Worek na kapcie

Szablon:T stworzenie hodowlane służące do przechowywania trampek z metką. Duże skupiska tych stworzeń można zaobserwować w okresach od września do czerwca w szatni.

Migracje

Stworzenia te często migrują. Zostają wyprowadzane przez swoich właścicieli zwykle w kwietniu i grudniu. Czasami przenoszone są przez obcych osobników bez wiedzy właściciela w inne miejsce. Rzadkie okazy giną bezpowrotnie łącznie z zawartością.

Budowa

Zwierzęta te mają długi ogon łączący się z odbytem w dwóch miejscach. Worki na kapcie niczym kameleony potrafią wtapiać się w tłum. Mają wszystkie możliwe umaszczenia, od laleczek Barbie po proste, jednokolorowe. Mają bardzo krótkie futerko lub śliską skórę. Kształt ich ciała zmienia się pod wpływem ułożenia w nim posiłku. Odżywiają się obuwiem. Paszcza i odbyt są połączone w jeden otwór. Wytworzyły przez to jelito kalne i jelito przełykowe. Jelito kalne w godzinach popołudniowych wydala pokarm. Jelito przełykowe w godzinach porannych transportuje pokarm do jamy brzuchowej, która przechowuje pokarm, a następnie transportuje go do jelita kalnego. Do procesu konsumpcji potrzebna jest istota ludzka. Skutkiem ubocznym tego procesu jest nie wydalenie pokarmu poprzez rozerwanie jamy brzchowej dzięki czemu, obuwie jest bardziej podatne na wszechobecne kradzieże.

Inne zastosowania

Jednym z wielu (dokładnie w pizdu do kwadratu) zastosowań worka na kapcie jest wykorzystanie go w celu samoobrony. Gdy jego trzewia nie pochłonęły jeszcze swej ulubionej, obuwniczej zawartości, jest to idealny materiał do ćwiczeń skrytobójstwa (myślicie że Agent 47 od razu używał metalowej linki?). W wariancie wypełnionym natomiast stanowi śmiercionośną broń miotaną bądź – po dresiarsku – niezastąpione narzędzie wpierdolu. Już w najdawniejszych wzmiankach o Wielkich Przedwiecznych i początkach świata worek na kapcie odgrywał najważniejszą rolę Boskiego Oręża.

To jest tylko zalążek artykułu związany ze szkołą. Jeśli cały czas odrabiasz prace domowe – rozbuduj go.