Gilotyna

Więc mówisz, Ludwiku, że ta maszyna wyleczy mój ból głowy…

Maria Antonina o gilotynie

Gilotyna (etym. gil (franc. golenie), ty na (pol. wyjdźże wyżej)) – toporny w transporcie segregator organów.

Historia gilotyny

Twórcą tego jakże praktycznego urządzenia był najprawdopodobniej Jean-Pierre Ciach, podczas swojej codziennej pracy w masarni zachwycił go widok ścinanych świńskich łbów i podczas wieczornego majsterkowania starał się zrobić przedmiot, który usprawniłby cięcie głów tym biednym zwierzętom. Po uprzednim zlikwidowaniu rączki noża, metalowe ostrze umieścił w drewnianych ramach, ośmiorniczką dokleił ciężarek i takie urządzenie postanowił wypróbować na sobie. Kiedy gilotyna odcięła mu palec z niespotykaną dotąd łatwością i gracją, Jean podskoczył z zachwytu i wiedział już, że trafi do annałów historii.

Gilotyna była szeroko używana podczas rewolucji francuskiej, gdzie ścięto tysiące głów podczas radykalnej akcji pozbywania się łupieżu.

Gilotyna dziś

Dzisiaj to praktyczne urządzenie wykorzystywane jest głównie w krajach objętych władzą dyktatorską, choć również w naszym pięknym kraju zdarzają się przypadki odcinania różnych części ciała, głownie rąk i głów. Oto podstawowe zastosowania:

• Struganie długopisów;
• Obcinanie szponów, również ludzkich;
• Straszenie oraz tortury;
• Jako natychmiastowo działający lek na ból głowy;
• Cięcie się przez emo (wersja hardcore'owa);
• Głupi teleturniej TVP;
• Marne zastępstwo dla Krzywego Zwierciadła w Superstacji.