Bolesław Bierut: Różnice pomiędzy wersjami
M (oj..) |
M (Wycofano ostatnie edycje użytkownika MrOLX, powód: zbędny nolic) Znacznik: rewert |
||
| (Nie pokazano 98 wersji utworzonych przez 68 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|polskiego sekretarza KC PZPR|imię|Bolesław}} |
|||
'''Bolesław Bierut''' (właśc. '''Bolesław Biernacki''', ur. [[18 kwietnia]] [[1892]] w Rurach Jezuickich/Brygidowskich, zm. [[12 marca]] [[1956]] w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, syn [[Lenin|Włodzimierza Ilicz Lenina]] i [[Pies|Psa]], na związek ten niestety rodzina nie mogła się zgodzić, szczególnie przeciwny temu był [[Karol Marks]] z NRD. Do oficjalnego ślubu może by i doszło jednak [[Pies|Psa]] wystrzelono w Kosmos z misją znalezienia Elvisa(nieoficjalnie [[Łajka]] została wystrzelona z powodu skandalicznego ślubu z Leninem do dziś nie wiadomo czemu to właśnie [[Łajka|Łajkę]] wystrzelono zamiast Lenina(możemy być pewni kolejnej komisji śledczej)). Para kochanków nie zostawiła jednak [[świat]]a bezpotomnie, aczkolwiek obdarzyła go czterema synami |
|||
[[Plik:Bierut1.gif|thumb|200px|A oto twarz Bolecha: oczywiście wąsio-wąsio na pierwszym planie]] |
|||
* [[Wojciech Jaruzelski]] |
|||
{{cytat|Pojechał dumnie, wrócił w trumnie|[[Polacy|Zrozpaczony naród]] o śmierci ukochanego przywódcy}} |
|||
| ⚫ | |||
{{cytat|Co to jest '''Bierut'''? To jakieś zwierzę?|Przeciętny [[Polak]] o '''Bierucie'''}} |
|||
* [[Bolesław Bierut]] |
|||
{{cytat|Obywatel '''BB'''!|Towarzyszki-fanki o '''Bierucie'''}} |
|||
* [[Lucyfer|Luc Ifer]] - czarna owca w rodzinie (pseudonim Szatan). |
|||
{{cytat|Pojechał w futerku, a wrócił w kuferku|[[Rosjanie|Roześmiany naród]] o śmierci '''Bieruta'''}} |
|||
'''Bolesław Bierut''' ([[język rosyjski|ros.]] ''Болєслав Берут'', ur. [[18 kwietnia]] [[1892]], zm. [[12 marca]] [[1956]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – komunista, prezydent RP, [[ziomek]] [[Józef Stalin|Stalina]], członek gangu The Stalin's Friends, przewodniczący <del>samorządu szkolnego</del> [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|KC PZPR]], poza tym – towarzysz. |
|||
== Droga od młodzieńca do Prezydenta RP == |
|||
Bolesław dorastał w domu pełnym patologii, Lenin nigdy nie przyznał się synom, że ich matka pochodzi z innego gatunku i że lata teraz po obcych galaktykach. Mimo takiego dzieciństwa rodzeństwo wyrosło na "ludzi". Na początku [[1939]] [[Wojciech Jaruzelski|Wojciech]], [[Władysław Gomułka|Władysław]] i [[Bolesławem Bierutem|Bolesław]], postanowili otworzyć sklep Monopolowy "Świat Komuny" wchodząc w spółke z nijakim [[Adolf Hitler|Adolfem Hitlerem]], otwarcie miało miejsce [[1września|1 września]] [[1939]] roku (i chyba nikt kto tam był nie zapomni tej imprezy). Dokładna licza imprezowiczów nie jest znana, ale liczba "zgonów" szacowana jest na 60 mln żuli. |
|||
