San Escobar
| Ludowo-Demokratyczna Republika Świętego Escobara | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Stolica | Santo Subito | ||||
| Prezydent | Leôncio Almeida | ||||
| Premier | |||||
| Symbole | plaża Esperal, tor wyścigowy Tortilla i masyw Hasta La Vista | ||||
| Dewiza | Libertad, Progreso y Pueblo | ||||
| Hymn | Słodki Presidente Pauliny Młynarskiej i Julii Chmielnik | ||||
| Ludność | 36 mln Escobarczyków i 180 tys. Polaków | ||||
| Język urzędowy | język hiszpański, język polski, język chuj | ||||
| Ustrój | demokracja | ||||
| Religia | katolicyzm | ||||
| Waluta | pablo escobarskie
1 pablo - 100 centavos | ||||
 | |||||
| Mapa | |||||
San Escobar (pełna nazwa Ludowo-Demokratyczna Republika Świętego Escobara, hiszp. República Popular Democrática de San Escobar) – państwo położone w Ameryce Północnej. Ogłosiło niepodległość 10 stycznia 2017 roku. Jako pierwsza jego suwerenność uznała Polska – dziś największy sojusznik tego latynoskiego państwa. To właśnie Witold Waszczykowski dumnie oznajmił, że na mapie pojawił się San Escobar.
Jego stolicą jest malownicze miasto Santo Subito.
Kraj ten znajduje się w stanie wojny z Saint Kitts i Nevis. Prezydent SKiN miał czelność powiedzieć, że Waszczykowski miał na myśli jego wyspę. San Escobar uznał to za prowokację, na którą odpowie wojną.
Polskim ambasadorem w San Escobar jest znany polski biznesmen Stefan Siarzewski, a konsulem Krzysztof Wąski.
Parlament jest dwuizbowy i dzieli się na Radę Deputowanych (666 miejsc) i Radę Starszych (160 miejsc). Władza ustawodawcza skupia się głównie w tej pierwszej.
Historia
Początki kraju sięgają jeszcze III tysiąclecia p.n.e. Wtedy to na terenach obecnej wyspy Isla Bonita osiedlili się pierwsi mieszkańcy - Indianie plemienia Nahumito, którzy toczyli wojnę z innym plemieniem - Pok-hontaz (mające potężne imperium od osady Santo Subito przez Espero de Nubira do Santo Domestos) oraz z jeszcze innym - Unitrów zamieszkujących dzisiejsze Ciudad Polaca. Kultura ich była nadzwyczaj rozwinięta - w pobliżu Espero de Nubira odkopano coś na kształt karabinu oraz zardzewiały odłamek bomby, a w Ciudad Polaca - magnetofony i radioodbiorniki budową podobne do tych produkowanych przez śp. Unitrę. Najważniejszym wydarzeniem była Wojna 14-letnia (1954 p.n.e - 1940 p.n.e), w której cudem, dzięki nowoczesnym technologiom i dużej liczbie wojowników, zwyciężyli Nahumitańczycy pod wodzą władczyni Kubary VII, zdobywając ważne miejsce dla Pok-hontazów - miasta Ihmakuruku i Eruczene (dzisiejsze Coco Jumbo i Los Sortos), co pozwoliło im się znacząco zbliżyć do ich stolicy - miasta Gulbul (dzisiejsze Santo Domestos). Szczególnie burzliwy był okres powojenny, kiedy na granicy terenów Unitrów i Nahumitańczyków odbywały się liczne potyczki, które spowodowały, że "ludzie wyspy"[1] przeszli z jednej wojny w drugą. Wojna unitro-nahumicka (1937 pn.e. - 1934 p.n.e.) była pierwszą, w której użyto unitrowskich robotów bojowych. Szara łuskowana skóra, oczy wielkie jak postaci z anime oraz odbiorniki Unitry zamiast ust - to były ich cechy rozpoznawcze. Wojnę znów wygrało plemię Nahumito, a po tej wojnie Unitrowie skupili się na zajmowaniu północy terenów. Gdy tak żyli, w 64 n.e. na tereny Pok-hontazów i Nahumitańczyków najechali przodkowie Azteków. Obalili Kubarę XXI, władczynię ludu z Isla Bonita oraz Mheehthuiego IV, cesarza gulbulskiego, a także Dijorę XII, władcę Unitrów i wprowadzili tam swoich ludzi. Tymczasem trzy plemiona kontynuowały swoje życie na północ od San Escobar. Parę państw zamieszkiwanych przez lud z Ciudad Polaca jednak się uchowało aż do IV wieku.
