Jugosławia: Różnice pomiędzy wersjami
M Znaczniki: rewert edytor źródłowy |
Bubelstein (dyskusja • edycje) Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
}} |
}} |
||
{{Wikipediapage}} |
{{Wikipediapage}} |
||
[[Plik:Flag of the Kingdom of Yugoslavia.svg|thumb|[[Flaga]] Jugosławii według [[masoneria|masońskiej]] [[Wikipedia|Wikipedii]]]] |
|||
[[Plik:Coat of arms of the Kingdom of Yugoslavia.svg|thumb|[[godło]] Jugosławii według [[masoneria|masońskiej]] [[Wikipedia|Wikipedii]]]] |
|||
{{t}}[[państwo-widmo]] i czołowy eksporter [[bieda|biedy]] w [[Afryka|Afryce]]. Mit o Jugosławii nazywa ją „kapitalistyczną utopią”. Stolicą Jugosławii jest [[Belgrad|Tetowo]], a największym miastem [[Belgrad|Białogard]]. Prawo do marki ''Jugosławia'' uzurpuje sobie producent wódki [[Finlandia]] oraz międzymiastowy operator telefonii puszkowej [[Vodafone|Wodafon]]. |
{{t}}[[państwo-widmo]] i czołowy eksporter [[bieda|biedy]] w [[Afryka|Afryce]]. Mit o Jugosławii nazywa ją „kapitalistyczną utopią”. Stolicą Jugosławii jest [[Belgrad|Tetowo]], a największym miastem [[Belgrad|Białogard]]. Prawo do marki ''Jugosławia'' uzurpuje sobie producent wódki [[Finlandia]] oraz międzymiastowy operator telefonii puszkowej [[Vodafone|Wodafon]]. |
||
Wersja z 22:28, 2 lut 2016
| Jugosławia | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Stolica | Tetowo | ||||
| Ludność | Serbochorwatobośniosłoweńcy | ||||
| Język urzędowy | serbskochorwackobośniacki, chorwackoserbskobośniacki i bośniackochorwackoserbski | ||||
| Ustrój | |||||
| Religia | Mieszanka prawosławno-muzułmańska, śladowe ilości Mafii Kościelnej | ||||
| Waluta | Dinary, ewentualnie Woda | ||||
.svg)
Szablon:Tpaństwo-widmo i czołowy eksporter biedy w Afryce. Mit o Jugosławii nazywa ją „kapitalistyczną utopią”. Stolicą Jugosławii jest Tetowo, a największym miastem Białogard. Prawo do marki Jugosławia uzurpuje sobie producent wódki Finlandia oraz międzymiastowy operator telefonii puszkowej Wodafon.
Historia
Początki
Wydanie gry, jaką była I wojna światowa wywołało niezadowolenie ze strony Bośniaków, Hercegowińczyków, Chorwatów, Słoweńców i Fyromczyków ze względów oczywistych: byli tam zmuszani do walki po stronie Serbii albo Austrio-Szwabów/Węgro-Szwabów. Niezadowolenie było tak wielkie, że powołano na emigracji własny jugosłowiański klub[1]. Jednak w tajemniczy sposób udało się przekonać w/w ludy[2], aby podpisały deklarację na wyspie Tofu Korfu. I tak oto w 1917 r. powstało Państwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów.
Okres międzywojenny
A były to dopiero podstawy. Krótko po zakończeniu fabuły w pierwszej grze wojennej na skalę światową proklamowano Królestwo Jugosławii. Pomimo drobnych problemów, jakimi byli komuniści, chorwacko-fyromscy separatyści i międzyczasowy brak wódy, wszystko dobrze szło. Aż do czasu wydania drugiej gry wojennej na skalę światową.
II Wojna Światowa
Z początku Jugosławia miała wyj
ne na to, co się dzieje w Europie, gdyż była zajęta swoimi problemami. Kiedy w 1939 roku Szwaby zaatakowały nas, ta od niechcenia ogłosiła neutralność[3] W 1941 r. Szwaby, szukając sojusznika przeciwko Wujkowi Józiowi i jego wspaniałego państwa, próbują przekonać bałkańskie państwo, aby dołączyło do nich. Za pierwszym razem Jugosłowianie odpowiadają w bardzo jasny sposób: Не! (ser. Nie!). Jednakże wojsko serbskobośniackochorwackie było na tyle słabe, że za drugim podejściem Niemcy (grożąc wojskiem) przekonują rząd serbski, aby zjednoczyli się z nimi. Po tym wydarzeniu dochodzi do protestów, zostaje wykonany zamach islamistów stanu, a na tronie zasiada król Piotr II.
Ten oto wyczyn oraz ucieczka Franka Dolasa rozgniewało Pana Adolfa i doprowadziło do wojny. Jugosławia bierze z nas przykład i upada w około miesiąc. Udało nam się również dowiedzieć, że Jugosławia miała drugą najlepszą partyzantkę[4]. Była ona tak świetna, że podzieliła się na dwie formacje: komunistyczną i królewską. Zaś Ci byli tak świetni, że zamiast strzelać do Szkopów, zaczęli wybijać się nawzajem. Dopiero odwiedziny Wujka Józia sprawiły, że władzę zdobyli czerwoni partyzanci. Szwaby i Królewscy przegrali, a Słoweńcy utworzyli własne państewko[5].
Okres powojenny
Po wojnie był spokój, spokój, i jeszcze raz spokój. A nawet spokojny rozłam, który wprowadził większy porządek niż u nas w latach 1981–1983. Jednakże po strasznie smutnym wydarzeniu, jakie dotknęło Józka w Jugosławii były takie swobody, że mogliśmy tylko pomarzyć. Spokój i ład ten zaczął się jednak pieprzyć w 1991 i doprowadził do rozpadu Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Zamiast tego powstały takie państwa jak: Słowenia, Serbia, Czarnogóra, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Fyrom i inne.
Kultura
Kultura była tak różnorodna, jak z wielu kultur składała się Jugosławia – a było[6] ich w c dużo.
Gospodarka
Gospodarka w Jugosławii była różnorodna i zmieniała się bardzo często: najpierw była bida, a później zapierdziel. Następnie znowu bida, a jakby było tego mało, to wybuchła wojna, co kompletnie dobiło tamtejszy przemysł. Po wojnie przyszli komuniści i nastała pora na zapierdziel do roboty. Znowuż jednak przyszła bida, a wraz z nią wojna, co spowodowała rozpad Jugosławii.
Jedynie rolnictwo było dobrze rozwinięte, gdyż produkcja piwa musiała trwać[7].
Język
Na terenie Jugosławii mówi się po serbskochorwackobośniacku, chorwackoserbskobośniacku i bośniackochorwackoserbsku. Jeszcze nie znaleziono różnic między tymi językami, ale prace trwają. Pewne światło może rzucić ten artykuł.
Problemy z nazwą
Mimo, iż Jugosławia upadła, to jej pojęcie przetrwało. Po 1992 r. na Bałkanach zrobił się taki podział i powstało tyle państw, że po dziś dzień można usłyszeć Jugosławia zamiast Czarnogóra czy Kosowo.
Przypisy
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny geografii. Jeżeli kiedykolwiek widziałeś to miejsce – rozbuduj go.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny polityki. Jeśli dostajesz wypieków na widok obrad Sejmu – rozbuduj go.