Już jako mały chłopiec Bolek miał wielkie aspiracje komunistyczne. Chciał zostać politykiem i należeć do lewicy, stąd w budzie nazywali go Lewusem bądź Lewarem. Został włączony do jednej z partii w wieku dwudziestu lat. Otrzymał jakże chlubną pracę zecera. Po zdobyciu niepodległości nastąpiła fuzja PPS-Lewicy i SDKPiL i powstała odnowiona Komunistyczna Partia Robotnicza Polski. Przeniesiono więc go do KPRP. Do [[1933]] było bajer, ale właśnie w 1933 znów namieszał. Skazano go za działalność komunistyczną, ale zwolnili go na mocy amnestii. W [[1943]] po informacji od towarzyszy z KC przybył razem z Pawłem Finderem oraz innymi ludźmi do [[Warszawa|Warszawy]]. Tam zapoznał się z [[Władysław Gomułka|Gomułką]]. Jak tylko Stalin zobaczył Bieruta, zakochał się w nim i Bolesław uzyskał jego uznanie. Jednak jak pokazała historia, jedna ze stron kochała bardziej. |
|||
5 lutego 1947 Bolesław Bierut został Prezydentem Rzeczypospolitej <del>Lubelskiej</del> Ludowej. Mieszkańcy lasów na kieleckiem, na Podkarpaciu i [[Podlasie|Podlasiu]] do początku lat pięćdziesiątych nie chcieli uznać tej decyzji. Bierut nie miał innego wyjścia, jak tylko postawić ich pod ścianą. Była to ściana egzekucyjna. |
|||
Największe biby w tym okresie zanotowano w okolicach Oświęcimia, Katynia i Trębinkach, gdzie ludzie odlatywali tysiacami, a w Katyniu kilku tysięcy ćpunów ku chwale [[Dyrektor Ojciec Tadeusz Rydzyk|Dyrektora Ojca Tadeusza Rydzyka]] dało sobie "złoty strzał". Najszybciej jednak odlatywali Japończycy w okolicach miast Hiroshima i Nagasaki. Pod koniec [[1945]] roku Bolesław popadł w alkoholizm i trafił do PZPR. Przebywa tam do dziś i leczy kaca. |
|||
== Edukacja == |
|||
Od 1951 nazywany, Bierut "przyjaciel dzieci" nie jest do końca jasne dlaczego została przyklejona mu taka etykietka, zdają sie być równiez nieprawdziwe pogłoski że spał w jednym łóżku z [[Majkel Dżekson|Majkelem dżeksonem]] późniejsza gwiazdą POPu, sam Majkel przeczy temu - "nigdy nie spałem ze świnią". Nie wiadomo również co na to sam "przyjaciel dzieci" twierdzi że jego penis nigdy nie sięgnął chłopca poniżej 6 roku i dziewczynki poniżej 5 roku życia... |
|||
W 10 lat ukończył 5 lat podstawówki, przez 2 lata uciekał z kursów wieczorowych, chodził (rzekomo) na wyższe kursy w Warszawie i Moskwie. Znajomość języków wyraźnie wykraczała poza normę krajową. Potrafił rozmawiać w międzynarodowym [[Język rosyjski|języku rosyjskim]], a nawet mówił po [[Język polski|polsku]], co było wśród nowej władzy rzadko spotykane. Można też nadmienić, iż znał, troszkę, ale znał [[język niemiecki|niemiecki]]. Przydało mu się, gdy na terenie dzisiejszej [[Białoruś|Białorusi]] w czasie wojny współpracował z [[Gestapo]]. Zresztą, łatwo to wytłumaczyć. Słyszane za młodu słowa: ''Hände hoch! Raus!'', zapadają w [[pamięć]]. |
|||
== Rządy == |
|||
{{polityka}} |
|||
Po niezbędnej legitymizacji władzy na sowieckich bagnetach przystąpił do rządzenia nową Polską. Co prawda bez wzrostu gospodarczego, połowy inteligencji, Mikołajczyka i jeszcze innych rzeczy, na które mało kto będąc zecerem zwraca uwagę, ale za to z wielkim klocem, który upiększył panoramę i bez tego pięknej jak kupa Warszawy, którego widok posłużył wkrótce mieszkańcom stolicy do przyśpieszenia decyzji o samobójstwie. |
|||
Wprowadził tzw. dekret Bieruta. Wszystkie squaty i pustostany odtąd przejęło państwo. |
|||
Miał dwójkę zaufanych współpracowników. Pierwszym z nich był [[Jakub Berman]], de facto nr 2 w państwie (po Stalinie), oficjalnie tylko sekretarz stanu w Radzie Ministrów i jeden z najprzystojniejszych zbrodniarzy w historii. Ostatnią część tercetu tworzył [[Hilary Minc]], specjalista ds. gospodarczych, patron kariery politycznej [[Leszek Balcerowicz|Leszka Balcerowicza]] |
