Bułgaria: Różnice pomiędzy wersjami
KenbillBot (dyskusja • edycje) M (r2.7.3) (Robot dodał bg:България, ko:불가리아 i poprawił es:Vulgaria) |
|||
Linia 44: | Linia 44: | ||
{{Europa}} |
{{Europa}} |
||
[[ |
[[en:Bulgaria]] |
||
[[zh:保加利亚]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[bg:България]] |
|||
[[cs:Bulharsko]] |
[[cs:Bulharsko]] |
||
[[de:Bulgarien]] |
[[de:Bulgarien]] |
||
[[ |
[[es:Vulgaria]] |
||
[[es:Bulgaria]] |
|||
[[fi:Bulgaria]] |
[[fi:Bulgaria]] |
||
[[fr:Bulgarie]] |
[[fr:Bulgarie]] |
||
Linia 54: | Linia 58: | ||
[[it:Bulgaria]] |
[[it:Bulgaria]] |
||
[[ja:ブルガリア]] |
[[ja:ブルガリア]] |
||
[[ko:불가리아]] |
|||
[[mk:Булгејриа]] |
[[mk:Булгејриа]] |
||
[[uk:Българія]] |
|||
[[nl:Vulgarije]] |
[[nl:Vulgarije]] |
||
[[no:Bulgaria]] |
[[no:Bulgaria]] |
||
[[pt:Bulgária]] |
|||
[[ru:Болгария]] |
[[ru:Болгария]] |
||
[[tr:Bulgaristan]] |
[[tr:Bulgaristan]] |
||
[[ |
[[uk:Българія]] |
||
[[zh-tw:保加利亞]] |
[[zh-tw:保加利亞]] |
||
⚫ | |||
⚫ |
Wersja z 08:48, 3 lut 2013
Bułgaria | |
---|---|
Kolory coś na pewno symbolizują, słowo harcerza! | |
Stolica | Mądra Sofia |
Król | Mafia czarnomorska |
Dewiza | Dokopiemy całemu światu, albo chociaż utrudnimy mu życie |
Hymn | Pobłogosław, Panie, Morze Czarne i turystykę... |
Ludność | 7 milionów ludzi i 300 tysięcy Turków |
Gęstość zaludnienia | 1500 obierek na hektar. |
Powierzchnia | Starcza |
Język urzędowy | Niepodobny nawet do siebie samego |
Ustrój | Demokracja korupcyjno-szantażowa |
Religia | Ortodoksyjny turystycyzm |
Waluta | |
Република България, po polsku Bułgaria (od 1943 pełna nazwa brzmi: Wpełniwypasione Carstwo Bułgarii) – bałkańska i europejska republika ze stolicą w Sofii (pol. Zosia). To jedyny kraj, w którym na policję nie mówi się negatywnie – bułgarskie lwy cieszą się estymą, ponieważ sąsiedzi kradną tutaj sobie nawet obfite brody.
Granice
Od południa graniczy z Turcją i Grecją, od północy z Rumunią, od zachodu z Serbią i Macedonią, a od wschodu z Morzem Czarnym, tylko morze to nie państwo. Serio, serio.
Ustrój polityczny
Jest to kwestia ciekawa. Oficjalnie w Bułgarii rządzi car, najczęściej jednak jest on tak zajęty dbaniem o handel zagraniczny, że zdarza mu się zaniedbywać obowiązki władcy. Wtedy, teoretycznie, władzę przejmuje rząd z premierem na czele. W praktyce jednak cały ten misterny ustrój bardzo często trafia jasny szlag i w kraju zapanowuje anarchia. W konstytucji carstwa przewidziano jednak taką ewentualność i dlatego też wprowadzono środki zaradcze, w postaci lwów krążących po ulicach i pilnujących porządku. Religią państwową jest kult śliwowicy, zwanej też rakiją.
