Dziennikarz

Spierdalaj!

Najczęstsza odpowiedź gwiazdy na pytanie dziennikarza

Dziennikarstwo od prostytucji różni jedynie fakt, że w tym pierwszym zawodzie częściej występują mężczyźni

Dziennikarz z 40 letnim stażem jednej z dolnośląskich gazet, przy piwie

Dziennikarz – istota dwunożna, działająca na zlecenie wielkiego bossa redakcji, która jest gotowa zrobić wszystko, żeby zrobić wywiad z politykiem lub innym dziwadłem. Współpracują z paparazzi. Osoba dziennikarza zdolna jest do wciskania śmiertelnikom rozmaitego kitu, poprzez kilka tuneli łączących świat (w którym żyją dziennikarze) z Ziemią, takich jak telewizja, prasa i radio. Posiadają moc przenikania przez te tunele, wychodząc niepostrzeżenie z telewizorów, w celu odbycia tajnych misji, zwanych przeprowadzeniem reportażu, albo udzieleniem wywiadu. Do niedawna upatrywano w nich źródła wszelkich niepowodzeń polskich polityków, zarówno samorządowców, jak i tych drugich. Po wyborach w 2005 roku okazało się to nieprawdą, bo wszystkiemu i tak winna jest PO.

Cel

Dziennikarze są tworzeni, żeby zdobywać informacje, o których nikt nigdy nie wiedział oraz zadawania głupich pytań, typu „i co z tą ustawą o wyższe zarobki?”. Gdy są nazbyt nachalni, dzieją się różne rzeczy. Na przykładzie:

• Dziennikarz próbuje zdobyć informacje od Kaczki Naczelnej za pomocą niezbyt agresywnej zaczepki. Rozmówca odpowiada: „spieprzaj dziadu!” i w ten sposób powstaje nowy spór: czy polityk ma prawo do obrony godności?

• Konferencja w Brukseli. Lech „łagodnie” informuje ministra o tym, by pytanie nie padło od strony którejś dziennikarki. „Nie od tej małpy w czerwonym” – usłyszał minister.

Takie zajścia zdarzają się częściej. Dziennikarze Nonsensopedii postarają się o skrupulatne zapisywanie ich.

Klasyfikacja ogólna

• Dziennikarz muzyczny – zajmuje się ględzeniem (względnie pisaniem) o tyłkach, strojach i bieliźnie najnowszych piosenkach Dody, Mandaryny i innych podobnych.
• Dziennikarz publicysta – gatunek wymierający, nadal zajmuje się polityką. Tworzy długie elaboraty o kaczkach w Warszawie, koniach na Wiejskiej i czerwonych burakach. Uważa, że głównym zainteresowaniem tzw. śmiertelników są wykrywane przez niego afery i oszustwa.
• Dziennikarz radiowy – szczególny podtyp dziennikarza, który pozostaje niewidzialny przez większą część swojego życia. Ze światem zewnętrznym kontaktuje się poprzez fale dźwiękowe, powodując, że co wrażliwsi uparcie twierdzą, że słyszą głosy, choć nikogo nie widzą.
• Dziennikarz sportowy – dużo gada, nikt go nie rozumie. Porozumiewa się specyficznym dialektem, właściwym dla konkretnego przedstawiciela tego typu. Spora część, zwana także komentatorami sportowymi, posiada rozmaite wady wymowy uniemożliwiające jakiekolwiek próby odkodowania przekazywanych przez nich wiadomości.
• Dziennikarz uliczny – osoba zajmująca się rozprowadzaniem dzienników na ulicach. Najczęściej spotykana w miejscach o dużym natężeniu ruchu, prowokująca korki, wypadki i to, że ludzie spóźniają się rano do pracy.
• Dziennikarz interwencyjny – prowadzi programy, stojąc w efektownym rozkroku, pokazując błyskawiczne wjazdy medialne w miejsca, gdzie płaczą, źle się dzieje albo jest fajne tło. Pokazane na ekranie interwencje nie przynoszą żadnego skutku (poza finansowym dla dziennikarza).
• Dziennikarza modowy – bardzo ostatnio modowy modny, zajmuje się przekonywaniem, że w ubiorze właściwie wszystko do wszystkiego pasuje, zależy to tylko od stopnia ekstrawagancji lub szajby ubieranego/ubierającego. Jest gejem lub czupiradłem płci żeńskiej.
• Dziennikarz internetowy – anonimowy n00b lub inny pokemon, uzewnętrzniający się na jakimś blogu, który uważany jest przez niego za opiniotwórczy. Tylko przez niego.
• Dziennikarz leniwy – kopiuje wszystko, co znajdzie na stronie PAPki PAP.

Zobacz też

• Dziennikarstwo obywatelskie