Szkoła podstawowa

Plik:Pm111.jpg

Najprostsze Perpetuum Mobile

Mam 18 lat, ale nadal chodzę do podstawówki...

Tibijczyk o szkole podstawowej

Szkoła podstawowa (podstawówka, pedał–buda) – tutaj trafiają uczniowie (6–13 lat, czasem powyżej), którzy zdobyli już podstawową (stąd nazwa) wiedzę na temat otaczającego ich świata. Na tym stopniu edukacji nauka sprowadza się do:

• przyzwyczajenia uczniów do chodzenia w bardzo niewygodnych majtkach typu slipy;
• powstrzymania pierwotnych odruchów i kontrolowania potrzeb fizjologicznych (koniec z pieluchami);
• budowy oraz zasady działania perpetuum mobile, jest to jednak tak banalnie proste, że nie poświęca się temu więcej niż 2 700 sekund;
• wzrostu sprawności psychoruchowej na lekcjach WF, z których każdy i tak ucieka, a jak nie, to przynajmniej się wyżywa na materacach;
• nauczenia niewyraźnie mówić (angielski, niemiecki, rosyjski);
• nauczenia bazgrolić (plastyka);
• czegoś tam innego na zajęciach pozalekcyjnych.

Uczniowie (tak się nazywa biedne ofiary, które muszą uczęszczać do tego typu placówek) są terroryzowani przez rówieśników i przez nauczycieli, którzy próbują się od nich dowiedzieć różnych rzeczy, np. funkcjonowania ludzkiego organizmu, bo sami tego nie wiedzą.

Rady dla chodzących do szkoły podstawowej, czyli gdzie siadać

• na języku polskim: siądź tam, gdzie jest wywieszone najwięcej plansz ze ściągami;
• na języku angielskim lub też niemieckim: siądź jak najdalej od bezwzględnej i najczęściej wrednej nauczycielki/nauczyciela;
• na matematyce: jak najdalej. Najlepiej pod ścianą z przyjaznym tobie lub neutralnym kujonem (albo pod oknami, zależy gdzie jest więcej osób przed tobą) tak, żeby na klasówkach można było położyć na kolanach bluzę, a pod nią kalkulator;
• na muzyce: jak najbliżej, żeby nie nabiegać się zbytnio, oddając co lekcję zeszyt do sprawdzenia i dostając piątki;
• na historii: gdzieś w środku, żeby można było ściągać z lewej, z prawej, z tyłu i z przodu, ale żeby cię nie widziała;
• na przyrodzie: koło map lub modeli komórek. Albo kwiatków;
• na religii: najlepiej blisko krzyża, aby prosić o łaskę Bożą, gdy pani sprawdza pracę domową;
• na informatyce: najlepiej przy głównym przedłużaczu, aby w razie problemów pociągnąć za wtyczkę;
• na godzinie wychowawczej: w trzeciej/czwartej ławce, lub obok kogoś, kto ma dobrą opinię u nauczyciela (mało takich przypadków);
• na WF-ie: sam se pomyśl;
• na plastyce: koniecznie obok kogoś kto ma farby, lub kredki. Szkoda, że taka osoba zdarza się raz na milion;

Jak być cool w szkole podstawowej

• grać w Tibię/Metina2/Margonem/Gothic/Minecrafta;
• dołączyć do subkultury (np. emo, kindermetal, dresiarze);
• założyć własnego bloga, fotobloga (najlepiej oba);
• wyrywać lachony;
• oglądać Hanę Montanę, Hajskul mjuzikal lub jakiś inny serial dla głupich prawie teens;
• słuchać Blogu 27, Tokio Motel albo JuSttINkA BiEbErA;
• czytać Bravo;
• mieć własnego epulsa, nk.pl, facebooka, twittera itp.;
• oglądać MTV lub/i 4fun.tv;
• znać tłumaczenia „trudnych” wyrazów, np. pro, bot itp;
• szpanować ciuchami, plecakiem, piórnikiem, butami itp.;
• stawiać się nauczycielom;
• zbierać petshopy;
• wymieniać się karteczkami, najczęściej z Hanką Montanką.

Zobacz też

• Gimnazjum
• Dziennik lekcyjny
• Sprawdzian
• Włatcy móch