|||
== The Stalin's Friends == |
|||
The Stalin's Friends to gang, do którego należał tawariszcz Bierut. Bolek był jedną z głównych postaci głoszenia Ewangelii wg Świętego Józefa w Polsce. Oprócz niego członkami gangu byli również: |
|||
* '''Klement Gottwald''' – prezydent Socjalistycznego Związku Czechosłowackiego. Zmarł krótko po Stalinie, ponieważ nie mógł dłużej bez niego żyć. |
|||
* '''Mátyás Rákosi''' – sekretarz Madziarskiej Partii Robotniczej, nie pomogła mu później nawet [[łysina|fryzura „na Chruszczowa”]]. Węgrzy woleli inną odwilż. |
|||
* '''Walter Ulbricht''' – polityk '''NRD'''-owski ('''N'''ie '''R'''żnij '''D'''ebila). |
|||
* '''Gheorghe Numanuma-Jej''', właśc. '''Gheorghe Gheorghiu-Dej''' – przywódca [[Rumunia|Rumunii]]. |
|||
* '''Todor Ż<del>n</del>iwkow''' – komunista, z zamiłowania [[Bułgaria|Bułgar]]. |
|||
* '''[[Enver Hodża]]''' – a ten nigdy nie istniał. Tak naprawdę Hodża to pseudonim artystyczny Stalina, chcącego anonimowo wydawać single w Radiu Wolny Mijal. |
|||
== Kiedy to Stalin zasnął na wieki… == |
|||
Śmierć Józia wstrząsnęła Bierutem. Płakał dniami i nocami. Przecież to był jego mentor. Podczas XX Zjazdu KPZR nagle stan prezydenta się pogorszył. W tym momencie pomyślał sobie: ''Jeżeli i Wielki Wódz zmarł, to czemu ja nie mogę?''. I zmarł. Wszystko pod kontrolą niezawodnych radzieckich lekarzy, którzy choć dokonywali cudów, ateiście nie pozwolili zmartwychwstać. |
|||
== Paradoks grabarza == |
|||
Bierut wprowadził tzw. normy produkcyjne, zwane stachanowskimi czyli pracę przez 48 godzin na dobę. Wyznaczało się 100% normy, które należało przekroczyć, by dostać potem druciany medal na pamiątkę i soczystego buziaka od przewodniczącego Partii w danym regionie. Absolutnym hardkorem pracy okazał się rębacz dołowy [[Wincenty Pstrowski]]. W lutym [[1947]] roku wyrąbał 25 km dołu w sztolni, z którego wydostawał się przez cały marzec, w kwietniu wyrąbał światłowód do Moskwy, robiąc 200 % normy, zaś w maju… w maju zaczął boleć go ząb. |
|||
Interwencja [[dentysta|dentysty]] nie należała do udanych, szczególnie w skutkach. Stomatolog wyrąbał Pstrowskiemu trzy zęby zamiast jednego, ustanawiając 300 procent normy. Do rany wdało się śmiertelne zakażenie i Pstrowski gwałtownie spadł z normy. Jednak zadaniom wyznaczonym przez Bieruta dzielnie w sukurs przyszedł [[grabarz]], który nie tylko złożył robactwu nieustraszonego rębacza dołowego w ofierze, ale sam codziennie na skutek działań nieznanych sprawców i prokuratorów wojskowych po tygodniowym przeszkoleniu wyrabiał normy, o jakich Pstrowski mógł tylko pomarzyć… |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Józef Cyrankiewicz]] |
|||
| ⚫ | |||
{{komunizm2}} |
|||
[[Kategoria:Polscy politycy|Bierut, Bolesław]] |
|||
{{premierzy Polski}}{{Tyrani}}{{stopka}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Bierut, Bolesław}} |
|||
[[Kategoria:Politycy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 12:37, 22 kwi 2021
|
Ten artykuł dotyczy polskiego sekretarza KC PZPR. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Pojechał dumnie, wrócił w trumnie
- Zrozpaczony naród o śmierci ukochanego przywódcy
Co to jest Bierut? To jakieś zwierzę?
