Piosenkarz

Szablon:Tosoba trudniąca się – jak sama nazwa mówi – śpiewaniem piosenek, które zazwyczaj opowiadają o miłości i są pisane przez zatrudnionych do tego tekściarzy, bo oni sami nie zgłębili wystarczająco porządnie tajników swojego języka. Jedyną cechą różniącą piosenkarza od wokalisty jest to, że zamiast wyć w zespole, występuje solowo. Często zdarza się że osoby trudniące się tym zawodem mają IQ równe ilości nagranych płyt.

Zasady

Piosenkarze lub też żeńskie formy – piosenkarki, mają swoje zasady.

Podstawowe:

1. Zawsze trzeba ładnie wyglądać, ponieważ dziewczyny, które słuchu muzycznego, a już tym bardziej inteligencji, nie posiadają, zwykle kupują płyty, bo zakochują się w piosenkarzach (Jaki on jest przystojny!!!!11!!1 Wyjdź za mnie!!!!!1!111!).
2. Nie można mieć za grosz talentu, beztalencie w dzisiejszych czasach się sprzedaje, na przykład Justynka, czy inna Selenka.
3. Najlepiej śpiewać wzruszające, głębokie teksty o miłości, zazwyczaj nieszczęśliwej, lub też o tym, jak bardzo nie pasujemy do tego świata. Wtedy każdy fan pomyśli, że idol go rozumie i przeżył to samo.
4. W Tesco mówią „klient – nasz pan”. Tu jest tak samo, jeśli fani chcą autografy i zdjęcia, trzeba im je dać, za odpowiednią ceną oczywiście.
5. Jeśli jest się kobietą, wskazane jest wychodzenie na scenę ubraną w lateksowy skąpy kostium. Mężczyźni będą wniebowzięci i zapłacą. Co z tego, że jakieś mohery na Pudelku będą wyzywać od nierządnic.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.