Muzykolog
Muzykolog – osoba zajmująca się pisaniem wielkiej liczby artykułów i książek na temat muzyki, których nikt nigdy nie przeczyta.
Głównym celem działalności muzykologa jest przełożenie muzyki na stek niezrozumiałych sformułowań naukowych oraz obrzydzanie każdego innego gatunku muzyki niż poważna lub w ostateczności jazz. Dziś muzykologów nie można spotkać na wolności ponieważ jest to gatunek zagrożony natychmiastowym wymarciem. Dzieje się tak, ponieważ po studiach muzykologicznych nie ma żadnych perspektyw pracy oraz jakiegokolwiek innego sposobu utrzymania się, przez co większość absolwentów tegoż kierunku ginie z głodu kilka dni po otrzymaniu dyplomu magistra. Zdecydowana większość muzykologów nie przyznaje się, iż podjęła studia muzykologiczne ze względu na nieudane próby dostania się na akademię muzyczną.
Etnomuzykolodzy[edytuj • edytuj kod]
Jest to szczególna grupa muzykologów, która pod pozorem badania muzyki folklorystycznej spotyka się z przedstawicielami różnych mniejszości kulturowych w celu wspólnego upijania się do utraty pamięci oraz śpiewania wspólnych przyśpiewek. Zawodową chorobą etnomuzykologa jest alkoholizm oraz w dalszym stadium marskość wątroby.
Etnomuzykologa można rozpoznać po tym, iż proponuje przypadkowym ludziom alkohol za zaśpiewanie określonych pieśni, znanych nam od dzieciństwa. Za możliwość nagrania naszego występu etnomuzykolog gotów jest postawić podwójną ilość alkoholu. Wszystko sponsorowane przez uczelnie, w której zatrudniono danego człowieka, dlatego takie badania naukowe mogą trwać tydzień, dwa, a czasem nawet dłużej. Jak łatwo się domyślić z racji fundowania alkoholu etnomuzykolodzy są najbardziej sympatycznymi przedstawicielami tego zawodu. W wolnych chwilach zajmują się – poza piciem alkoholu – grą na ligawach, suce biłgorajskiej czy burczybasie.
Historycy muzyki[edytuj • edytuj kod]
Gatunek, na który można natrafić tylko i wyłącznie w bibliotekach. Odżywiają się głównie starymi drukami muzycznymi. Z racji, iż picie alkoholu nie stanowi ich głównej specyfiki pracy, nie są tak przyjaźni i weseli jak etnomuzykolodzy. Znają jednak wiele ciekawych anegdot o kompozytorach oraz prowadzą statystyki o wszystkich niemoralnych ekscesach u kompozytorów lub słynnych muzyków na przestrzeni wielu wieków. Wiedza ta jest inspiracją do wielu działań muzykologów, którzy poświęcając własne zdrowie robią wszystko aby się przekonać czy owe opowieści są prawdziwe. Historycy muzyki lubują się ponadto w pieszych wędrówkach (szczególnie po Tatrach), licząc być może na dokonanie żywota, niczym Mieczysław Karłowicz pod Kościelcem.
Muzykolodzy teoretyczni[edytuj • edytuj kod]
Najmniej sympatyczni ze wszystkich odmian muzykologów. Przypisują sobie najwyższy prestiż wśród wszystkich muzykologów, ponieważ jako jedyni zajmują się biegle opisywaniem tak abstrakcyjnych i niejasnych rzeczy, że nawet inni muzykolodzy tego nie potrafią zrozumieć. Poniżej lista kilku najgłośniejszych książek i artykułów wydanych w ostatnich latach przez najznamienitszych muzykologów teoretycznych w Polsce:
- Wpływ użycia akordu Tristanowskiego w utworach Fryderyka Chopina na zaćmienie słońca oraz dorożkarstwo Japonii w XVI w.
- Muzyka Fryderyka Chopina, a przyczyny powstawania hemoroidów
- Wpływ Ronda A-dur W.A Mozarta na poprawę przepustowości ruchu miejskiego we Wrocławiu
- Bach i wpływ jego twórczości na współczesne katastrofy lotnicze
- Zanik słuchu u Beethovena, a wyginięcie neandertalczyków w południowej Europie