- Przeciętny Polak o Bierucie
Obywatel BB!
- Towarzyszki-fanki o Bierucie
Pojechał w futerku, a wrócił w kuferku
- Roześmiany naród o śmierci Bieruta
Bolesław Bierut (ros. Болєслав Берут, ur. 18 kwietnia 1892, zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – komunista, prezydent RP, ziomek Stalina, członek gangu The Stalin's Friends, przewodniczący samorządu szkolnego KC PZPR, poza tym – towarzysz.
Droga od młodzieńca do Prezydenta RP[edytuj • edytuj kod]
Już jako mały chłopiec Bolek miał wielkie aspiracje komunistyczne. Chciał zostać politykiem i należeć do lewicy, stąd w budzie nazywali go Lewusem bądź Lewarem. Został włączony do jednej z partii w wieku dwudziestu lat. Otrzymał jakże chlubną pracę zecera. Po zdobyciu niepodległości nastąpiła fuzja PPS-Lewicy i SDKPiL i powstała odnowiona Komunistyczna Partia Robotnicza Polski. Przeniesiono więc go do KPRP. Do 1933 było bajer, ale właśnie w 1933 znów namieszał. Skazano go za działalność komunistyczną, ale zwolnili go na mocy amnestii. W 1943 po informacji od towarzyszy z KC przybył razem z Pawłem Finderem oraz innymi ludźmi do Warszawy. Tam zapoznał się z Gomułką. Jak tylko Stalin zobaczył Bieruta, zakochał się w nim i Bolesław uzyskał jego uznanie. Jednak jak pokazała historia, jedna ze stron kochała bardziej.
5 lutego 1947 Bolesław Bierut został Prezydentem Rzeczypospolitej Lubelskiej Ludowej. Mieszkańcy lasów na kieleckiem, na Podkarpaciu i Podlasiu do początku lat pięćdziesiątych nie chcieli uznać tej decyzji. Bierut nie miał innego wyjścia, jak tylko postawić ich pod ścianą. Była to ściana egzekucyjna.
Edukacja[edytuj • edytuj kod]
W 10 lat ukończył 5 lat podstawówki, przez 2 lata uciekał z kursów wieczorowych, chodził (rzekomo) na wyższe kursy w Warszawie i Moskwie. Znajomość języków wyraźnie wykraczała poza normę krajową. Potrafił rozmawiać w międzynarodowym języku rosyjskim, a nawet mówił po polsku, co było wśród nowej władzy rzadko spotykane. Można też nadmienić, iż znał, troszkę, ale znał niemiecki. Przydało mu się, gdy na terenie dzisiejszej Białorusi w czasie wojny współpracował z Gestapo. Zresztą, łatwo to wytłumaczyć. Słyszane za młodu słowa: Hände hoch! Raus!, zapadają w pamięć.
