Łobuz
Szablon:T najwyższy organ władzy w szkole gimnazjalnej.
Sylwetka łobuza
Łobuzem zostaje zazwyczaj pełnoletni uczeń gimnazjum, a jego uprawnienia wynikają z systematyczności w powtarzaniu klas. Nadania uprawnień łobuza dokonuje się zazwyczaj po pierwszej lekcji wychowania fizycznego. Szerokość wachlarza uprawnień zależy od jego osiągnięć – najszersze otrzymuje, kiedy wuefista poczuje do niego respekt. Następnie łobuz musi wyrobić sobie szacunek u innych nauczycieli, pedagoga szkolnego, w końcu zaś u dyrektora. Podporządkowanie dyrektora następuje poprzez stukrotne napisanie przez niego na tablicy pytania o treści „Co Ty mu zrobiłeś, że on Ci to zrobił?”
Hierarchia łobuzów
- Szablon:T trzęsie pierwszakami, czasami obrywa od starszego brata.
- Szablon:T słucha się dużego łobuza, rządzi wszystkimi klasami i nauczycielami bez magistra.
- Szablon:T rządzi wszystkimi uczniami i nauczycielami i podlega tylko tęgiemu łobuzowi.
- Szablon:T rządzi wszystkimi, nikt nie może mu się przeciwstawić.
- Szablon:T atakuje zwykle pierwszaków, w przypadku możliwego wpierdolu zmiata gdzie pieprz rośnie, bawi się w Osobę Lubiącą Dzieci.
Kompetencje łobuza
- Wydawanie poleceń dyrektorom placówek szkolnych.
- Udzielanie kar chłosty nauczycielom i uczniom.
- Nadawanie uczniom specyficznych przydomków takich jak np. kot, ciota.
- Wyznaczanie miejsc w szatni podczas wychowania fizycznego.
- Wyznaczanie składu drużyn podczas meczów szkolnych.
- Poskramianie zbyt surowych nauczycieli wychowania fizycznego.
Przeciwnicy łobuzów
Swego czasu pewien zacny Minister Edukacji wypowiedział łobuzom wojnę. Grono pedagogiczne bardzo skutecznie chroniło swoich przełożonych, udzielając im schronienia między innymi w toaletach szkolnych, pokojach nauczycielskich, tudzież salach od informatyki.
Przyszłość łobuza
Czy zastanawiałeś się kiedyś kim w szkole był twój wuefista? Był łobuzem, najczęściej dużym, rzadziej średnim a czasem nawet tęgim. Dlatego większość łobuzów w przyszłości ewoluuje w wuefistę, kibola, albo w obu jednocześnie.
