Sesja: Różnice pomiędzy wersjami
(dodatkowe informacja, prubowałem poprawić wszystkie polskie znaki) |
Znacznik: edytor wizualny |
||
(Nie pokazano 158 pośrednich wersji utworzonych przez 100 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Sesjo_GIN.jpg|thumb|250px|Sesjo, giń!]] |
|||
'''Sesja''' - '''S'''ystem '''E'''liminacji '''S'''tudentów '''J'''est '''A'''ktywny, z [[łacina|łac.]] ''sesjus'' - znaczy wyrwać [[student]]owi narządy wewnętrzne przez [[przełyk]]. Najbardziej znany sposób uwalenia studenta, pozbawiający go młodzieńczych [[nadzieja|nadziei]] i planów na barwne życie studenckie: balowanie i obijanie się przez minimum 5 lat. Każdy [[student]] chciałby, żeby tydzień przed sesją trwał 14 dni. |
|||
'''Sesja''' (właśc. '''S'''ystem '''E'''liminacji '''S'''łabych '''J'''ednostek '''A'''kademickich) – najbardziej znany sposób uwalania studenta przez [[profesor|profesorów]], pozbawiający go młodzieńczych [[Słownik:Nadzieja|nadziei]] i planów na barwne życie studenckie – balowanie i obijanie się przez minimum 5 lat. Stanowi jedyną okazję, aby poznać [[uniwersytet]] i [[Słownik:Wykładowca|wykładowców]]. To jedyny moment, w którym można pożegnać się ze swoim szlachetnym [[Student|statusem społecznym]]. Każdy student chciałby, żeby tydzień przed sesją trwał 14 dni. Sesja znana jest z dużego stopnia niespodziewalności, stąd wziął się znany powszechnie zwrot grzecznościowy „W tym roku sesja znów zaskoczyła studentów”. Niektórzy błędnie uważają, że dzięki tzw. „dopalaczom” zyskają więcej energii i chęci do nauki. Jeszcze inni kierują się zasadą „pierdolę, co będzie, to będzie”. |
|||
==Sprawdzone sposoby na zaliczenie sesji== |
|||
{{stubnie}} |
|||
{{źródła|[[Nonźródła:Kolokwium|Kolokwium]]}} |
|||
<del>Nauczenie się.</del> Niestety, takowe nie istnieją. |
|||
Ostatnimi czasy [[amerykańscy_naukowcy|naukowcy z Boston Maseczuset]] odkryli, że student, który nie przystąpi do sesji, nie podlega jej prawom, co pozwala stwierdzić, że ów student nie może być „uwalony”. Dlatego ryzykiem jest stwierdzenie, że student nieuwalony to student, który zdał. Student, który zdał to taki, któremu wpisano ocenę pozytywną do [[indeks (dokument)|indeksu]]. |
|||
== Syndrom Pełnej Godziny == |
|||
Polega na oszukiwaniu własnego rozsądku, że najodpowiedniejszą porą na rozpoczęcie nauki jest tzw. „pełna godzina”. Student z tym syndromem powtarza zazwyczaj takie frazy: „Biorę się od dwunastej… Biorę się od trzynastej… Ile mam minut do czternastej?… Jeszcze przed piętnastą zdążę wejść na [[Facebook]]a… Do szesnastej i tak nic nie zrobię, bo trzeba zjeść obiad. Biorę się od siedemnastej…”. Zwykle kończy się na tym, że student bierze się do nauki na 2-3 godziny przed egzaminem, zamiast planowanych 2-3 dni. Bądź dzięki napojom energetycznym uczy się od 20:00 do 2:00 rano w tym: 2 godziny zbierania się do nauki, godzina dyskusji z kolegami na temat nauki i jutrzejszego egzaminu, kąpiel, kolacja i kolejny energetyk. Mamy już jutro, więc trzeba popisać na [[Gadu-Gadu]]. W końcu student jest szczęśliwy dostał „prawdopodobnie” jutrzejszy test i musi go sobie rozwiązać. Udaje mu się to, uczy się go do rana, a gdy przychodzi na egzamin student jest w szoku: „mogłem się jednak nauczyć, profesor nie jest takim głupcem, za jakiego go miałem”. |
|||
