Język hiszpański
Julio Iglesias FC Barcelona!
- Przekleństwa po hiszpańsku według Kota ze Shreka
Język hiszpański (Español, Castellano) – język urzędowy Meksyku, Ameryki Środkowej i części państw zachodniej Ameryki Południowej, jednakże nie Hiszpanii. Tę rolę odgrywa tam język kastylijski. Prawo edycji języka hiszpańskiego ma tylko i wyłącznie Królewska Akademia Hiszpańska.
Alfabet
A B C D E F G H I J K L M N Ñ O P Q R S T U V W X Y Z
Łatwizna.
W 2010 roku Królewska Akademia Hiszpańska postanowiła wykreślić z alfabetu dwuznaki: CH i LL. Najprawdopodobniej się opamiętali i stwierdzili, że dwuznak nie jest literą i nie powinien występować w alfabecie.
Język hiszpański jako przedmiot szkolny
Język hiszpański jest na tyle unikatowym językiem, iż po sześciu latach nauki przez 6 różnych nauczycielek nauczyłeś się jedynie „hasta la vista baby” lub „adios amigos” i nie do końca wiesz co to oznacza. Wizja grania w argentyńskich serialach z palcem w nosie i śpiewania hiszpańskich przyśpiewek legła w gruzach przy pierwszym sprawdzianie? Skądś to znamy. Mimo wiedzy minimalnej na temat tego języka nastolatki wciąż gwałcą nasze małżowiny uszne śpiewając „słit songi z Violetty” zaś dresy z Dębca mogą chórem śpiewać „e sera, sera Kolejorz 3 punkty ma”.
Wymowa
Język hiszpański charakteryzuje się głupią wymową niektórych głosek, co przynosi niejednokrotnie zabawne efekty.
- B i v czyta się jako dźwięk pomiedzy „b” a „v”;
- c wymawia się jako „k” bądź jako angielskie „th” w „think” – zależy, jak ładniej brzmi;
- ch czyta się jak coś pomiędzy polskim ć a cz;
- h jest nieme, bidula;
- j wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
- ll wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej – tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
- ñ wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
- g przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po polskiemu – jako „g”;
- y jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
- z to coś w stylu angielskiego bezdźwięcznego /th/.
Też łatwizna?
¡! ¿?
I jeszcze jedno. Españole, chcąc być złośliwymi dla reszty języków, wymyślili sobie, że na początku zdania zakończonego wykrzyknikiem też postawią wykrzyknik, ale do góry nogami. To samo z pytajnikami. Miłego przyzwyczajania się.
Podstawowe słownictwo
- Dzień dobry – Buenos días.
- Do widzenia – Hasta luego.
- Do zobaczenia – Hasta la vista.
- Do widzenia (numer dwa) – Adiós (należy wymawiać: „adjos” z naciskiem na „o”).
- Co? – ¿Qué?
- Na zdrowie (po kichnięciu) – Jesús (i powiedz ktoś, że w Polsce za duży wpływ Kościoła...).
- Na zdrowie (po drugim kichnięciu) – María (wymawiać: „marija”; Ave, ave...)
- Bank – El banco.
- Ławka – El banco.
- Ławka w banku – El banco en el banco.
- Jutro – mañana.
- Rano – mañana.
- Jutro rano – manaña por la mañana.
- Podwieź – Llevar.
- Podwieź mnie! – ¡Llévame!.
- Jeden – Uno.
- Dwa – Dos.
- Trzy – Tres.
- Cztery – Cuatro.
- Obraz – Cuadro.
- Pokój – El cuarto.
- Cztery obrazy w pokoju – Cuatro cuadros en el cuarto.
- Złapać środek transportu (Hiszpania) – Coger.
- Pierdolić (Ameryka) – Coger.
- Zakręt – Curva.
- Fajka – La pipa.
- Chirurg – El cirujano.
- Słaby – Débil.
- Chudy – Flaco.
- Słaby i chudy chirurg zgubił fajkę na zakręcie – El cirujano débil y flaco perdió la pipa en la curva.
Z tym słownictwem na pewno poradzisz sobie w krajach hiszpańskojęzycznych. Powodzenia! Pamiętajmy, że najbardziej eleganckim sposobem powitania jest:
Señores! Traisson! Estamos en culo!