Kiedy w XVI wieku na tereny azteckiej prowincji Kupaztlenka (Santo Subito) wtargnęli Hiszpanie i Portugalczycy, w ciągu 7 tygodni zajęli je. Jednak przy wyznaczaniu granic między Hiszpanią a Portugalią zaszedł konflikt. Obaj królowie chcieli mieć w swoim posiadaniu Santo Subito. Spór o stolicę trwał aż do 1567, kiedy królowie zawiązali porozumienie z Santo Domestos, gdzie stolica San Escobar miała być podzielona na dwie części: północną - portugalską i południową - hiszpańską. I tak też się stało. Jakiś czas potem, w 1603 Portugalczycy postanowili się wycofać z San Escobar i pozostawić swoje terytoria Hiszpanom. Tak się narodziła hiszpańska kolonia San Witoldos.
W 1782 zrobiono rzecz nienaturalną jak na tamte czasy - w San Witoldos wprowadzono urząd zarządcy (ekwiwalent prezydenta) na 7-letnią kadencję z możliwością powtórzenia. Pierwszym zarządcą został Nico de Dizmo (lata 1782-1796). W 1860 zmieniono system i wzorem San Marino wprowadzono urząd reprezentanta króla (RK) na 6-miesięczną kadencję. Pierwszymi RK byli Miguel de Bilia oraz Juan de Culo.
Podczas wojen światowych San Escobar było neutralne.
W 1990 roku prawo do wyspy wykupił lider partii politycznej "Front Wyzwolenia San Escobar" (FWSE) Pablo Escobar. W tym samym roku prezydent kraju spotkał się z Lechem Wałęsą, który zapewniał, że do 2000 San Escobar będzie wolny. Obietnic wprawdzie nie dotrzymał, ale Sanescobarczycy tak go umiłowali, że w 1994 uczyniono Wałęsę bohaterem narodowym. Niestety, polityka zagraniczna Aleksandra Kwaśniewskiego nie objęła walki o niepodległość San Escobar. W 1998 roku prezydent USA Bill Clinton spotkał się z politykiem w Santo Subito, co tylko przyspieszyło proces odzyskiwania niepodległości[2]. Jego wizyta poruszyła serca wielu Sanescobarczyków, co doprowadziło do "powstania jesiennego" (1998-1999), które zostało stłumione. Escobar po powstaniu przesiedział 6 lat w więzieniu. Polska od 1993 zaczęła wspierać gospodarczo San Escobar, wysyłając miliony złotych (starych złotych oczywiście) i polską cebulę. Po uwolnieniu Escobara z więzienia w 2005, ten wrócił do polityki i dalej propagował niepodległość swoich terenów. Kraj, po prawie 26 latach starań uzyskał niepodległość 10 stycznia 2017 roku, po tajnym spotkaniu Witolda Waszczykowskiego z kończącym kadencję Obamą.
11 stycznia 2017 roku San Escobar został członkiem ONZ. W tym samym dniu poparł kandydaturę Polski do Rady Bezpieczeństwa. Państwo obiecało także uruchomić loty z lotniska Chopina (a w przyszłości także z Radomia) do San Escobar, jak i nawiązać współpracę z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim w Lublinie i Wyższą Szkołą Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. W planie jest także dwustronne zniesienie wiz pomiędzy państwami, co nastąpi 15 I 2022.
12 stycznia Pablo Escobar dobrowolnie oddał władzę w ręce Leôncio Almeidy. "Rodacy. Ludowo-Demokratyczna Republika Św. Escobara oficjalnie zaistniała na mapach świata. [...] Moja misja się tutaj kończy. Miło mi było wam służyć. Z dniem dzisiejszym władzę w kraju przejmuje wiceprezes FWSE Leôncio Almeida." - to powiedział były prezydent w orędziu do ludu.
14 stycznia San Escobar zaoferował Polsce nowoczesne śmigłowce wojskowe Desperados, wyposażone w rakiety Jalapeno J1. W tym samym dniu Paulina Młynarska wydała singel Słodki Presidente. Tytułowa piosenka mówi o przyjaźni pomiędzy narodami. Minister Kultury SE Zeta Jones poinformowała, że San Escobar postara się o miejsce w Europejskiej Unii Nadawców, by móc wystawić swojego reprezentanta w Konkursie Piosenki Eurowizji i by móc przyznać 12 punktów reprezentantowi Polski.
15 stycznia San Escobar włączył się w zbiórkę pieniędzy w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W specjalnym orędziu wyemitowanym o godzinie 8 czasu lokalnego prezydent Leôncio Almeida nawiązał do słynnej wypowiedzi Jurka Owsiaka: Dzielny naród San Escobar wspiera przyjaciół z Polski. Ty też możesz! WOŚP gra na całym świecie i o jeden kraj dalej!. Para prezydencka wystawiła paczkę kawy, którą wylicytowano za 610 zł (ok. 1500 pablos).
