Poseł

Jeden z mądrzejszych (p)osłów

On także mógł zostać (p)osłem!

Poseł – osioł (gw. oseł) z przedrostkiem „p” (palant). Osoba, której nie powiodło się w życiu, nie znalazła pracy lub z niej wyleciała. Poza tym ogromnie zakompleksiona i żądna władzy oraz uprawiająca wszelkie rodzaje kumoterstwa oraz działania korupcyjne. Brak sukcesów zawodowych posła tłumaczyć można niezwykle zaawansowanym poziomem wizjonerstwa, ocierającym się o abstrakcję. Żaden przeciętny obywatel nie jest w zasadzie zrozumieć wizji posła, nie mówiąc o uznaniu ją za rzeczywistą oraz rozsądną, a powszechnie panuje plotka, że nawet sam poseł rzadko wie o co mu chodzi.

Poseł do niedawna charakteryzował się brakiem wykształcenia. Teraz w większości posiada ukończoną podrzędną szkołę wyższą, w której nabył prawa do pracy magisterskiej. Ukończony kierunek studiów posła to przeważnie historia lub psychologia, co jak się okazuje pozwala mu być specjalistą z zakresu podatków, ubezpieczeń społecznych lub też innych strategicznych dziedzin gospodarczych.

Poseł (ww. osioł) jest zwierzęciem stadnym, a jego trwającą cztery lata kadencję najlepiej opisać na przykładzie zachowania stada świń przy korycie. Poseł – podobnie jak świnia – najpierw musi się do koryta dopchać, a kiedy to uczyni robi wszystko, aby się przy nim utrzymać jak najdłużej. Poseł nigdy nie napcha się do syta, a po odbyciu kadencji „idzie na ścięcie” przeważnie pozostając bez godności, wstydu, honoru, zaufania czy też jakichkolwiek oznak człowieczeństwa.

W ramach przerw w przepychankach przy korycie, ulubionym zajęciem posła jest tarzanie się w błocie, lub mieszanie z nim innych posłów, używając w tym celu jedynie chwytów poniżej pasa. Tarzając się w błocie posłowie preferują przede wszystkim takie czynności jak: publiczne poniżanie siebie oraz innych członków stada, sabotaż, podstęp… tudzież organizacje perwersyjnych, ostro zakrapianych spotkań.

Arena, na której odbywają się wyżej wymienione czynności, potocznie nazywana jest Sejmem. Sejm jest specyficznym miejscem pracy, w którym tolerowany jest stan „na gazie”, z niewiadomych przyczyn uznawany za naganny we wszystkich szanujących się przedsiębiorstwach.

Zachowanie posła w czasie kadencji pozwala stwierdzić, iż jest ono bliskie zachowaniu innego, cieszącego się podobnym poziomem szacunku członka społeczeństwa – złodzieja, dokładniej kieszonkowca. Wynika to z faktu, iż wspomniany żer posła zbudowany jest w większości z oszczędności oraz wynagrodzeń obywateli, będących pochodną ich ciężkiej pracy oraz posiadanych kompetencji, które to z kolei są pojęciem abstrakcyjnym dla posła.

Poseł ze względu na posiadany poziom inteligencji nie ma wstępu do Media Markt; nie powinien mieć również wstępu do takich miejsc jak: urząd skarbowy, bank, kino, teatr, supermarket, czy kościół.

Zobacz też

• premier
• prezydent
• złodziej