Zeszyt

Rzadki gatunek – wąż zeszytowy

Wnętrze zeszytu

Ban w zeszycie

Zeszyt nonsensopedysty

Zeszyt pilnego gimnazjalisty. Proszę zwrócić uwagę na niebanalną estetykę oraz kompozycję pracy.

Zeszyt – przedmiot teoretycznie codziennego użytku. Wcielenie człowieka – ważniejsze jest wnętrze niż to, co na zewnątrz. Większość ludzi traktuje ich wartość jednak odwrotnie (podobnie jak ludzi zresztą). Zwracają uwagę na ładną okładkę, nie licząc się z wnętrzem (często nawet nie wiedząc, co w nim się znajduje). Zeszyty składają się z tekturowej bądź drewnianej okładki i stosu kartek papieru z wzorem przypominającym pole do gry w okręty bądź jakiś edytor grafiki typu WB Icon Workshop, rzadziej czyste lub w poziome linie wyglądające jak ufarbowane spaghetti.

Zastosowanie

Według producentów i pomysłodawców zeszyt winien być stosowany w celach naukowo-rozwojowych, toteż jest on wymaganym przedmiotem w placówkach oświatowych. To nie jedyne jego zastosowanie. Zeszytu używa się także:

• W celach informacyjnych (np. w warzywniaku lub monopolowym).
• Nieocenione złoże surowców do wyrobu zaawansowanych technicznie maszyn lotniczych (papierowych samolocików). skomplikowanych konstrukcji pływających (łódeczek) oraz przepięknych rzeźb lub figur (origami), zajęć rekreacyjnych typu gry towarzyskie (okręty), regaty stateczków czy zawody lotnicze.
• Znakomite narzędzie do treningu siły i precyzji (np. rzucanie nim przez okno, w kąt bądź zadawaniem nim fizycznego bólu osobom znajdującym się w pobliżu).
• Skuteczna, łatwa w obsłudze i stosunkowo szybka broń biała.
• Jako płótno malarskie bądź ściana do wykonywania graffiti.
• W połączeniu z różnymi elementami umeblowania stanowi doskonały instrument muzyczny podobny do perkusji.
• Pisaniu w nim głupot mających podteksty erotyczne (np. Kocham Elkę, określenia narządów płciowych), antysemickie i/lub rasistowskie, nawołujące do braku szacunku wobec organów prawa (HWDP lub CHWDP w zależności od IQ albo przynależności subkulturowej piszącego) oraz wielu innych w zależności od indywidualnych poglądów.
• Świetny i ceniony surowiec opałowy.
• W sam raz do pisania ściąg i zwolnień.

Zeszyt jest użyteczny do czasu, w którym kończy się możliwość wyrywania pojedynczych kartek z jego środka (tj. do wyrwania wszystkich kartek, lub zapisywania stron zeszytu za jego środkiem). Amerykańscy naukowcy opracowali wersję zeszytu z wieloma środkami. Z reguły takie zeszyty mają więcej kartek i są droższe.

Podział

• Początek – najbardziej estetyczna część zeszytu, pamiątka naiwnych wrześniowych postanowień, że wysoki poziom estetyki zostanie utrzymany, jednak potem następuje...
• Środek – czyli właściwa część zeszytu, pełna skreśleń, kulfoniastych liter, zagiętych rogów oraz miniaturowych dzieł sztuki na marginesach. Po paru miesiącach wygląd zeszytu zmienia się i przechodzi w...
• Koniec – rozpaczliwa próba umieszczenia notatek na ostatnich kilku stronach zeszytu. Charakteryzuje się wielkością czcionki w okolicach zera bezwzględnego, dużą ilością skrótów (d. il. skr.) oraz wykorzystaniem 100% powierzchni kartki. Zeszyty tak szybko kończą się, bo każdy uczeń ostanie strony poświęca na...
• Sam koniec – powstająca przez cały rok szkolny kolekcja dzieł sztuki, np. karykatur nauczycieli oraz haseł w stylu „zenek gej, łysy też”. Bogactwo kolekcji jest odwrotnie proporcjonalne do ciekawości lekcji, na których powstaje.

