Kapeć
Kapeć (papuć, lub też laczek) – przedmiot praktycznie, niepraktyczny, miotający się między nogami. Pochodzi z rodziny kac-but. Jego poprzednikiem był papuć, słowo jeszcze używane przez ludzi starszych (25-100 lat), ale także dzieci (0-20 lat). Używany głównie na stopach, ale też na uszach jako nauszniki. Chronią nogi, no i głowę przed utratą zimna w ciepłych mieszkaniach, oraz przed małymi karaluchami (bo z większymi nie dają rady), przed stycznością z dywanem, wykładziną bądź panelami. Najbardziej ten przedmiot upodobały sobie: babcie, teściowe, mamuśki, koty i psy (gł. do gryzienia i drapania). Jak podaje najnowszy słownik języka polskiego pana Mietka ze starej Wsi jest to rodzaj niepraktycznego obuwia zrobiony z filcu, bądź innego materiału, z którego wyrabiane są gumiaki. Zdarzają się też skórzane, ale to bardzo rzadki produkt na rynku, niepopularny ze względu na zbyt dużą ilość praktycznych zastosowań materiału, jakim jest skóra.
Kapciowe przysłowia
- Jak kapeć mały, to i głowa nie duża.
- Nie taki papuć straszny, jak go malują.
- Jak kapeć duży, to w głowie nic nie ma.
- O kimś mało inteligentnym: Tobie chyba w mózgu chomiki kapciami się bawią.
- Gdzie papuci sześć, tam cieplutko jest.
- Jeśli dbasz o nogi, kapcie włóż, mój drogi!
- Wchodzić (włazić) w czyjeś życie z kapciami.
- Głupi jak papuć z lewej nogi.
- Grunt pali się komuś pod kapciami.
- Kiwać palcem w kapciu.
- Jak pan coś powie to kapcie wirują.
- Zejście z komputera to, kapciem w Eldera.
- Sypio się bomby i latajo kapcie
- Z pustego i Władzia kapci nie uszyje.
- Lepszy papuć na nogach niż adidasy w sklepie.
- Być jak trzeci kapeć u nogi.
Zastosowania
- Miażdżenie insektów.
- Wymierzanie kar cielesnych.
- Polerowanie sejczenta.
- Walczenie z bratem.
- Środek usypiający.
- U talibów podstawowa broń.[1]
To jest tylko zalążek artykułu o jakimś przedmiocie. Jeśli nie boisz się tego dotknąć – rozbuduj go (artykuł, nie przedmiot).
Przypisy
- ↑ George Bush ustąpił z funkcji prezydenta Stanów Zjednoczonych po ataku wykonanym tą bronią.
