Mobilna tarcza osobista: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (idk)
M (red., głównie żarty nie na temat i powtarzanie tego samego; ponieważ nie chce mi się iść do biblioteki i szukać jak się to coś nazywa po polsku to zostawiam niepoprawne tłumaczenie (nie, personnel to nie personal) i dam redira z nazwy francuskiej, el0)
Linia 1: Linia 1:
{{cytat|Spokojnie, zaraz się rozkręci.|Francuski oficer podziwiający szturm mobilnych tarcz osobistych}}
{{redakcja|nie mam pojęcia czy to do czegoś się nadaje, ale tytuł na pewno jest błędny}}
{{cytat|Spokojnie, zaraz się rozkręci.|<del>''[[Chłopaki nie płaczą]]''</del> Francuski oficer podziwiający szturm mobilnych tarcz osobistych}}
[[Plik:Bouclier_roulant_individuel_img_1979.jpg|250px|thumb|Nie ogarnia cię przerażenie?]]
[[Plik:Bouclier_roulant_individuel_img_1979.jpg|250px|thumb|Nie ogarnia cię przerażenie?]]
'''Mobilna tarcza osobista''' – szczytowe osiągnięcie europejskiej wojskowej myśli technicznej, które zapewniło Francuzom druzgoczącą przewagę nad Niemcami podczas I wojny światowej. Przemilczmy fakt, że przewagę tę stanowiło wsparcie [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]], [[USA|Amerykanów]], [[Kanada|Kanadyjczyków]], [[Belgia|Belgów]], [[Portugalia|Portugalczyków]] oraz dywersja [[Józef Piłsudski|miłośnika zjawisk paranormalnych z zapędami dyktatorskimi]] gdzieś daleko na wschodzie<ref>A przynajmniej tak kazało nam napisać [[Ministerstwo Edukacji Narodowej]]</ref>. Zabójcza broń. Tyle, że dla użytkownika.
'''Mobilna tarcza osobista''' ([[język francuski|fr.]] ''Bouclier roulant'') – szczytowe osiągnięcie wojskowej myśli technicznej, które zapewniło Francuzom druzgoczącą przewagę nad Niemcami podczas I wojny światowej. Przemilczmy fakt, że przewagę tę stanowiło wsparcie [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]], [[USA|Amerykanów]], [[Kanada|Kanadyjczyków]], [[Belgia|Belgów]], [[Portugalia|Portugalczyków]] oraz dywersja [[Józef Piłsudski|miłośnika zjawisk paranormalnych z zapędami dyktatorskimi]] gdzieś daleko na wschodzie<ref>A przynajmniej tak kazało nam napisać [[Ministerstwo Edukacji Narodowej]]</ref>. Zabójcza broń. Dla użytkownika.


== Konstrukcja ==
== Konstrukcja ==
Załogę stanowił, dla uproszczenia, jeden kierowca, a także czterech ładowniczych, dwóch mechaników, radiotelegrafista, dowódca jednostki, dwóch celowniczych, zastępca dowódcy jednostki, adiutant dowódcy jednostki, adiutant zastępcy dowódcy jednostki, zastępca adiutanta zastępcy dowódcy jednostki, kwatermistrz, kucharz pokładowy, sześciu strażników, dowódca obrony przeciwlotniczej, operatorzy karabinów ziemia-powietrze, werblista wyznaczający rytm pracy wioślarzy, dowodzący operacją generał wraz ze sztabem, łącznik z polecenia marszałka koordynującego front, grupa reporterów, oficer kontrwywiadu z podległą mu siatką informatorów, burdel wojskowy oraz trupa teatralna. O ile kierowcy nie wysypały się ołowiane żołnierzyki.
Wzmożony wysiłek na froncie zachodnim wymógł na Francuzach opracowanie nowego rodzaju broni, który pozwoli im przerwać linię niemieckich okopów. W tym celu potrzebne było przetransportowanie żołnierzy przez pas ziemi niczyjej, którą barbarzyńscy Teutoni… Ostrzeliwali! Tak, naprawdę, proszę sobie tylko wyobrazić to niewypowiedziane okrucieństwo, tę brutalność. Niemcy strzelali i to ostrą amunicją! Była to potęga, jakiej armia francuska zaprawiona w potyczkach <small>słownych</small>, bitwach <small>na śnieżki</small> i wojnach <small>o miedze</small> nie mogła się przeciwstawić. Należało się więc osłonić przed pociskami. Niestety ściągnięta w tym celu brygada odziana w średniowieczne zbroje płytowe nie zdała egzaminu, a zbiory muzeum w Verdun znacząco zmniejszyły swą liczebność. Wtedy właśnie grupa zaprawionych inżynierów rozpoczęła intensywne prace nad projektem pojazdu opancerzonego. Po ostro zakrapianej nocy pułkownik Jean Baptiste Eugène Estienne znalazł rachunek z paryskiego kabaretu, na którego odwrocie naszkicowano mobilną raczę osobistą. Po popijawie została mu jeszcze jakaś serwetka zapisana po angielsku, która jednak nie była mu potrzebna. W późniejszych latach, również po popijawie znalazł ją [[Lemmy|Lemmy Kilmister]], dograł muzykę i tak powstał utwór ''Ace of Spades''.


