Język polski
W Polsce mi się trudno zrobiło, tam mieszkają zimni ludzie. Wszyscy syczą. Po co syczą? To Bóg dał im język żmij za to, że są klamliwi!
- Maksym Gorki o języku polskim
CheScH mOOoY bOoSiAcHkUu cO pOraBbiASshh!?!/11.
- Zbrodnia na języku polskim
Język polska nie trudna.
- Język polski sam o sobie
Ich ferstehe nicht głupi język
- Generał z Janosika o języku polskim
Język polski (polszczyzna) – etniczny język Polaków, wymyślony ok. 2000 lat temu przez kompletnych analfabetów. Jest uznawany za tródny trudny – gramatyką może konkurować z fińskim i węgierskim, a każdy cudzoziemiec kończy się go uczyć przy poznawaniu fleksji. Co więcej, język polski jest na tyle trudny, że sami Polacy nie umią umiejom umiom potrafią go zrozumieć i mało który potrafi go poprawnie ószyfadź używać.
Skomplikowana wymowa takich słów jak źdźbło, rozstrzygnięcie, chrząszcz czy bezwzględny stały się inspiracją odgłosów wydawanych przez potwory z horrorów H.P. Lovecrafta
Historia
Najstarsze zapiski o języku polskim sięgają starożytności, gdy pewien Egipcjanin szedł ulicą, zobaczył pannę o lekkich obyczajach i stwierdził: O kurwa!.
W obecnych czasach, język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski!
Obecnie polszczyzna jest używana głównie przez mieszkańców Polski i mniejszości rdzennych Polaków. Język polski powstał również po to, by utrudniać cudzoziemcom życie w Polsce. Nie dziwmy się więc słysząc Araba mówiącego Ja przjechali do Polska! Kupiła sobie doma a w nim ja ma nowa czarna ladrador! Ładne wy miały ten kraj Polske!
Anglicy, Amerykanie i wszyscy inni mówiący po angielsku uczą się polskiego w oparciu o zdanie Tea who you yeah bunny!.
Język polski w szkołach
W obecnych czasach, język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski. Podczas dwunasto- (lub trzynasto-) letniej nauki w szkole podstawowej i średniej zostaniesz nauczony, jak napisać list prywatny, którego nigdy nie napiszesz, czym są antonimy, synonimy i homonimy, chociaż wiadomo, iż „ant” to po engrishu mrówka, syn to syn, a homo to pederasta. Nie! Nauczyciele będą cię tym torturować i kazać za
lać po nocach, by w twoim sprawozdaniu znalazło się po dwadzieścia rodzajów tych „-nimów”. Do tego dochodzą prace w grupach podczas których jeden pisze, a reszta słucha. Omówisz również lektury dostosowane do twojego wieku, jak np. „Krzyżacy” w pierwszej klasie gimnazjum, albo „Lokomotywę” w czwartej klasie podstawówki.