== Syndrom Jednego Dnia == |
|||
Następuje najczęściej po Syndromie Pełnej Godziny. Objawia się powtarzaniem frazy: „Gdybym miał jeszcze jeden dzień, to nauczyłbym się wszystkiego na egzamin”. |
|||
== Objawy zbliżającej się sesji == |
|||
[[Plik:ArnieCK.png|thumb|250px|...kiedy zdałeś wszystkie egzaminy w pierwszym terminie]] |
|||
Student w stanie przedsesyjnym to jednostka bardzo żywiołowa, pełna chęci do życia, zabawy, podglądania pand lub żubrów oraz zamiatania pustyni; optymistycznie nastawiona do wszystkiego; przeczuwa sesję, jednak skrajny optymizm sprawia, że student ma chęć do nauki, która jednak poparta jest działaniem w [[kujon|skrajnych tylko przypadkach]]. W miarę zbliżania się sesji, rośnie nerwowość osobnika studiującego, pojawia się stres, rozdrażnienie i zmęczenie. Student zmienia tryb życia na nocny w przekonaniu że nocą będzie mógł się uczyć, ponieważ wszyscy mogący mu w tym przeszkadzać śpią. Myślenie to jest o tyle błędne, że dotyczy wszystkich studentów, czego efektem jest wzmożony ruch nocny w pubach, barach oraz sklepach monopolowych. |
|||
Na kilka dni przed sesją student zaczyna nie wytrzymywać presji psychicznej: pije więcej, śpi mniej. Po kilku dniach takiego życia, przed samą sesją, na skutek silnego zmęczenia organizmu, mózg przestaje poprawnie funkcjonować i student nie jest w stanie prawidłowo oceniać zagrożeń, jakie na niego czekają – zwykle przechodzi do rozumowania „pierdolę, co będzie, to będzie” i naraża się na niebezpieczeństwo oblania egzaminu lub nawet roku. W takiej sytuacji nieliczne jednostki potrafią przetrwać tylko z pomocą szczęścia, a pewna część studentów nawet przy zaburzeniach pracy mózgu potrafi wykorzystać pomoce naukowe przydatne do zaliczenia egzaminu: ściągę, podpowiadanie, przełożenie egzaminu, poprawkę we wrześniu oraz powtarzanie przedmiotu i roku. |
|||
Gdy sesja przemija student znów budzi się do życia, częściowo wraca do dziennego trybu życia, jego stan psychiczny się poprawia i – po raz kolejny – powtarza sobie, że do następnej sesji będzie uczył się na długo przed jej rozpoczęciem. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Student]] |
|||
* [[Nonźródła:Dowcipy o studentach|Dowcipy o studentach]] |
|||
{{Szkoła}} |
|||
[[Kategoria:Oświata]] |
[[Kategoria:Oświata]] |
||
[[Kategoria:Tortury]] |
|||
==Sesja - opis choroby.== |
|||
Sesja (ang. session, ros. siesja) |
|||
Choroba ta jest bardzo popularna wśród studentów i |
|||
studentek, na każdej chyba uczelni w Polsce. Dotyka |
|||
szczególnie osobników średnich lat studiowania. Wynika |
|||
chyba z określonego sposobu życia studentów. Ciekawy |
|||
jest okres, kiedy choroba nasila się w taki sposób, że |
|||
mówienie o epidemii nie jest przesad±. Choroba |
|||
przebiega w dwóch fazach: zimowej (od końca listopada |
|||
do połowy lutego, ew. końca marca) oraz letniej (koniec |
|||
maja - początek lipca, osobniki z powikłaniami chorują |
|||
również we wrześniu, choroba wygasa na początku października). |
|||
Stadium I |
|||
Choroba rozpoczyna swoje żniwo około listopada. |
|||
Pierwsze chłody wyjątkowo dobrze sprzyjają inkubacji choroby. Początkowo atakuje najsłabsze jednostki. |
|||
Charakteryzuje się to zwiększą potrzebą przebywania |
|||
w miejscach cichych i dobrze oświetlonych (czytelnia, |
|||
