Polonista: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Musisz przyznać, że jak tatuś zrobi dzióbek, to nie ma c{{Cenzura3}}a we wsi!|Główny bohater Adaś Miauczyński, do syna Sylwusia, o swoim talencie stylistycznym}} |
|||
{{cytat|8 lat podstawówki,4 liceum, potem 2 lata studiów, dyplom z wyróżnieniem, a teraz mi płacą, jak psu, czuję sięjakbyjm dostał w mordę...|Polonista o swojej wypłacie}} |
{{cytat|8 lat podstawówki,4 liceum, potem 2 lata studiów, dyplom z wyróżnieniem, a teraz mi płacą, jak psu, czuję sięjakbyjm dostał w mordę...|Polonista o swojej wypłacie}} |
||
Wersja z 17:55, 23 maj 2013
8 lat podstawówki,4 liceum, potem 2 lata studiów, dyplom z wyróżnieniem, a teraz mi płacą, jak psu, czuję sięjakbyjm dostał w mordę...
- Polonista o swojej wypłacie
Polonista – nękany przez pięć lat studiów, po których pracuje w Anglii, szary żuczek, spędzający czas na chodzeniu między biblioteką a czytelnią. Najczęściej z nabytą wadą wzroku.
Nadwrażliwy na błędy językowe, stylistyczne i podobne. Nabywający w trakcie edukacji wątpliwości dotyczących pisowni ortograficznej poprzez analizę języka staro-cerkiewno-słowiańskiego i pomieszanie nosówek.
Jego cechą rozpoznawczą jest awersja do języka angielskiego – uparcie twierdzi, że z pobudek patriotycznych.
Purysta językowy znienawidzony przez rodzinę, znajomych i uczniów. Samotnik skazany na towarzystwo książek. Oczytany.
Poprzez ciągłą korektę błędów zastanawiający się nad poprawnymi formami dla poprawnych form.
Zarabiający mniej, niż wydaje na książki, dojazd do szkoły i lakiernika samochodowego.
Nienawidzi, jak inni poprawiają jego błędy lub zwracają uwagę na to, że może się mylić.
