Karabin maszynowy RPK: Różnice pomiędzy wersjami
(rekategoryzacja) |
M |
||
| (Nie pokazano 42 wersji utworzonych przez 31 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[ |
[[Plik:Machine_Gun_RPK.jpg|thumb|220px|Oto RPK, jedna z niewielu współczesnych broni, która brakiem celności dogoniła pistolety skałkowe z XVII wieku]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Historia == |
|||
RPK zyskało aprobatę radzieckich dowódcow wojskowych i szybko stało się podstawowym RKM-em armii ZSSR. W latach siedemdziesiątych stworzono na bazie [[AK74]] nowszą wersję RPK, nazwaną niezwykle oryginalnie RPK74. Różni się ona od wersji wcześniejszej tylko i wyłącznie kalibrem naboju, poza tym jest równie niecelna i nadal raczej bezużyteczna dla dobrze wyszkolonych żołnierzy. RPK 74 nadal jest w podstawowym wyposażeniu armii Rosyjskiej i innych państw byłego ZSSR, głównie dlatego, że [[Rosja]] zawsze używa tylko sprzętu własnej produckji, a innych dawnych Republik Związkowych nie stać na zakup jakiegoś przyzwoitego, zachodniego sprzętu. |
|||
RPK został stworzony na fali fascynacji sowieckich konstruktorów [[karabinek AK|lekkim karabinkiem szturmowym Maxim]], który był przekształcany na wszelkie możliwe rodzaje broni włącznie z artylerią rakietową, z wyłączeniem jedynie bezodrzutowego działa przeciwpancernego. |
|||
== Budowa == |
|||
| ⚫ | |||
W przypadku RPK przebudowa pierwotnej konstrukcji polegała jedynie na wydłużeniu lufy i władowaniu większych magazynków (w tym także bębenkowych, zabójczo wygodnych przy składowaniu w magazynie, ale już bardzo niekoniecznie przy strzelaniu w warunkach pola bitwy), więc projekt nie był przesadnie ambitny. |
|||
== Powstanie i zastosowanie == |
|||
| ⚫ | W wyniku tych zmian powstała [[broń]] szybkostrzelna, skuteczna i precyzyjna, która mogła świetnie sprawdzać się w roli ręcznego karabinu maszynowego. Jednak radzieccy inżynierowie uznali, że broń tego typu nie może być aż tak celna, ponieważ przeciętny [[żołnierz]] radziecki i tak nie za bardzo wie, jak się strzela, a już na pewno nie potrafi celować. Zmienili więc konstrukcję lufy, zwiększając rozrzut do tego stopnia, że trafienie z Rucznjego Puliemiotu Kalasznikowa w kartkę formatu A1 z odległości pięciu metrów graniczyło z cudem. Dzięki temu żołnierz radziecki strzelając na oślep miał większa szansę dosięgnięcia wroga kulą. Krótko mówiąc, RPK stało się typową „maszynką do mielenia mięsa”, wypluwającą duża liczbę pocisków o sporej mocy w praktycznie losowych kierunkach. W niedługim czasie okazało się również, że karabin jest na tyle mocny, by przebić stalowy hełm radzieckiego żołnierza (np. tego, który z niego strzela). |
||
== Popularność == |
|||
RPK zyskało aprobatę radzieckich dowódców wojskowych gdy odkryto, jaką mielonkę robi z Amerykanów. Szybko stało się podstawowym RKM-em armii [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. W latach siedemdziesiątych stworzono na bazie [[karabinek AK-74|AK-74]] nowszą wersję RPK, nazwaną niezwykle oryginalnie [[Karabin maszynowy RPK-74|RPK-74]]. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Karabin OC-14]] |
|||
* [[Karabin SWD]] |
|||
* [[Maxim]] |
|||
{{broń}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Rosyjska broń|RPK]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 15:25, 25 wrz 2021
Rucznoj Puliemiot Kalasznikowa, RPK – radziecki ręczny karabin maszynowy.
Historia[edytuj • edytuj kod]
RPK został stworzony na fali fascynacji sowieckich konstruktorów lekkim karabinkiem szturmowym Maxim, który był przekształcany na wszelkie możliwe rodzaje broni włącznie z artylerią rakietową, z wyłączeniem jedynie bezodrzutowego działa przeciwpancernego.
Budowa[edytuj • edytuj kod]
W przypadku RPK przebudowa pierwotnej konstrukcji polegała jedynie na wydłużeniu lufy i władowaniu większych magazynków (w tym także bębenkowych, zabójczo wygodnych przy składowaniu w magazynie, ale już bardzo niekoniecznie przy strzelaniu w warunkach pola bitwy), więc projekt nie był przesadnie ambitny.
Powstanie i zastosowanie[edytuj • edytuj kod]
W wyniku tych zmian powstała broń szybkostrzelna, skuteczna i precyzyjna, która mogła świetnie sprawdzać się w roli ręcznego karabinu maszynowego. Jednak radzieccy inżynierowie uznali, że broń tego typu nie może być aż tak celna, ponieważ przeciętny żołnierz radziecki i tak nie za bardzo wie, jak się strzela, a już na pewno nie potrafi celować. Zmienili więc konstrukcję lufy, zwiększając rozrzut do tego stopnia, że trafienie z Rucznjego Puliemiotu Kalasznikowa w kartkę formatu A1 z odległości pięciu metrów graniczyło z cudem. Dzięki temu żołnierz radziecki strzelając na oślep miał większa szansę dosięgnięcia wroga kulą. Krótko mówiąc, RPK stało się typową „maszynką do mielenia mięsa”, wypluwającą duża liczbę pocisków o sporej mocy w praktycznie losowych kierunkach. W niedługim czasie okazało się również, że karabin jest na tyle mocny, by przebić stalowy hełm radzieckiego żołnierza (np. tego, który z niego strzela).
Popularność[edytuj • edytuj kod]
RPK zyskało aprobatę radzieckich dowódców wojskowych gdy odkryto, jaką mielonkę robi z Amerykanów. Szybko stało się podstawowym RKM-em armii ZSRR. W latach siedemdziesiątych stworzono na bazie AK-74 nowszą wersję RPK, nazwaną niezwykle oryginalnie RPK-74.