biblioteka, mocne światło w pokoju przy ściszonej |
|||
muzyce) oraz wzmożona konsumpcja kawy, herbaty i |
|||
siedzenia do późnych godzin nocnych. Podobno pewną ulgę |
|||
daje czytanie (szczególnie na głos), uczenie się na |
|||
pamięć czegokolwiek (np. książki telefonicznej) |
|||
ewentualnie ćwiczenia r±k (np. poprzez przepisywanie |
|||
wykładów). Z rozmów z chorymi wynika też |
|||
jednoznacznie że zbawienny potrafi być zapach kserówek, |
|||
szczególnie w większych plikach. Wszelkie zabiegi łagodzą |
|||
jednak jedynie przebieg, nie zmniejszaj± jednak ani jego |
|||
zasięgu ani mocy, z jak± przebiegnie w przyszło¶ci. W |
|||
tym stadium osobniki o silniejszej odporności próbuj± odegnać symptomy choroby poprzez przebywanie w miejscach |
|||
ciemnych i szczególnie głośnych (dyskoteki, prywatki), |
|||
spożywanie odkażających napojów (szczególnie wódki) |
|||
oraz jak najmniejszy kontakt z osobnikami już chorymi. |
|||
Niestety, tuż po Nowym Roku istnieje konieczność |
|||
chociaż sporadycznych z nimi kontaktów, co owocuje zwiększoną |
|||
liczbę zachorowań - dalej zjawisko narasta lawinowo. |
|||
Stadium II |
|||
Studenci mniej odporni chorują już na ostrą postać. |
|||
Zarażają dosłownie wszystkich swoich znajomych, jednak |
|||
nie - studenci nie przechodzą nawet do I stadium, u nich |
|||
choroba z przyczyn niedokładnie poznanych nie rozwija się. |
|||
Większość studentów w trakcie II stadium (około 1-20 |
|||
stycznia) przebywa w okolicach wyżej wymienionych |
|||
cichych miejsc, niektóre najtwardsze osobniki albo nie |
|||
przychodzą na zajęcia, aby uniknąć zarażenia albo zużywaj± |
|||
jeszcze większe dawki odkażaczy. Nie sposób zapomnieć o prowadzących ćwiczenia jako potencjalnych zagrożeń |
|||
dla wszystkich studentów pragnących uniknąć choroby. |
|||
Z niewiadomych przyczyn wymagaj± oni pod koniec semestru |
|||
obecności na zajęciach, aby wypisać im recepty - |
|||
niestety kończy się to masowymi zakażeniami jeszcze |
|||
zdrowych osobników. Co ciekawsze - ani profesorowie, ani |
|||
doktorzy ani nawet marni asystenci nie wykazuj± |
|||
najmniejszych oznak zarażenia. Widocznie po 5 latach |
|||
zmagań z chorobą uzyskuj± na ni± pełną odporność. |
|||
Stadium III |
|||
Ostry przebieg tej choroby przypada na okres 21 stycznia-15 lutego. |
|||
Nie sposób znaleźć zdrowych studentów. Większość |
|||
uczelni przerywa nawet zajęcia, aby dać odpocząć |
|||
chorym i powodować zarażenia nowych. Niestety, |
|||
zazwyczaj jest już za późno. Skoncentrujmy się teraz |
|||
na objawach schorzenia. Chory zazwyczaj ma problemy ze |
|||
spaniem. Zaśnięcie jest problemem, a sam sen nie daje żadnej ulgi. Większość z nich wygląda rano bardzo |
|||
niedobrze, zaczynaj± pić kawę w ilościach zagrażających |
|||
ich zdrowiu. Niektórzy zaczynaj± mieć omamy, gadaj± |
|||
do siebie (szczególnie nad książkami), wykazują |
|||
niezwykłe wręcz uwielbienie pomniejszanych książek, |
|||
zeszytów; tak jakby czytanie mniejszych liter umożliwiało |
|||
przeżycie dnia. Pal±cy studenci pal± jeszcze więcej, |
|||
niepalący zaczynają palić. Niektórzy uciekaj± się |
|||
do narkotyków typu amfetamina, speed aby odpędzić od |
|||
siebie chorobę i przeżyć kilka chwil bez pamiętania o |
|||
niej. Kończy się to jednak zazwyczaj niedobrze - |
|||
choroba wzmaga się. Co ciekawsze - osobniki, które |
