Kreda
Kreda (łac. credisimus) – narzędzie tortur. Stosuje się je w placówkach, które działają pod przykrywką LO, gimnazjum bądź podstawówka (psychiatryki, zakłady karne, placówki pomocy społecznej). Najczęściej występuje też w parze z tablicą. Nauczyciel (czyt. egzekutor) zwykle używa jej do znęcania się nad uczniami, nie mogąc ich bić lub bezpośrednio ranić. Nauczyciel po wybraniu ofiary wręcza jej kredę. Po przekazaniu jej, kości zostają rzucone. Jeśli kreda nie chce współpracować z ofiarą – ucierpi ofiara.<ref>Albo ucierpi kreda jeżeli ofiara rzuci nią o podłogę (rzadko)Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>. Odnośnik z zawartością musi mieć nazwę.
Popularna gra „w klasy” jest tak naprawdę próbą przyzwyczajenia uczniów do widoku kredy oraz ukazania jej zwodniczej dobrej strony. Uczeń grający w klasy, nie jest świadom zagrożenia stwarzanego przez kredę aż do momentu zastosowania jej przez nauczyciela.
W ekstremalnych sytuacjach może służyć jako suplement diety. Ma też dobrą stronę – kończy się. Wtedy, albo nauczyciel, albo uczeń może wyjść z lekcji i udawać poszukiwania przez kilka minut. Uwaga, ta sztuczka nie działa przy nauczycielkach o wyjątkowo naruszonej psychice – na zapleczu trzymają kredy tyle, że byłyby zdolne wyżywić całe Chiny przez ruski rok. Stosowana do smarowania rysunków na bluzach kolegów, do rzucania nią po klasie, jedzenia oraz malowania strzałek na chodnikach po uprzednim zwinięciu.
To jest tylko zalążek artykułu związany ze szkołą. Jeśli cały czas odrabiasz prace domowe – rozbuduj go.
