Miecz

Miecz jednoosobowy dwuręczny i jego dzierżyciel

Miecz – kawał ostrego żelastwa służącego do zadawania śmierci, bólu, zniszczenia i chaosu w odmętach Valhalli. == Geneza i prehistoria == Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej broni ludzkości – kija. Zauważono jednak, że za słabo napierdala i trzeba go ulepszyć. Jakiś geniusz doszedł więc kiedyś do wniosku, że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze. A jak się jeszcze to zaostrzy… to już w ogóle brud, smród i orzeszki Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z lodu. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego kału. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza uzyskaniem wartości −10 HP do higieny. Ta kara brzmi strasznie, ale w owych czasach higiena była równie istotna jak dziś ortografia na forum Onetu. Stąd też powstała zamienna nazwa wykałaczka. Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet żelazem. Były z brązu. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W Egipcie, gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek lód (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego „sprzętu”). Bardzo popularne w Starożytnym Rzymie były miecze o nazwie gladius. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod nogi przeciwnika, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak, by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie… == Wczesne średniowiecze == Potem był okres wczesnego średniowiecza. Germanie, Wikingowie… oni upodobali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane imiona nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: Brzeszczotem po jajach, Kosi kosi łapci. Inną metodą było przypisywanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: Eyjafjallajokull czy Kwas Deoksyrybonukleinowy. W tych czasach żyły jeszcze krasnoludy, a popisem ich umiejętności było wyrycie runu Na pohybel skurnom! na ostrzu Sihill. == Średniowiecze == W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze – 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo: 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne sauny czy ładniejsze ławeczki w parkach.