Język polski

Przypadki w języku polskim

W Polsce mi się trudno zrobiło, tam mieszkają zimni ludzie. Wszyscy syczą. Po co syczą? To Bóg dał im język żmij za to, że są klamliwi!

Maksym Gorki o języku polskim

CheScH mOOoY bOoSiAcHkUu cO pOraBbiASshh!?!/11.

Zbrodnia na języku polskim

Język polska nie trudna.

Język polski sam o sobie

Ich ferstehe nicht głupi język

Generał z Janosika o języku polskim

Język polski (polszczyzna) – etniczny język Polaków, wymyślony ok. 2000 lat temu przez kompletnych analfabetów. Jest uznawany za tródny trudny – gramatyką może konkurować z fińskim i węgierskim, a każdy cudzoziemiec kończy się go uczyć przy poznawaniu fleksji. Co więcej, język polski jest na tyle trudny, że sami Polacy nie umią umiejom umiom potrafią go zrozumieć i mało który potrafi go poprawnie ószyfadź używać.

Skomplikowana wymowa takich słów jak źdźbło, rozstrzygnięcie, chrząszcz czy bezwzględny stały się inspiracją odgłosów wydawanych przez potwory z horrorów H.P. Lovecrafta

Historia

Praktyczne zastosowanie języka polskiego

Środki walki w trosce o dobrą polszczyznę

Najstarsze zapiski o języku polskim sięgają starożytności, gdy pewien Egipcjanin szedł ulicą, zobaczył pannę o lekkich obyczajach i stwierdził: O kurwa!.

W obecnych czasach, język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski!

Obecnie polszczyzna jest używana głównie przez mieszkańców Polski i mniejszości rdzennych Polaków. Język polski powstał również po to, by utrudniać cudzoziemcom życie w Polsce. Nie dziwmy się więc słysząc Araba mówiącego Ja przjechali do Polska! Kupiła sobie doma a w nim ja ma nowa czarna ladrador! Ładne wy miały ten kraj Polske!

Anglicy, Amerykanie i wszyscy inni mówiący po angielsku uczą się polskiego w oparciu o zdanie Tea who you yeah bunny!.

Język polski w szkołach

W obecnych czasach, język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski. Podczas dwunasto- (lub trzynasto-) letniej nauki w szkole podstawowej i średniej zostaniesz nauczony, jak napisać list prywatny, którego nigdy nie napiszesz, czym są antonimy, synonimy i homonimy, chociaż wiadomo, iż „ant” to po engrishu mrówka, syn to syn, a homo to pederasta. Nie! Nauczyciele będą cię tym torturować i kazać zalać po nocach, by w twoim sprawozdaniu znalazło się po dwadzieścia rodzajów tych „-nimów”. Do tego dochodzą prace w grupach podczas których jeden pisze, a reszta słucha. Omówisz również lektury dostosowane do twojego wieku, jak np. „Krzyżacy” i „Pan Tadeusz” w ósmej klasie, albo „Lokomotywę” w czwartej klasie podstawówki.

Produktywność

Język polski jest także najbardziej produktywnym językiem świata w zakresie wulgaryzmów. Jest ich tak zajebiście dużo, że chuj wie ile! By stworzyć nowe przekleństwo wystarczy sprawnie napierdalać przedrostkami np.:

Podstawa: pierdolić (1 uprawiać seks, 2 lekceważyć coś, 3 gadać głupstwa, 4 nie wytrzymywać);

Czasowniki:

