Litwa: Różnice pomiędzy wersjami
(→Atrakcje: ort) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Mapka-litwa.gif|thumb|right|[[Adam Mickiewicz|Adamas Mickiewiczius]] – wizja Litwy]] |
[[Grafika:Mapka-litwa.gif|thumb|right|[[Adam Mickiewicz|Adamas Mickiewiczius]] – wizja Litwy]] |
||
'''Litwa''' (znana także jako: ''ojczyzna moja'') – wielki, rozległy kraj, ciągnący się od morza do morza. Wiemy o niej tylko z zapisków [[Adam Mickiewicz|Adomasa Mickieviciusa]], naszego [[trzej dyżurni polscy wieszczowie|narodowego |
'''Litwa''' (znana także jako: ''ojczyzna moja'') – wielki, rozległy kraj, ciągnący się od morza do morza. Wiemy o niej tylko z zapisków [[Adam Mickiewicz|Adomasa Mickieviciusa]], naszego [[trzej dyżurni polscy wieszczowie|narodowego leszcza]]. Wg tych zapisków Litwa jest krajem czarnym, w którym dużą rolę (zwłaszcza w polityce) odgrywają rudy miedzi i żelaza. |
||
== Język == |
== Język == |
Wersja z 14:15, 20 lip 2009
Litwa (znana także jako: ojczyzna moja) – wielki, rozległy kraj, ciągnący się od morza do morza. Wiemy o niej tylko z zapisków Adomasa Mickieviciusa, naszego narodowego leszcza. Wg tych zapisków Litwa jest krajem czarnym, w którym dużą rolę (zwłaszcza w polityce) odgrywają rudy miedzi i żelaza.
Język
- Główny artykuł: język litewski
Charakterystyczne dla mieszkańców tego kraju jest dodawanie wszędzie, gdzie się da, końcówek „-as”, „-us”, „-is”. Tam wszyscy nazywają się tak, jak np. Žydrūnas Savickas. Co gorsza, nawet polskim nazwiskom dodają takie potworki, np. Kazimieras Marcinkievičius. Wilno to Vilnius, a Kowno to Kaunas.
Atrakcje
Z czego słynie Litwa? Przejeżdżamy wiele razy przez Królestwo Polskie i widzimy pola i łąki. Gdy jedziemy po terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego nie widać niczego innego, niż lasy. Z tego właśnie dzisiaj jeszcze słynie Litwa. Jest tam mnóstwo puszcz, a największa z nich nazywa się Dzūkija.
Nie sposób pominąć rzeki, która nazywa się jota w jotę, jak polski dejanirysta Czesław. Mowa o rzece Niemen, do której każdy Słowianin udaje się po dziś dzień, jak Hindus do rzeki Ganges.
Inną charakterystyczną cechą Litwy jest zerowy ruch samochodowy. Litwini posiadają jedynie auta marki BMW i Audi (rejestracja samochodów innych marek została zakazana w 2005 roku przez tamtejsze ministerstwo spraw wewnętrznych), a z uwagi na ich cechy charakterystyczne (96% z nich ma ponad 15 lat i przebieg poniżej 30.000 km) większość czasu spędzają w garażach i warsztatach niż na drogach. Na skutek tego ruch na litewskich drogach składa się głównie z polskich rowerzystów (latem), polskich zbłąkanych turystów którzy zamiast do Góry Kalwarii dojechali do Kalvariji oraz dzików, wiewiórek i jeleni (o podejrzanie polskich rysach ryjów).
Geografia
Geograficzne położenie Litwy, w środku wschodniej części Europy, sprawia, że Litwinki są kobietami o niesłychanej urodzie. Polacy odwiedzający swoje zaścianki mają niezmierne kłopoty z opanowaniem chuci ku tym rusałkom, co często kończy się podpisaniem z nimi unii małżeńskiej na wzór księcia i króla Jogajla. Po naszemu Władzia Jagiełły. Takie małżeństwa mają swój wspólny język, nie biją się o walutę i płodzą przeważnie gromadkę dzieci wielkości dynastii Giedymina. Jak podaje Mickieviczius, to sporo.
Gospodarka
Ostatnio Litwa osiągnęła ogromny sukces: zmniejszyło się tam bezrobocie z 98,7% do 87,5%. Jest to niewątpliwa zasługa prezydenta kraju Valdasa Adamkusa, za którego rządów za granicę udało się 99,9997% ludności. W tej chwili na Litwie przebywa 8 osób: prezydent i jego 7 kochanek, które utrzymuje z pensji prezydenta. Jest zarazem jedynym mężczyzną w tym kraju. Przez zamknięcie fabryki litewskich prezerwatyw Bezpiecznasas Seksas, wkrótce może przybyć dziewiąty mieszkaniec kraju.
Skład etniczny
Etniczny skład Litwy to nie tylko Litwini i Polacy. Ci którzy w szkole średniej przechodzili katorgę lekturową, czytając odcinkowego Sienkiewicziusa wiedzą, że po dziś dzień m.in. w Trokach żyją Tatarzy i Karaimowie, co jest ewenementem na skalę europejską. Skąd się tu wzięli potomkowie Wielkiego Temudżyna? Otóż nie są to Turcy, a rdzenne plemię krymskie, osiadłe w Litwie na skutek zabiegów Vytautasa, czyli po polsku ks. Witolda, szalonego władcy który był skory Tatarom, po litewsku Tutor, i nadał im za walkę ramię w ramię z panem Michałem, po polsku Michałem mnóstwo przywilejów. Po dziś dzień możemy odwiedzać w Europie jurty tatarskie, przyglądać się buńczukom nadziewającym niegdyś wrogów ojczyzny. Gdyby ktoś szukał Olbrychskiego, to podobno można go spotkać w Trokach, boksującego, by nie wypaść z formy.