Historia
Średniowiecze
W pełni wypasiony chan urzędujący w może nie do końca wesołym, ale za to wypasionym miasteczku wyruszył w 476 roku na zachód, by wziąć udział w wielkiej wyprzedaży, odbywającej się w Rzymie. Niestety, uprzedzili go barbarzyńcy, którzy mieli do rzeczonego miasta bliżej. Nie bez znaczenia była również postawa papieża Symplicjusza, który w ostatniej chwili wywindował ceny, tak że tylko Wandale i Frankowie byli w stanie cokolwiek kupić. Poddenerwowany, ale nie załamany, chan osiedlał maruderów, przez których nie udało mu się zdążyć na wyprzedaż w dolinie Dunaju. Schedę przejęli po niej potomkowie tych Bułgarów, których osadzono za karę nad Dunajem. W 864 roku przyjęli oni chrzest z rąk bizantyjskiego cesarza Michała III. Wedle legendy chrzest ten odbył się nie wodą, lecz rakiją. W 1223 roku Mongołowie najechali Bułgar, spalili go a składy splądrowali. I było po herbacie.
Nowożytność
Bułgarzy tymczasem, bijąc się od czasu do czasu z Grekami, dotrwali aż do wielkiego najazdu tureckiego w XV wieku. Tym razem Bułgarzy byli bezbronni jak emo w starciu z dresami – spalenie gorzelni produkujących śliwowicę nie wchodziło w rachubę z przyczyn religijnych, podobnie jak zmiana tytułu władcy. Po krótkiej, acz heroicznej obronie, Bułgarzy zostali poddanymi Turcji. Z mroków dziejów Bułgaria ponownie wyłania się po roku 1878, gdy to Rosja ujarzmiła wojska tureckie i pozwoliła Bułgarom swobodnie produkować rakiję. Przez pierwszych kilka lat głównym zmartwieniem Bułgarów był wybór tytułu dla władcy. Bójki pomiędzy zwolennikami chana, cara i księcia, trwały aż do początku XX wieku, i zakończyły się zwycięstwem tych którzy woleli najkrótszy tytuł. Zwolennicy dłuższych nazw wyrzuceni zostali do Rumunii z hukiem. Rumuni zdecydowali się oddać Bułgarom sporne terytorium - Rumelię, byleby tylko nie doszło do żadnych dalszych ingerencji Bułgarii w skład ludnościowy Rumunii.
Czasy współczesne
Bułgaria za nic miała pokojowy styl - podczas drugiej wojny światowej car Borys III podpisał sojusz z Hitlerem. Szybka inwazja Grecji, przeprowadzona z wydatną pomocą Niemiec, zakończyła się zajęciem przygranicznych składów oliwek. NieStety dla Bułgarów, w 1943 roku cara Borysa w nieprzeniknionych mrokach nocy trafił jasny szlag. Jak na ironię, w dwa lata później na terytorium Carstwa wpadli komuniści. Reszta XX wieku, czyli panosząca się demokracja, jest mało interesująca, z braku rewolucji, buntów i zadym. Również okresy anarchii, chociaż częste, po prostu Bułgarom spowszedniały i nie są niczym nadzwyczajnym. W 1973 powstał Ludowy Bułgar a w 1990 nasza wielikoja Bułgaria.
Ekonomia
Bułgarska ekonomia opiera się na turystyce eksporcie obierek od ziemniaków, eksponowaniu różnic pomiędzy biednym Zachodem a bogatym Wschodem (jaka dziwna inwersja). Wschód ma Morze Czarne i turystykę, Zachód ma obierki, więc często pyskuje, bo też chciałby mieć morze, a nie góry i drogi bardziej dziurawe od tych w Polsce.
Armia
Armia kraju to tylko policjo-milicyjno jednostka. Rząd apeluje o oddanie przez Grecję Tracji, a Rumunię Dunaju. Jeżeli do 2015 roszczenia nie zostaną spełnione razem z Kosowem i zniewoloną Rumelią zaatakują te regiony jak w wojnie bałkańskiej.