|||
zapadły na ni± wcze¶niej, szybciej zdrowiej±, |
|||
natomiast u osób, które choruj± stosunkowo krótko - |
|||
choroba przedłuża się, mogło również wystąpić |
|||
niekorzystne powikłania (trwające nawet do października, |
|||
rzadko do końca życia). Chorzy często chudną, |
|||
dziewczyny brzydną, a u mężczyzn można zauważyć |
|||
nieogolony zarost. Aby poprawić sobie humor, studenci organizuj± ex-aminy, kiedy przez kilka godzin wygl±daj± |
|||
naprawdę dobrze, a niektórzy nawet lepiej niż zwykle (mocny |
|||
makijaż, lepsze niż zwykle ubranie, nienaganne |
|||
uczesanie). Ta kuracja dobrze działa na jednych, często |
|||
jednak pogarsza stan u drugich. |
|||
Stadium IV |
|||
U osób, które nie maj± powikłań pochorobowych, |
|||
sytuacja szybko wraca do normy. Odzyskuj± wagę i poprzedni wygląd. Stan ich poprawia się najbardziej po |
|||
oddaniu książeczki zdrowia do dziekanatu poszczególnych |
|||
wydziałów, gdzie dziekan potwierdza fakt przejścia |
|||
choroby. U osób z powikłaniami choroba często trwa aż |
|||
do końca marca, czasem - jak już wspomniałem do października. |
|||
Jednak choroba nawet u tych osób powoli ustępuje, aż |
|||
do momentu, kiedy i oni oddadzą swoje książeczki do dziekanatu. Mogą spodziewać się spokoju aż do końca |
|||
maja, kiedy choroba ma swój nawrót. Jej przebieg jest |
|||
podobny do choroby zimowej, jednak powikłania często |
|||
mają charakter chroniczny i trwaj± przez całe lato. |
|||
Nie opracowano jeszcze skutecznej metody leczenia. |
|||
Okazuje się, że po 10 przebytych chorobach, organizm |
|||
uzyskuje skuteczną odporność, u osób z ciężkimi, |
|||
nawet rocznymi powikłaniami liczba ta może być wyższa. |
|||
Ocenia się, że jedynie 0.02 % populacji studentów nie |
|||
zapada na ni± ani w zimie, ani w lecie. Posiadaj± oni |
|||
przeciwciało wrodzone, zwane ITS. 10% populacji przebywa |
|||
jedynie lżejszą odmianę, ci z kolei maj± modyfikację |
|||
w genie Q-ION. Pomimo rozpoznania objawów, jak również osobników odpornych nie udaje się dotąd uzyskać |
|||
szczepionki. Niektórzy z pacjentów po odchorowaniu otrzymuj± od państwa zapomogę, tzw. stypę co dziwne |
|||
otrzymują ją jedynie osobniki bez powikłań, które |
|||
w miarę szybko zwalcz± chorobę. Osobniki z powikłaniami |
|||
(w tym ciężkimi) muszą natomiast płacić za |
|||
potencjalne zagrożenie innych. |
Aktualna wersja na dzień 09:01, 1 wrz 2022
Sesja (właśc. System Eliminacji Słabych Jednostek Akademickich) – najbardziej znany sposób uwalania studenta przez profesorów, pozbawiający go młodzieńczych nadziei i planów na barwne życie studenckie – balowanie i obijanie się przez minimum 5 lat. Stanowi jedyną okazję, aby poznać uniwersytet i wykładowców. To jedyny moment, w którym można pożegnać się ze swoim szlachetnym statusem społecznym. Każdy student chciałby, żeby tydzień przed sesją trwał 14 dni. Sesja znana jest z dużego stopnia niespodziewalności, stąd wziął się znany powszechnie zwrot grzecznościowy „W tym roku sesja znów zaskoczyła studentów”. Niektórzy błędnie uważają, że dzięki tzw. „dopalaczom” zyskają więcej energii i chęci do nauki. Jeszcze inni kierują się zasadą „pierdolę, co będzie, to będzie”.
Sprawdzone sposoby na zaliczenie sesji[edytuj • edytuj kod]
Nauczenie się. Niestety, takowe nie istnieją.