Rodzaje

• Zeszyt do matmy – dominują w nim różne dziwne, niestworzone liczby (zwłaszcza czerwone 1), wzbogacone o rysunki rodem z Tibii (kwadraty, prostokąty). Używany praktycznie tylko w szkołach.
• Zeszyt do polaka – pisze się w nim (zazwyczaj nierówną kursywą) po śmiesznych liniach żałosne opowiadania, niestosowane w codziennym życiu zasady ortograficzne i gramatyczne oraz całkowicie pokręcone interpretacje mydlanych wierszy (dla większości uczniów – jakieś gówno). Dzięki niemu można łatwo określić, czy dany osobnik jest noobem, pokemonem, dzieckiem Neo (co zazwyczaj na jedno wychodzi), czy normalnym człowiekiem.
• Zeszyt do historii – najbardziej „nie na czasie”, pełen liter i cyfr w trzy bądź czteroliterowych zbitkach.
• Zeszyt do chemii – zawiera zrozumiałe jedynie dla naukowców z CSI symbole literowe przedzielone gdzieniegdzie liczbami; czasem zawiera proste rysunki (koła, kreski). Służy głównie do rzucania nim w kąt i stawiania ocen niedostatecznych.
• Zeszyt do religii – znajdują się w nim krótkie teksty (modlitwy lub biblijne), przerzedzone bohomazami w stylu loga McDonald'sa bez powodzenia udające gołębice; tudzież figury geometryczne lub liczby.
• Zeszyt do fizyki – trudny ze względu na jego złożoną strukturę – tekst, liczby, wzory, wykresy, tabele. Bywa przyczyną depresji ludzi w różnym wieku.
• Zeszyt do biologii – pełen liter, tabelek i rysunków zupełnie nieprzypominających prawdziwych organów i organizmów. Jednak nie zawiera rysunków ludzkich narządów kopulacyjnych, chyba że z własnej inicjatywy posiadacza.
• Zeszyt nutowy – kompletnie zakręcony: nieformatowy i pomalowany w pięciolinie, na których umieszczane są niewydające dźwięku nutki.
• Zeszyt do angola – połowa treści jest niezrozumiała, na marginesach jest powypisywane fuck i fakju.
• Zeszyt uniwersalny – po prostu jeden zeszyt do wszystkiego, od pisania notatek do usprawiedliwień włącznie. Od wielu lat stosowany przez studentów, obecnie zastępowany kserem.
• Brudnopis – jest on tak bardzo skomplikowany, że utworzono specjalną stronę o nim.

Rodzaje specjalne

• Pamiętnik – gruby zeszyt z kłódeczką, przeważnie ozdobiony rozmaitymi bzdetami. Stosowany do sporządzania prywatnych (publicznych) notatek i odkrywczych spostrzeżeń, np. wizyta UFO lub Michael Jackson ma dziurę w lewej skarpecie. Innym zastosowaniem jest prowokowanie rodzeństwa i znajomych w celu przeczytania zapisków. Niestety, wypierany przez nieczytelne, różowe e-odpowiedniki.
• Zeszyt wychowawczy aka Zeszyt uwag – częsty powód „lania”, tudzież „prania dupska pasem”, a także szlabanów. Częsty pretekst licznych pielgrzymek rodzinnych do szkoły, które przebiegają w typowej atmosferze ogniska domowego. Swoista teczka na ucznia. Najprostszy i bardzo efektywny sposób uprzykrzenia życia delikwentowi.
• Dzienniczek ucznia – zazwyczaj zapełniony nieciekawymi ocenami postawionymi wbrew woli właściciela, pozapisywany dziwnymi hieroglifami, inaczej zwanymi podpisami nauczycieli oraz jeżeli nie uda się go schować głęboko do torby, również podpisami rodziców. Nie pozostawia żadnych śladów interwencji po przeczytaniu opiekuna. Nie zawsze jest to zeszyt, więc uwaga! Bardzo często ta rzecz jest pusta, wbrew woli nauczyciela, ponieważ „uczeń” nie jest wystarczająco systematyczny. Wiele razy się gubi, ze względu na swoje nie duże rozmiary, jednak właściciel tego nie zauważa. W wersjach droższych przyrząd do przekonywania młodych osobników do pracy w klasie, czyli tabelka „pełnione funkcje w klasie” (w przypadku kujonów zapełniona).

Transport

Zeszyty należy przechowywać w ciemności i temperaturze pokojowej. Mile widziane towarzystwo produktów żywnościowych, zwłaszcza tych o płynnej i/lub gęstej konsystencji. Transport zeszytów to duże wyzwanie logistyczne ze względu na ich dużą masę oraz ilość.