Miecz: Różnice pomiędzy wersjami
M (Nazbyt rasistowskie nazewnictwo) Znacznik: anulowanie |
M (→Geneza i prehistoria: zamiana {{abbr}} na {{w}}) |
||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Highlander.jpg|thumb|200px|Miecz jednoosobowy dwuręczny i jego dzierżyciel]] |
|||
[[Plik:Highlander.jpg|thumb|200px|Miecz jednoosobowy dwuręczny i jego dzierżyciel]] '''Miecz''' – kawał ostrego żelastwa służącego do zadawania [[śmierć|śmierci]], [[ból]]u, zniszczenia i chaosu w odmętach Valhalli. == Geneza i prehistoria == Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej [[broń|broni]] ludzkości – [[kij]]a. Zauważono jednak, że za słabo napierdala i trzeba go ulepszyć. Jakiś geniusz doszedł więc kiedyś do [[logika|wniosku]], że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze<ref>Metoda prób i błędów. Głównie błędów </ref>. A jak się jeszcze to zaostrzy… to już w ogóle bród, smród i orzeszki<ref>Fistaszki oczywiście</ref> Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z [[lód|lodu]]. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego [[gówno|kału]]. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza uzyskaniem wartości −10 {{abbr|HP|Health Points, ang. punkty życia}} do higieny. Ta kara brzmi strasznie, ale w owych czasach higiena była równie istotna jak dziś [[ortografia]] na forum [[onet.pl|Onetu]]. Stąd też powstała zamienna nazwa [[wykałaczka]]. Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet [[żelazo|żelazem]]. Były z brązu<ref>Brąz to, wbrew pozorom, nie barwa kredki</ref>. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W [[Egipt|Egipcie]], gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek [[lód]] (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego „sprzętu”). Bardzo popularne w Starożytnym [[Rzym]]ie były miecze o nazwie ''gladius''. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod [[noga|nogi]] [[przeciwnik]]a, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak<ref>Nie zboczeńcu, to nie to, o czym myślisz!!!</ref>, by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie… == Wczesne średniowiecze == Potem był okres wczesnego średniowiecza. [[Niemcy|Germanie]], [[Wikingowie]]… oni upodobali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane [[imię|imiona]] nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: ''Brzeszczotem po [[jądra|jajach]]'', ''Kosi kosi łapci''. Inną metodą było przypisywanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: ''Eyjafjallajokull'' czy ''Kwas Deoksyrybonukleinowy''. W tych czasach żyły jeszcze [[krasnoludy]], a popisem ich umiejętności było wyrycie runu ''Na pohybel skur{{cenzura3}}nom!'' na ostrzu Sihill<ref>dane z Wydziału Ekonomicznego w Oxfordzie</ref>. == Średniowiecze == W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze – 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo: 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów<ref>Pomyślałeś, że podam tu przelicznik? Takiego wała! No dobra, mogę ci powiedzieć że to 1/16 grzywny, lub 1/32 funta hahahahaha…</ref>. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne sauny czy ładniejsze ławeczki w parkach. {{przypisy}} {{broń}} [[Kategoria:Broń biała]] [[en:Sword]] [[fi:Miekka]] [[ja:剣]] [[no:Sverd]] [[ru:Меч]] |
|||
'''Miecz''' – kawał ostrego żelastwa służącego do zadawania [[śmierć|śmierci]], [[ból]]u, zniszczenia i chaosu w odmętach Valhalli. |
|||
== Geneza i prehistoria == |
|||
Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej [[broń|broni]] ludzkości – [[kij]]a. Zauważono jednak, że za słabo napierdala i trzeba go ulepszyć. Jakiś geniusz doszedł więc kiedyś do [[logika|wniosku]], że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze<ref>Metoda prób i błędów. Głównie błędów </ref>. A jak się jeszcze to zaostrzy… to już w ogóle cud, miód i orzeszki<ref>Fistaszki oczywiście</ref> Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z [[lód|lodu]]. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego [[gówno|kału]]. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza uzyskaniem wartości −10 {{w|HP|Health Points, ang. punkty życia}} do higieny. Ta kara brzmi strasznie, ale w owych czasach higiena była równie istotna jak dziś [[ortografia]] na forum [[onet.pl|Onetu]]. Stąd też powstała zamienna nazwa [[wykałaczka]]. |
|||
Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet [[żelazo|żelazem]]. Były z brązu<ref>Brąz to, wbrew pozorom, nie barwa kredki</ref>. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W [[Egipt|Egipcie]], gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek [[lód]] (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego „sprzętu”). |
|||
Bardzo popularne w Starożytnym [[Rzym]]ie były miecze o nazwie ''gladius''. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod [[noga|nogi]] [[przeciwnik]]a, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak<ref>Nie zboczeńcu, to nie to, o czym myślisz!!!</ref>, by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie… |
|||
== Wczesne średniowiecze == |
|||
Potem był okres wczesnego [[Średniowiecze|średniowiecza]]. [[Niemcy|Germanie]], [[Wikingowie]]… oni upodobali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane [[imię|imiona]] nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: ''Brzeszczotem po [[jądra|jajach]]'', ''Kosi kosi łapci''. Inną metodą było przypisywanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: ''Eyjafjallajokull'' czy ''Kwas Deoksyrybonukleinowy''. W tych czasach żyły jeszcze [[krasnoludy]], a popisem ich umiejętności było wyrycie runu ''Na pohybel skur{{cenzura3}}nom!'' na ostrzu Sihill<ref>dane z Wydziału Ekonomicznego w Oxfordzie</ref>. |
|||
== Średniowiecze == |
|||
W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze – 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo: 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów<ref>Pomyślałeś, że podam tu przelicznik? Takiego wała! No dobra, mogę ci powiedzieć że to 1/16 grzywny, lub 1/32 funta hahahahaha…</ref>. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne [[Sauna|sauny]] czy ładniejsze ławeczki w parkach. |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{broń}} |
|||
[[Kategoria:Broń biała]] |
|||
[[en:Sword]] |
|||
[[fi:Miekka]] |
|||
[[ja:剣]] |
|||
[[no:Sverd]] |
|||
[[ru:Меч]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 16:00, 20 kwi 2023
Miecz – kawał ostrego żelastwa służącego do zadawania śmierci, bólu, zniszczenia i chaosu w odmętach Valhalli.
Geneza i prehistoria[edytuj • edytuj kod]
Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej broni ludzkości – kija. Zauważono jednak, że za słabo napierdala i trzeba go ulepszyć. Jakiś geniusz doszedł więc kiedyś do wniosku, że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze[1]. A jak się jeszcze to zaostrzy… to już w ogóle cud, miód i orzeszki[2] Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z lodu. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego kału. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza uzyskaniem wartości −10
Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet żelazem. Były z brązu[3]. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W Egipcie, gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek lód (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego „sprzętu”). Bardzo popularne w Starożytnym Rzymie były miecze o nazwie gladius. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod nogi przeciwnika, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak[4], by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie…
Wczesne średniowiecze[edytuj • edytuj kod]
Potem był okres wczesnego średniowiecza. Germanie, Wikingowie… oni upodobali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane imiona nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: Brzeszczotem po jajach, Kosi kosi łapci. Inną metodą było przypisywanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: Eyjafjallajokull czy Kwas Deoksyrybonukleinowy. W tych czasach żyły jeszcze krasnoludy, a popisem ich umiejętności było wyrycie runu Na pohybel skur
nom! na ostrzu Sihill[5].
Średniowiecze[edytuj • edytuj kod]
W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze – 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo: 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów[6]. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne sauny czy ładniejsze ławeczki w parkach.
Przypisy
- ↑ Metoda prób i błędów. Głównie błędów
- ↑ Fistaszki oczywiście
- ↑ Brąz to, wbrew pozorom, nie barwa kredki
- ↑ Nie zboczeńcu, to nie to, o czym myślisz!!!
- ↑ dane z Wydziału Ekonomicznego w Oxfordzie
- ↑ Pomyślałeś, że podam tu przelicznik? Takiego wała! No dobra, mogę ci powiedzieć że to 1/16 grzywny, lub 1/32 funta hahahahaha…