Produktywność
Język polski jest także najbardziej produktywnym językiem świata w zakresie wulgaryzmów. Jest ich tak zajebiście dużo, że chuj wie ile! By stworzyć nowe przekleństwo wystarczy sprawnie napierdalać przedrostkami np.:
Podstawa: pierdolić (1 uprawiać seks, 2 lekceważyć coś, 3 gadać głupstwa, 4 nie wytrzymywać);
Czasowniki:
- wypierdolić (1 wyrzucić, 2 przewrócić, 3 uderzyć);
- popierdolić (1 pomylić, 2 zbojkotować, 3 mówić bez sensu np. popierdoli sobie i przestanie);
- popierdalać (1 szybko się poruszać lub coś robić);
- zapierdolić (1 ukraść, 2 zabić, 3 upić, 4 odurzyć/naćpać się, 5 zapchać, np. kibel, 6 zniszczyć coś przez zużycie lub upierdolenie);
- zapierdalać (1 intensywnie pracować, 2 szybko się poruszać lub coś robić);
- upierdolić (1 ubrudzić, 2 ułamać, ukruszyć, urwać, uciąć);
- przypierdolić (1 uderzyć);
- przypierdolić się (1 czepiać się, 2 wtrącać się);
- odpierdolić (1 zrobić coś głupiego, 2 zwariować, np: jemu już odpierdala, 3 ułamać, ukruszyć, urwać, uciąć);
- odpierdolić się (1 się dać komuś spokój, 2 ubrać się odświętnie);
- dopierdolić (1 obciążyć kogoś czymś 2 dorzucić, np. węgla do pieca 3 dobić kogoś/coś);
- dopierdolić się (1 czepiać się);
- napierdolić (1 użyć czegoś w nadmiarze, 2 upić się, 3 pobić kogoś, 4 mówić o kimś kłamstwa, 5 powiedzieć coś bardzo szybko);
- napierdalać (1 bić, 2 boleć, sprawiać ból, 3 robić coś dobrze, 4 uczyć się, 5 szybko mówić, 6 wydawać głośne dźwięki, np: ale ten alarm napierdala);
- spierdolić (1 uciec, 2 zepsuć, 3 nie spisać się, 4 zrzucić coś z czegoś);
- spierdolić się (1 puścić bąka, 2 spaść z czegoś, np. ze schodów);
- podpierdolić (1 ukraść, 2 donieść na kogoś, 3 podpalić);
- nadpierdolić (1 nadmienić, 2 nadrobić, 3 nadgryźć, 4 nadłamać, 5 nadwyrężyć);
- wpierdolić (1 pobić, 2 zjeść);
- wpierdolić się (1 wejść/wpaść w coś lub na coś 2 popaść w kłopoty);
- przepierdolić (1 zdefraudować, 2 zgubić, 3 przegrać, 4 przebić, 5 wydać, np. całą wypłatę);
- opierdolić (1 zganić, 2 lenić się, 3 ubrudzić k-g, 4 obrać, 5 oskubać, 6 sprzedać, 7 ostrzyc, 8 obrazić, 9 okraść, 10 zjeść);
- rozpierdolić (1 zepsuć, zniszczyć, 2 rozwalić, 3 pokonać);
- obpierdolić (1 zniszczyć coś, 2 wypić butelkę wódki);
- nawpierdalać (1 obrazić kogoś, 2 nasypać, nawrzucać czegoś za dużo);
- nawpierdalać się (1 najeść się);
- ponadpierdolić (1 pobić kogoś bardzo mocno);
- bezpierdolić (1 powstrzymać się od uprawiania seksu).
Imiesłowy utworzone od czasowników, np:
- pierdolony - (ktoś go pierdolił);
- zapierdolony - (ktoś go zapierdolił);
- spierdolony - (ktoś go spierdolił);
- odpierdolony - (odpierdolił się);
- upierdolony - (ktoś go upierdolił).
Przymiotniki:
- wypierdolony (1 bardzo duży);
- pierdolony (1 budzący podziw, 2 budzący odrazę/niechęć);
- popierdolony (1 szalony, aspołeczny);
- pierdolnięty (1 szalony, aspołeczny).
Rzeczowniki:
- pierdolnik - (1 mały, bliżej nieokreślony przedmiot, często przełącznik, 2 miejsce gdzie panuje nieporządek, np: ale tu macie pierdolnik; 3 internat);
- napierdalacz - (1 ktoś kto dobrze napierdala);
- zapierdalacz - (1 ktoś kto szybko zapierdala);
- podpierdalacz - (1 złodziej, 2 donosiciel, konfident).
Podobne możliwości dają słowa jebać i kurwa, co pozwala w praktyce wyeliminować inne słowa i posługiwać się wyłącznie wulgaryzmami.
Odmiana czasowników
Główny artykuł: koniugacja
Odmiana przez przypadki
- Główny artykuł: deklinacja
