zamki, dwa spusty ale jedna kolba. Zwany potocznie dwururką zanim to było modne. Można było wystrzelić dwa razy bez przeładowania, ale trzeba było ładować każdą lufę osobno.
- Kacza stopa – cacko zawierające jedną kolbę, jeden spust, jeden zamek i od trzech do pięciu luf. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, przypominającemu do złudzenia kaczą stopę czy innego ptaka wodnego. Takie pistolety były używane jako shotguny – celowało się w chmarę chłopów z widłami, a po naciśnięciu spustu wszystkie trzy-pięć luf wystrzeliwały w ich stronę jednocześnie.
- Pieprzniczka – prototyp rewolweru, w cholerę luf, zazwyczaj 4-8, ale bywały 21-lufowe. Po strzale wystarczyło nacisnąć specjalny przycisk, dzięki któremu lufy obracały się po osi, dzięki czemu można było wystrzelać cały garnizon nieprzyjaciela bez przeładowania. Jednak ładowało się go w cholerę długo. Średni wzór na ładowanie pieprzniczki: 30 sekund * liczba luf w pistolecie.
Przypisy
- ↑ Działa na czarny proch, ale może też działać na dowolne prochy, jednak to musisz sprawdzić już sam