Rządy[edytuj • edytuj kod]
Po niezbędnej legitymizacji władzy na sowieckich bagnetach przystąpił do rządzenia nową Polską. Co prawda bez wzrostu gospodarczego, połowy inteligencji, Mikołajczyka i jeszcze innych rzeczy, na które mało kto będąc zecerem zwraca uwagę, ale za to z wielkim klocem, który upiększył panoramę i bez tego pięknej jak kupa Warszawy, którego widok posłużył wkrótce mieszkańcom stolicy do przyśpieszenia decyzji o samobójstwie.
Wprowadził tzw. dekret Bieruta. Wszystkie squaty i pustostany odtąd przejęło państwo.
Miał dwójkę zaufanych współpracowników. Pierwszym z nich był Jakub Berman, de facto nr 2 w państwie (po Stalinie), oficjalnie tylko sekretarz stanu w Radzie Ministrów i jeden z najprzystojniejszych zbrodniarzy w historii. Ostatnią część tercetu tworzył Hilary Minc, specjalista ds. gospodarczych, patron kariery politycznej Leszka Balcerowicza
The Stalin's Friends[edytuj • edytuj kod]
The Stalin's Friends to gang, do którego należał tawariszcz Bierut. Bolek był jedną z głównych postaci głoszenia Ewangelii wg Świętego Józefa w Polsce. Oprócz niego członkami gangu byli również:
- Klement Gottwald – prezydent Socjalistycznego Związku Czechosłowackiego. Zmarł krótko po Stalinie, ponieważ nie mógł dłużej bez niego żyć.
- Mátyás Rákosi – sekretarz Madziarskiej Partii Robotniczej, nie pomogła mu później nawet fryzura „na Chruszczowa”. Węgrzy woleli inną odwilż.
- Walter Ulbricht – polityk NRD-owski (Nie Rżnij Debila).
- Gheorghe Numanuma-Jej, właśc. Gheorghe Gheorghiu-Dej – przywódca Rumunii.
- Todor Ż
niwkow – komunista, z zamiłowania Bułgar. - Enver Hodża – a ten nigdy nie istniał. Tak naprawdę Hodża to pseudonim artystyczny Stalina, chcącego anonimowo wydawać single w Radiu Wolny Mijal.
Kiedy to Stalin zasnął na wieki…[edytuj • edytuj kod]
Śmierć Józia wstrząsnęła Bierutem. Płakał dniami i nocami. Przecież to był jego mentor. Podczas XX Zjazdu KPZR nagle stan prezydenta się pogorszył. W tym momencie pomyślał sobie: Jeżeli i Wielki Wódz zmarł, to czemu ja nie mogę?. I zmarł. Wszystko pod kontrolą niezawodnych radzieckich lekarzy, którzy choć dokonywali cudów, ateiście nie pozwolili zmartwychwstać.
Paradoks grabarza[edytuj • edytuj kod]
Bierut wprowadził tzw. normy produkcyjne, zwane stachanowskimi czyli pracę przez 48 godzin na dobę. Wyznaczało się 100% normy, które należało przekroczyć, by dostać potem druciany medal na pamiątkę i soczystego buziaka od przewodniczącego Partii w danym regionie. Absolutnym hardkorem pracy okazał się rębacz dołowy Wincenty Pstrowski. W lutym 1947 roku wyrąbał 25 km dołu w sztolni, z którego wydostawał się przez cały marzec, w kwietniu wyrąbał światłowód do Moskwy, robiąc 200 % normy, zaś w maju… w maju zaczął boleć go ząb.
Interwencja dentysty nie należała do udanych, szczególnie w skutkach. Stomatolog wyrąbał Pstrowskiemu trzy zęby zamiast jednego, ustanawiając 300 procent normy. Do rany wdało się śmiertelne zakażenie i Pstrowski gwałtownie spadł z normy. Jednak zadaniom wyznaczonym przez Bieruta dzielnie w sukurs przyszedł grabarz, który nie tylko złożył robactwu nieustraszonego rębacza dołowego w ofierze, ale sam codziennie na skutek działań nieznanych sprawców i prokuratorów wojskowych po tygodniowym przeszkoleniu wyrabiał normy, o jakich Pstrowski mógł tylko pomarzyć…
