Biathlon czołgowy: Różnice pomiędzy wersjami
M (dodano link do artykułu Panama) |
|||
Linia 23: | Linia 23: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[biathlon czołgowy]] |
|||
* [[kamienowanie izraelskiego czołgu]] |
* [[kamienowanie izraelskiego czołgu]] |
||
* [[kółko i krzyżyk]] |
* [[kółko i krzyżyk]] |
Wersja z 11:26, 25 wrz 2021
Biathlon czołgowy (ros. чики-брики) – dyscyplina sportów wojskowych wymyślona w Rosji[1] w połowie XX wieku.
Zasady
Celem uczestników gry jest zapianie czołgiem po poligonie i strzelanie do wyimaginowanych przeciwników w postaci drewnianych celów na czas. Żeby jednak nie było łatwo, wokół toru ustawiono pachołki, za których potrącenie otrzymuje się punkty karne za złe parkowanie. Gdy otrzyma się odpowiednią ilość punktów karnych to można wygrać rower! załoga czołgu musi wykonać karną kolejkę karne okrążenie[2]. Dodatkowo, aby kierowca czołgu[3] nie miał łatwego życia na poligonie, występują również inne przeszkadzajki, w postaci stromych podjazdów, ostrych zjazdów, rowów z wodą, puszek po piwie, plastikowych kółek udający miny przeciwpancerne czy niskich murków wybudowanych przez nielegalnych imigrantów z Meksyku na polecenie Donalda Trumpa, które należy omijać z gracją. Strzelanie odbywa się po wykonaniu każdego okrążenia. W sumie pojazdy pancerne muszą trzy razy przejechać przez cały tor oraz zaliczyć wszystkie trzy cele. Czołgi są malowane w jaskrawe, tęczowe maskujące barwy, aby ukryć spożycie wódki przez czołgistów odróżnić wrogą drużynę od swojej. Rosja na okres zawodów w ramach bratniej pomocy wypożycza drużynom przyjezdnym swoje czołgi T-72, ponieważ Rosjanie nie tolerują obcych czołgów na swoim terytorium[4]. Jedynie Chińczycy mają odwagę przyjeżdżać na zawody z własnym sprzętem w postaci czołgów Typ 69 96A.
Historia
Pierwsze zawody odbyły się w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Oczywiście zwyciężyli Rosjanie przed Amerykanami i Fajfoklokami. Od roku 2013 zawody rozgrywają się na poligonie Albania Alabimo pod Moskwą, a w 2014 zostały wpisane przez MKOl na oficjalną listę sportów zimowych oraz letnich igrzysk olimpijskich, a także dodane do wykazu dyscyplin paraolimpiady. Co więcej, FIS ogłosiła, że w przyszłym sezonie zimowym Turniej Czterech Skoczni zostanie zastąpiony właśnie biathlonem czołgowym pod nazwą zawodów Turniej Czterech Tanków. Ponadto UEFA debatuje nad wprowadzeniem biatlonu czołgowego zamiast rozgrywania dogrywki oraz wykonywania rzutów karnych w finale Ligi Mistrzów.
Rosjanie co roku zapraszają wszystkie kraje świata do wspólnej zabawy. Jednak kraje NATO cały czas uprzejmie odmawiają, tłumacząc to, że wolą bawić się w swojej piaskownicy i organizują własne imprezy np. w Afganistanie czy w Iraku. Pozostałe kraje nie uczestniczą w zawodach z powodów finansowych – po prostu stać je na bilet tylko w jedną stronę[5].
Poniżej prezentuje się lista zwycięzców zawodów w poszczególnych latach.
- 1945 – 1.
RosjaZSRR
2. USA
3. UK
Zawody odbywały się głównie na terenie całej Europy, a ostatecznie zakończyły się w Berlinie; - 1946–2012 – z powodu zdemolowania niemieckiej stolicy przez zwycięzcę konkursu w 1945 roku, doszło do pogorszenia się stosunków między finalistami, więc kolejne zawody były rozgrywanie nieoficjalnie, głównie pomiędzy załogami z ZSRR oraz USA. Nieoficjalne zawody odbyły się poza Europą, m. in. w Korei oraz Wietnamie.
- 2013 – 1. Rosja
2. Kazachstan
3. Białoruś; - 2014 – 1. Rosja
2. Armenia
3. Kazachstan; - 2015 – 1. Rosja
2. Chiny
3. Serbia; - 2016 – 1. Rosja
2. Chiny
3. Białoruś; - 2017 – 1. Rosja
2. Chiny
3. Kazachstan; - 2018 – 1. Rosja[6]? (Zawody odbędą się na przełomie lipca i sierpnia.)
Według nieoficjalnych źródeł w 2025 roku w biathlonie czołgowym ma wystartować drużyna z Polski, a dokładniej z oddziałów Obrony Terytorialnej, by udowodnić, że WOT są w stanie walczyć ze specjalistami z Specnazu na równym poziomie. Według jeszcze bardziej nieoficjalnych źródeł podobne zawody mają odbyć się w Polsce w 2026 roku. W tych zawodach najprawdopodobniej będą uczestniczyć kraje takie, jak San Escobar, San Marino, San Domierz, Lechistan, Liechtenstein, Monako, Zimbabwe oraz Watykan[7].