1. wypierdolić (1 wyrzucić, 2 przewrócić, 3 uderzyć);
2. popierdolić (1 pomylić, 2 zbojkotować, 3 mówić bez sensu np. popierdoli sobie i przestanie);
3. popierdalać (1 szybko się poruszać lub coś robić);
4. zapierdolić (1 ukraść, 2 zabić, 3 upić, 4 odurzyć/naćpać się, 5 zapchać, np. kibel, 6 zniszczyć coś przez zużycie lub upierdolenie);
5. zapierdalać (1 intensywnie pracować, 2 szybko się poruszać lub coś robić);
6. upierdolić (1 ubrudzić, 2 ułamać, ukruszyć, urwać, uciąć);
7. przypierdolić (1 uderzyć);
8. przypierdolić się (1 czepiać się, 2 wtrącać się);
9. odpierdolić (1 zrobić coś głupiego, 2 zwariować, np: jemu już odpierdala, 3 ułamać, ukruszyć, urwać, uciąć);
10. odpierdolić się (1 się dać komuś spokój, 2 ubrać się odświętnie);
11. dopierdolić (1 obciążyć kogoś czymś 2 dorzucić, np. węgla do pieca 3 dobić kogoś/coś);
12. dopierdolić się (1 czepiać się);
13. napierdolić (1 użyć czegoś w nadmiarze, 2 upić się, 3 pobić kogoś, 4 mówić o kimś kłamstwa, 5 powiedzieć coś bardzo szybko);
14. napierdalać (1 bić, 2 boleć, sprawiać ból, 3 robić coś dobrze, 4 uczyć się, 5 szybko mówić, 6 wydawać głośne dźwięki, np: ale ten alarm napierdala);
15. spierdolić (1 uciec, 2 zepsuć, 3 nie spisać się, 4 zrzucić coś z czegoś);
16. spierdolić się (1 puścić bąka, 2 spaść z czegoś, np. ze schodów);
17. podpierdolić (1 ukraść, 2 donieść na kogoś, 3 podpalić);
18. nadpierdolić (1 nadmienić, 2 nadrobić, 3 nadgryźć, 4 nadłamać, 5 nadwyrężyć);
19. wpierdolić (1 pobić, 2 zjeść);
20. wpierdolić się (1 wejść/wpaść w coś lub na coś 2 popaść w kłopoty);
21. przepierdolić (1 zdefraudować, 2 zgubić, 3 przegrać, 4 przebić, 5 wydać, np. całą wypłatę);
22. opierdolić (1 zganić, 2 lenić się, 3 ubrudzić k-g, 4 obrać, 5 oskubać, 6 sprzedać, 7 ostrzyc, 8 obrazić, 9 okraść, 10 zjeść);
23. rozpierdolić (1 zepsuć, zniszczyć, 2 rozwalić, 3 pokonać);
24. obpierdolić (1 zniszczyć coś, 2 wypić butelkę wódki);
25. nawpierdalać (1 obrazić kogoś, 2 nasypać, nawrzucać czegoś za dużo);
26. nawpierdalać się (1 najeść się);
27. ponadpierdolić (1 pobić kogoś bardzo mocno);
28. bezpierdolić (1 powstrzymać się od uprawiania seksu).

Imiesłowy utworzone od czasowników, np:

1. pierdolony – (ktoś go pierdolił);
2. zapierdolony – (ktoś go zapierdolił);
3. spierdolony – (ktoś go spierdolił);
4. odpierdolony – (odpierdolił się);
5. upierdolony – (ktoś go upierdolił).

Przymiotniki:

1. wypierdolony (1 bardzo duży);
2. pierdolony (1 budzący podziw, 2 budzący odrazę/niechęć);
3. popierdolony (1 szalony, aspołeczny);
4. pierdolnięty (1 szalony, aspołeczny).

Rzeczowniki:

1. pierdolnik – (1 mały, bliżej nieokreślony przedmiot, często przełącznik, 2 miejsce gdzie panuje nieporządek, np: ale tu macie pierdolnik; 3 internat);
2. napierdalacz – (1 ktoś kto dobrze napierdala);
3. zapierdalacz – (1 ktoś kto szybko zapierdala);
4. podpierdalacz – (1 złodziej, 2 donosiciel, konfident).

Podobne możliwości dają słowa jebać i kurwa, co pozwala w praktyce wyeliminować inne słowa i posługiwać się wyłącznie wulgaryzmami.

Odmiana czasowników

Główny artykuł: koniugacja

Odmiana przez przypadki

Główny artykuł: deklinacja

Zobacz też

• Język polonistów
• kurwa (słowo)
• spierdalaj