Pojazd napędzany był silnikiem żarowym. Żar brał się ze spalania [[węgiel|węgla]] z zagłębia Saary, które dzięki mobilnym tarczom osobistym sztab armii francuskiej planował zdobyć. Z racji chwilowego braku zagłębia Saary, napędem były nogi kierowcy.
== Konstrukcja ==
Załogę stanowił, dla prostoty, jeden kierowca, a także czterech ładowniczych, dwóch mechaników, radiotelegrafista, dowódca jednostki, dwóch celowniczych, zastępca dowódcy jednostki, adiutant dowódcy jednostki, adiutant zastępcy dowódcy jednostki, zastępca adiutanta zastępcy dowódcy jednostki, kwatermistrz, kucharz pokładowy, sześciu strażników, dowódca obrony przeciwlotniczej, operatorzy karabinów ziemia-powietrze, werblista wyznaczający rytm pracy wioślarzy, dowodzący operacją generał wraz ze sztabem, łącznik z polecenia marszałka koordynującego front, grupa reporterów, oficer kontrwywiadu z podległą mu siatką informatorów oraz trupa teatralna, o ile tylko kierowcy nie wysypały mu się ołowiane żołnierzyki.

Pojazd napędzany był silnikiem żarowym, choć nie w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Żar brał się ze spalania [[węgiel|węgla]] z zagłębia Saary, które dzięki mobilnym tarczom osobistym sztab armii francuskiej planował zdobyć. Z racji chwilowego braku zagłębia Saary, napędem były nogi kierowcy.


Z przodu przymocowano dzyndzelek, na którym można było wieszać wieńce świąteczne, podbudowując morale żołnierzy podczas [[Boże Narodzenie|bożonarodzeniowych]] zawieszeń broni. Poza tym, mobilna tarcza osobista była wyposażona w cztery [[Karabin maszynowy|karabiny maszynowe]], haubicę kalibru 25, radiostację, zapas paliwa, roczne racje żywnościowe dla załogi, [[toaleta|toaletę]], strefę cichego relaksu, kącik medytacyjny, aneks kuchenny, a niektóre modele również w basen olimpijski. Niestety, po upchnięciu przedniej części operatora na dodatkowe wyposażenie nie starczało miejsca.
Z przodu przymocowano dzyndzelek, na którym można było wieszać wieńce świąteczne, podbudowując morale żołnierzy podczas [[Boże Narodzenie|bożonarodzeniowych]] zawieszeń broni.


== Skuteczność ==
== Skuteczność ==
Linia 18: Linia 14:


== Przyszłość ==
== Przyszłość ==
Wbrew pozorom, projekt mobilnej tarczy osobistej ma przed sobą jakąkolwiek przyszłość. Tak, nie przesłyszał(//inna forma, jaką wymaga poprawność polityczna) się! W dzisiejszej Francji trwa żywa debata nad przywróceniem do służby tych cudownych pojazdów, gdyż jako jedyne w historii wojen spełniają one [[Unia Europejska|europejskie]] [[Norma UE|normy]] niskiej emisji [[Dwutlenek węgla|dwutlenku węgla]] do atmosfery.
Wbrew pozorom, projekt mobilnej tarczy osobistej ma przed sobą wielką przyszłość. Tak, nie przesłyszał{{GENDER:||}} się! W dzisiejszej Francji trwa żywa debata nad przywróceniem do służby tych pojazdów, gdyż jako nieliczne spełniają one [[europejskie normy emisji spalin]].


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 19:36, 27 lis 2021

Spokojnie, zaraz się rozkręci.

Francuski oficer podziwiający szturm mobilnych tarcz osobistych
Nie ogarnia cię przerażenie?

Mobilna tarcza osobista (fr. Bouclier roulant) – szczytowe osiągnięcie wojskowej myśli technicznej, które zapewniło Francuzom druzgoczącą przewagę nad Niemcami podczas I wojny światowej. Przemilczmy fakt, że przewagę tę stanowiło wsparcie Brytyjczyków, Amerykanów, Kanadyjczyków, Belgów, Portugalczyków oraz dywersja miłośnika zjawisk paranormalnych z zapędami dyktatorskimi gdzieś daleko na wschodzie[1]. Zabójcza broń. Dla użytkownika.

Konstrukcja

Załogę stanowił, dla uproszczenia, jeden kierowca, a także czterech ładowniczych, dwóch mechaników, radiotelegrafista, dowódca jednostki, dwóch celowniczych, zastępca dowódcy jednostki, adiutant dowódcy jednostki, adiutant zastępcy dowódcy jednostki, zastępca adiutanta zastępcy dowódcy jednostki, kwatermistrz, kucharz pokładowy, sześciu strażników, dowódca obrony przeciwlotniczej, operatorzy karabinów ziemia-powietrze, werblista wyznaczający rytm pracy wioślarzy, dowodzący operacją generał wraz ze sztabem, łącznik z polecenia marszałka koordynującego front, grupa reporterów, oficer kontrwywiadu z podległą mu siatką informatorów, burdel wojskowy oraz trupa teatralna. O ile kierowcy nie wysypały się ołowiane żołnierzyki.

Pojazd napędzany był silnikiem żarowym. Żar brał się ze spalania węgla z zagłębia Saary, które dzięki mobilnym tarczom osobistym sztab armii francuskiej planował zdobyć. Z racji chwilowego braku zagłębia Saary, napędem były nogi kierowcy.

Z przodu przymocowano dzyndzelek, na którym można było wieszać wieńce świąteczne, podbudowując morale żołnierzy podczas bożonarodzeniowych zawieszeń broni.

Skuteczność

Strohballen.gif

Przyszłość

Wbrew pozorom, projekt mobilnej tarczy osobistej ma przed sobą wielką przyszłość. Tak, nie przesłyszałeś się! W dzisiejszej Francji trwa żywa debata nad przywróceniem do służby tych pojazdów, gdyż jako nieliczne spełniają one europejskie normy emisji spalin.

Zobacz też

Przypisy

  1. A przynajmniej tak kazało nam napisać Ministerstwo Edukacji Narodowej