Kamienowanie izraelskiego czołgu

Podwórkowy mecz dziewięciolatków w kamienowanie izraelskiego czołgu

Kamienowanie izraelskiego czołgu – jeden z najpopularniejszych sportów wśród Palestyńczyków, obok polowania na Żydów, kto wysadzi więcej niewinnych ludzi naraz? oraz curlingu. Jedno z podstawowych źródeł autorytetu Palestyny. Znany starożytnym, na jego podstawach wyrosła historia tego kraju, był praktykowany przez całe pokolenia Palestyńczyków.

Historia kamienowania izraelskiego czołgu

Wczesna historia

Najwcześniejsze zanotowane zawody w kamienowaniu izraelskiego czołgu miały miejsce w czasach biblijnych. W Księdze Kapłańskiej jest opisane, jak kilkoro ludzi rzuca kamieniami w jadącego na koniu syna Aarona, chcąc go z niego zrzucić i zabrać mu jego złotego cielca. Inne podobne przypadki prawdopodobnie również miały miejsce w tych czasach, ale nie są zbyt dobrze udokumentowane, bowiem starożytni skrybi byli zbyt często celem gry prymitywnych wersji kamienowania izraelskiego czołgu. W roku pańskim 77, znany historyk Pliniusz Starszy spisał księgę o kilku Żydach ukrywających się w wozie siana, którzy zostali znalezieni i ukamienowani, oraz o powtarzającym się kamienowaniu wozu siana jako dobrego sprawdzania, czy nie ma tam przypadkiem ukrytych Żydów.

Kamienowanie izraelskiego czołgu w średniowieczu

Mecze solo w kamienowanie izraelskiego czołgu rzadko kończą się sukcesem

Kamienowanie izraelskiego czołgu było bardzo popularne w czasach średniowiecza. Palestyńska religia często była obiektem niezwykle długich oblężeń, ale te rzadko były skuteczne, dzięki organizowanym zawodom w kamienowaniu izraelskiego czołgu wycelowanym w ich katapulty i trebusze, które z łatwością mogły zatrzymać ofensywę. Sport osiągnął taką popularność, że Muhammed Abu Flayed, Kalif Jerozolimy w 1390, musiał zabronić gry w kamienowanie izraelskiego czołgu, ponieważ mieszkańcy spędzali zbyt wiele czasu przy grze, a za mało przy pracy.

Popularność sportu doprowadziła do upadku Palestyny. Jednym z powodów, dla którego Imperium Osmańskie mogło tak łatwo podbić Palestynę, był fakt, iż wszyscy palestyńscy żołnierze cały czas poświęcali na grę, zamiast na ćwiczenia wojskowe. Kamienowanie izraelskiego czołgu weszło wtedy w stan recesji, podczas której na popularności zyskało pozbaw głowy bezbronnego chrześcijanina. Sport wrócił do łask w XX wieku, zaś powstanie państwa Izrael przyczyniło się do powrotu kamienowania izraelskiego czołgu na szczyt popularności, na którym utrzymuje się do dziś.

Współczesne kamienowanie izraelskiego czołgu

W 1983 izraelska armia przetaczała się przez Liban do Bejrutu. Kolumna czołgów bezlitośnie niszczyła wszelki opór jaki napotkała. Nagle grupa młodzików pojawiła się na rogu jednej z ulic. Zanim załoga izraelskiego czołgu mogła w ogóle zareagować, ich pojazd został obrzucony lawiną średnich rozmiarów kamieni. Kiedy kamienie odbijały się od stali, dźwięk ten przedostawał się do środka czołgu, wywołując denerwujący, wibrujący dźwięk. Mimo tego czołg jechał dalej, byle dalej od młodych graczy. Dzięki temu urodziła się nowoczesna inkarnacja starożytnego sportu. Wkrótce potem gra zyskała popularność wśród palestyńskich terrorystów i wkrótce stała się tak kultowa, jak hokej w Montrealu. Gra spodobała się nawet izraelskim żołnierzom, którzy grali z mieszkańcami Południowego Libanu tak bardzo, że zostali tam przez większą część kolejnych dwudziestu lat.

Zasady

Palestyńczycy z jednej z zawodowych lig w Jerozolimie biorą udział w meczu

Kamienowanie izraelskiego czołgu ma kilka prostych zasad. Biorą w niej udział dwie drużyny, atakująca (Palestyńczycy) i broniąca się (izraelski czołg). Po pierwsze: nadciąga izraelski czołg. Później gracze rzucają w niego kamieniami o różnych rozmiarach. Ponieważ czołg jest zrobiony z ciężkich, nowoczesnych stopów metali, kamienie nie mają większego wpływu na czołg. Załoga czołgu ma dwa wyjścia: może ignorować graczy lub strzelać, większość jednak boi się wyjść z czołgu w obawie przed oberwaniem kamieniem. Gra się kończy, gdy gracze rzucający w czołg zostaną rozstrzelani bądź uciekną lub kiedy czołg odjedzie. W każdym mniejszym palestyńskim mieście są organizowane lokalne rozgrywki ligowe, każda z drużyn próbuje zdobyć jak najwięcej punktów, a na koniec sezonu porównywane są wyniki. Liczba punktów dzielona jest przez liczbę meczów, a najlepsza drużyna zostaje wytypowana na ochotników do zamachów samobójczych w losowych miejscach w Izraelu. W 1996 powstała propozycja zorganizowania ogólnokrajowej ligi, ale pomysł umarł w zalążku z powodu, głównie, zacofania technicznego Palestyńczyków oraz także problemów z podróżowaniem po kraju na sesje meczowe.

Punktacja

Dla Palestyńczyków:

• trafienie kamieniem z ponad 20 metrów: 2 punkty;
• trafienie kamieniem z mniejszej odległości: 1 punkt;
• trafienie członka załogi czołgu w łeb: 20 punktów;
• zabicie członka załogi: 100 punktów (nikomu w historii nie udało się jeszcze tego dokonać);
• uszkodzenie peryskopu celowniczego czołgu: 10 punktów;
• uszkodzenie peryskopu obserwacyjnego czołgu: 5 punktów;
• każde wykrzyczane "Allah Akbar": 1 punkt;
• każde trafienie kamieniem innego Palestyńczyka: -10 punktów.

Dla Izraelczyków:

• zabicie Palestyńczyka: 10 punktów (dodatkowo bonus 5 punktów za użycie w tym celu gąsienic);
• pozwolenie na ucieczkę Palestyńczyka: -10 punktów;
• każdy zmarnowany czołgowy pocisk (pudło): -1 punkt;
• korzystanie z niedozwolonych środków jak granaty dymne, wytwornice dymu oraz nadmierne kopcenie spalinami na biegu jałowym: -50 punktów za każdy incydent.

Przypisy

Szablon:Sbp