Ostatnimi czasy naukowcy z Boston Maseczuset odkryli, że student, który nie przystąpi do sesji, nie podlega jej prawom, co pozwala stwierdzić, że ów student nie może być „uwalony”. Dlatego ryzykiem jest stwierdzenie, że student nieuwalony to student, który zdał. Student, który zdał to taki, któremu wpisano ocenę pozytywną do indeksu.
Syndrom Pełnej Godziny[edytuj • edytuj kod]
Polega na oszukiwaniu własnego rozsądku, że najodpowiedniejszą porą na rozpoczęcie nauki jest tzw. „pełna godzina”. Student z tym syndromem powtarza zazwyczaj takie frazy: „Biorę się od dwunastej… Biorę się od trzynastej… Ile mam minut do czternastej?… Jeszcze przed piętnastą zdążę wejść na Facebooka… Do szesnastej i tak nic nie zrobię, bo trzeba zjeść obiad. Biorę się od siedemnastej…”. Zwykle kończy się na tym, że student bierze się do nauki na 2-3 godziny przed egzaminem, zamiast planowanych 2-3 dni. Bądź dzięki napojom energetycznym uczy się od 20:00 do 2:00 rano w tym: 2 godziny zbierania się do nauki, godzina dyskusji z kolegami na temat nauki i jutrzejszego egzaminu, kąpiel, kolacja i kolejny energetyk. Mamy już jutro, więc trzeba popisać na Gadu-Gadu. W końcu student jest szczęśliwy dostał „prawdopodobnie” jutrzejszy test i musi go sobie rozwiązać. Udaje mu się to, uczy się go do rana, a gdy przychodzi na egzamin student jest w szoku: „mogłem się jednak nauczyć, profesor nie jest takim głupcem, za jakiego go miałem”.
Syndrom Jednego Dnia[edytuj • edytuj kod]
Następuje najczęściej po Syndromie Pełnej Godziny. Objawia się powtarzaniem frazy: „Gdybym miał jeszcze jeden dzień, to nauczyłbym się wszystkiego na egzamin”.
Objawy zbliżającej się sesji[edytuj • edytuj kod]
Student w stanie przedsesyjnym to jednostka bardzo żywiołowa, pełna chęci do życia, zabawy, podglądania pand lub żubrów oraz zamiatania pustyni; optymistycznie nastawiona do wszystkiego; przeczuwa sesję, jednak skrajny optymizm sprawia, że student ma chęć do nauki, która jednak poparta jest działaniem w skrajnych tylko przypadkach. W miarę zbliżania się sesji, rośnie nerwowość osobnika studiującego, pojawia się stres, rozdrażnienie i zmęczenie. Student zmienia tryb życia na nocny w przekonaniu że nocą będzie mógł się uczyć, ponieważ wszyscy mogący mu w tym przeszkadzać śpią. Myślenie to jest o tyle błędne, że dotyczy wszystkich studentów, czego efektem jest wzmożony ruch nocny w pubach, barach oraz sklepach monopolowych. Na kilka dni przed sesją student zaczyna nie wytrzymywać presji psychicznej: pije więcej, śpi mniej. Po kilku dniach takiego życia, przed samą sesją, na skutek silnego zmęczenia organizmu, mózg przestaje poprawnie funkcjonować i student nie jest w stanie prawidłowo oceniać zagrożeń, jakie na niego czekają – zwykle przechodzi do rozumowania „pierdolę, co będzie, to będzie” i naraża się na niebezpieczeństwo oblania egzaminu lub nawet roku. W takiej sytuacji nieliczne jednostki potrafią przetrwać tylko z pomocą szczęścia, a pewna część studentów nawet przy zaburzeniach pracy mózgu potrafi wykorzystać pomoce naukowe przydatne do zaliczenia egzaminu: ściągę, podpowiadanie, przełożenie egzaminu, poprawkę we wrześniu oraz powtarzanie przedmiotu i roku. Gdy sesja przemija student znów budzi się do życia, częściowo wraca do dziennego trybu życia, jego stan psychiczny się poprawia i – po raz kolejny – powtarza sobie, że do następnej sesji będzie uczył się na długo przed jej rozpoczęciem.