Gilotyna

Więc mówisz, Ludwiku, że ta maszyna wyleczy mój ból głowy...

Maria Antonina o gilotynie

Gilotyna (etym. gil (franc. golenie), ty na (pol. wyjdźże wyżej)) – toporny w transporcie segregator organów.

Historia gilotyny

Twórcą tego jakże praktycznego urządzenia był najprawdopodobniej Jean-Pierre Ciach, podczas swojej codziennej pracy w masarni zachwycił go widok ścinanych świńskich łbów i podczas wieczornego majsterkowania starał się zrobić przedmiot, który usprawniłby cięcie głów tym biednym zwierzętom. Po uprzednim zlikwidowaniu rączki noża, metalowe ostrze umieścił w drewnianych ramach, ośmiorniczką dokleił ciężarek i takie urządzenie postanowił wypróbować na sobie. Kiedy gilotyna odcięła mu palec z niespotykaną dotąd łatwością i gracją, Jean podskoczył z zachwytu i wiedział już, że trafi do annałów historii.

Gilotyna była szeroko używana podczas rewolucji francuskiej, celem wprowadzenia Wolności, Równości i Braterstwa, gdzie ścięto tysiące głów podczas radykalnej akcji pozbywania się łupieżu (skutek uboczny).

Gilotyna dziś

Dzisiaj to praktyczne urządzenie wykorzystywane jest głównie w krajach objętych władzą dyktatorską, choć również w naszym pięknym kraju zdarzają się przypadki odcinania różnych części ciała, głownie rąk i głów. Oto podstawowe zastosowania:

• Struganie długopisów;
• Obcinanie szponów, również ludzkich;
• Straszenie oraz tortury;
• Jako natychmiastowo działający lek na ból głowy;
• Cięcie się przez emo (wersja hardcore'owa);
• Głupi teleturniej TVP;
• Marne zastępstwo dla Krzywego Zwierciadła w Superstacji.