Maska przeciwgazowa

Gdy słoń wkroczy w gaz, ma maskę w sam raz

Maska przeciwgazowa (również maska gazowa) – przedmiot codziennego użytku w wielu azjatyckich i afrykańskich państwach, hit handlowy na wschodzie Ukrainy. W trakcie I wojny zastąpiła wcześniej używane szmaty nasączone moczem. W czasie pokoju służy jako ochrona od bąków, kurzu,zapachu papierosów i okazjonalnie przeciw grantaom gazowym rzuconym w tłum przez ZOMO.

Budowa

Maska przeciwgazowa składa się z pięciu głównych części. Są to:

• Maska właściwa – w zależności od modelu, czy też producenta, kapturowa, co oznacza, że zakłada się ją jak gumowy kaptur, lub na paski;
• Filtropochłaniacz – wypełniony azbestem, węglem aktywnym, i innymi rakami filtr ma eliminować szkodliwe gazy z powietrza;
• Rura – zwykle spękany element maski, najczęściej występujący w tak zwanych „słoniach”. Uszkodzona rura burczy i warczy, niczym wkurzona sobaka;
• Torba – łatwa do podarcia, zawsze, ale to zawsze zielona i zakurzona, z jakimiś śladami po ruskich stemplach, i cholera wie po czym jeszcze;
• Akcesoria – w niektórych maskach w kieszonce u boku torby znajdziemy dwie metalowe półmiski sklejone razem taśmą, a w środku jakieś pierdoły do maski, na przykład nowe szkiełka do maski, i wymienny plastik do głośniczka, który umożliwia wyraźną mowę przez maskę, bez wpuszczania powietrza.

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny wojskowości. Jeśli lubisz wstawać o czwartej rano – rozbuduj go.