Koc

Nie być zimno teraz

Komentarze jaskiniowców po użyciu protoplasty koca

Szablon:Tprzedmiot wykonany z niezidentyfikowanego materiału (dawniej wełny), służący do utrzymywania temperatury ciała na poziomie umożliwiającym podtrzymywanie procesów życiowych.

Geneza

Historia koca sięga epoki lodowcowej. Jaskiniowcom nagle z jakiegoś niewyjaśnionego powodu (może przez ten lód), ich własna skóra przestała starczać za źródło ciepła. W skrajnej desperacji, znaleźli więc chudego mamuta, zajli go kawałkami kamienia i wcisnęli mu się pod brzuch. Pierwszy raz zaznali wtedy takiego ciepła. Wkrótce cała wioska skupiła się wokół martwego zwierzęcia, i żyliby pewnie tak do dziś, gdyby nie fakt, że martwe zwierzęta szybko się psują i gniją. Dlatego też zostali zmuszeni do pocięcia mamuta na kawałki, i rozpoczęcia szczegółowych badań. Jak się okazało po ekspertyzie rzeczoznawcy, sama sierść z mamuta jest złym przewodnikiem ciepła i dobrze zatrzymuje ciepło. Tak rozpoczęła się era koców.

Historia najnowsza

Pomimo, iż przez wieki zachowano podstawową funkcję koca, we współczesnych nam czasach koc stał się również niebezpiecznym narzędziem stosowanym do mordowania dzieci przez doprowadzenie ich do hipertermii lub wyślizgnięcie w trakcie noszenia (kazus małej Madzi).

To jest tylko zalążek artykułu o jakimś przedmiocie. Jeśli nie boisz się tego dotknąć – rozbuduj go (artykuł, nie przedmiot).