Język hiszpański

Julio Iglesias FC Barcelona!

Przekleństwa po hiszpańsku według Kota ze Shreka

Język hiszpański (Español, Castellano) – język urzędowy Meksyku, Ameryki Środkowej i części państw zachodniej Ameryki Południowej, jednakże nie Hiszpanii. Tę rolę odgrywa tam język kastylijski. Prawo edycji języka hiszpańskiego ma tylko i wyłącznie Królewska Akademia Hiszpańska.

Alfabet

A B C D E F G H I J K L M N Ñ O P Q R S T U V W X Y Z

Łatwizna.

W 2010 roku Królewska Akademia Hiszpańska postanowiła wykreślić z alfabetu dwuznaki: CH i LL. Najprawdopodobniej się opamiętali i stwierdzili, że dwuznak nie jest literą i nie powinien występować w alfabecie.

Język hiszpański jako przedmiot szkolny

Język hiszpański jest na tyle unikatowym językiem, iż po sześciu latach nauki przez 6 różnych nauczycielek nauczyłeś się jedynie „hasta la vista baby” lub „adios amigos” i nie do końca wiesz co to oznacza. Wizja grania w argentyńskich serialach z palcem w nosie i śpiewania hiszpańskich przyśpiewek legła w gruzach przy pierwszym sprawdzianie? Skądś to znamy. Mimo wiedzy minimalnej na temat tego języka nastolatki wciąż gwałcą nasze małżowiny uszne śpiewając „słit songi z Violetty” zaś dresy z Dębca mogą chórem śpiewać „e sera, sera Kolejorz 3 punkty ma”.

Wymowa

Język hiszpański charakteryzuje się głupią wymową niektórych głosek, co przynosi niejednokrotnie zabawne efekty.

• B i v czyta się jako dźwięk pomiedzy „b” a „v”;
• c wymawia się jako „k” bądź jako angielskie „th” w „think” – zależy, jak ładniej brzmi;
• ch czyta się jak coś pomiędzy polskim ć a cz;
• h jest nieme, bidula;
• j wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
• ll wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej – tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
• ñ wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
• g przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po polskiemu – jako „g”;
• y jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
• z to coś w stylu angielskiego bezdźwięcznego /th/.

Też łatwizna?

¡! ¿?

I jeszcze jedno. Españole, chcąc być złośliwymi dla reszty języków, wymyślili sobie, że na początku zdania zakończonego wykrzyknikiem też postawią wykrzyknik, ale do góry nogami. To samo z pytajnikami. Miłego przyzwyczajania się.

Podstawowe słownictwo

• Dzień dobry – Buenos días.
• Do widzenia – Hasta luego.
• Do zobaczenia – Hasta la vista.
• Do widzenia (numer dwa) – Adiós (należy wymawiać: „adjos” z naciskiem na „o”).
• Co? – ¿Qué?
• Na zdrowie (po kichnięciu) – Jesús (i powiedz ktoś, że w Polsce za duży wpływ Kościoła...).
• Na zdrowie (po drugim kichnięciu) – María (wymawiać: „marija”; Ave, ave...)
• Bank – El banco.
• Ławka – El banco.
• Ławka w banku – El banco en el banco.
• Jutro – mañana.
• Rano – mañana.
• Jutro rano – manaña por la mañana.
• Podwieź – Llevar.
• Podwieź mnie! – ¡Llévame!.
• Jeden – Uno.
• Dwa – Dos.
• Trzy – Tres.
• Cztery – Cuatro.
• Obraz – Cuadro.
• Pokój – El cuarto.
• Cztery obrazy w pokoju – Cuatro cuadros en el cuarto.
• Złapać środek transportu (Hiszpania) – Coger.
• Pierdolić (Ameryka) – Coger.
• Zakręt – Curva.
• Fajka – La pipa.
• Chirurg – El cirujano.
• Słaby – Débil.
• Chudy – Flaco.
• Słaby i chudy chirurg zgubił fajkę na zakręcie – El cirujano débil y flaco perdió la pipa en la curva.

Z tym słownictwem na pewno poradzisz sobie w krajach hiszpańskojęzycznych. Powodzenia! Pamiętajmy, że najbardziej eleganckim sposobem powitania jest:

Señores! Traisson! Estamos en culo!