20 stycznia powołano pierwszy w historii SE parlament na 6-letnią kadencję (kadencja prezydencka trwa 5 lat). Większość miejsc w Radzie Deputowanych zajęło FWSE. Dwa dni później uchwalono Konstytucję SE oraz ustanowiono hymn. Hymnem okazał się wspomniany powyżej singiel Pauliny Młynarskiej. "Singiel pani Pauliny Młynarskiej w zaledwie jeden tydzień zdobył wielką popularność w San Escobar. Wielu rodaków chciało, żeby ta piosenka była hymnem kraju, toteż spełniam zarówno ja, jak i Parlament, wasze marzenie. "Słodki Presidente" stało się hymnem narodowym San Escobar. Lud przemówił. W referendum z 19 stycznia aż 79% było za Młynarską. A więc niech się dzieje!" - powiedział premier Jose Arcadio Morales. Natomiast Minister Kultury Zeta Jones powiedziała: "Pani Młynarska, gratulujemy Pani za zrobienie tak pięknej piosenki. W naszym kraju stała się hymnem narodowym. Już trwają dyskusję o przyznanie Pani tytułu honorowej obywatelki SE oraz godności Ministra Kultury."
1 kwietnia otwarto konsulat San Escobar w Bydgoszczy.
Geografia
San Escobar to kraj położony na wyżynach. Najważniejsze szczyty górskie to: Hasta la Vista (4163 m n.p.m.), Waszczykowski (2017 m n.p.m.), Monte Christo (1907 m n.p.m.), Grande Fugofuerte (1811 m n.p.m.), Invitro (1695 m n.p.m.), Pica Chu (1320 m n.p.m.), Di Caprio (1026 m n.p.m.). Wszystkie z nich należą do łańcucha Despacito. Największą wyspą jest La Isla Bonita, na której co roku koncertuje Madonna.
Główne miasta i miejscowości
- Santo Subito – stolica;
- Al Pacino – miasteczko położone w płaskowyżu De Niro, znane miasto turystyczne, nazywane Krakowem Ameryki;
- Ama Rena – system miejski znany z dużego bezrobocia;
- Audiovideo – ośrodek filmowy, escobarski Hollywood;
- Aviomarin – główny port przeładunkowy w San Escobar;
- Calidad – punkt wypadowy na Hasta La Vista; w miasteczku także muzeum C. DecoMorreno;
- Cebularasa – inne ważne skupisko Polonii;
- Ciudad Polaca – największe skupisko Polonii, nadmorski kurort;
- De Mono – miejscowość znana z lokalnego festiwalu muzycznego Voco de Polonio;
- En Domondo – nieduża miejscowość pod Santo Subito z lotniskiem obsługującym połączenia krajowe i międzynarodowe;
- Discopolo – miasto słynące z zespołów grających muzykę lekką, łatwą i przyjemną. Tubylcy posiadają charakterystyczne zielone oczy. Burmistrzem miasta jest Zenono Martiñuco Iglesias;
- Esperal – największe centrum turystyczne San Escobar;
- Espero de Nubira – ośrodek przemysłu motoryzacyjnego w San Escobar;
- La Ponia – niewielka miejscowość o wyjątkowo chłodnym klimacie, escobarski „biegun zimna”;
- Las Dudas – miasto produkujące wysokiej jakości długopisy;
- Los Besos – największy ośrodek produkujący parówki, największy sponsor programu Kuchenne rewolucje;
- Los Cremos de La Va do Vice – ulubiona miejscowość Jana Pawła II;
- Los Sanos de La Setra – miasto znane z produkcji taboru autobusowego;
- Los Sosnos – producent sosen, miasto partnerskie Sosnowca;
- Los Providentos – najbardziej zadłużone miasto w całym San Escobar;
- Los Vipleros – mała wioska będąca swego czasu ośrodkiem nieudanego kapitalistycznego buntu organizowanego przez partię CORVIN;
- Porto Zorro – miasto położone na wyspie La Isla Bonita;
- Primavera – nazywany escobarskim Ciechocinkiem – to właśnie tutaj produkuje się zdrowotne wody mineralne;
- Pueblo Piernico – miasto partnerskie Torunia;
- Puerto Tico – opustoszała miejscowość z zamkniętą fabryką samochodów osobowych;
- San Antonio de Maciero – miasteczko otoczone brzozowym lasem;
- San Mario – miejscowość znana z plantacji grzybów halucynogennych o niezwykłej mocy;
- San Ctuarium – najbardziej religijne miasto;
- San Do Miere – miejscowość reklamowana przez Artura Żmijewskiego;
- San Ok – miejscowość słynąca z latarni Asereje;
- Santo Domestos – miasto znane z rozwiniętego przemysłu chemicznego, najbardziej zanieczyszczone miejsce w kraju;
- San Dacz – ulubiony kurort władz państwowych, słynący z przepięknego krajobrazu, w którym główną atrakcję stanowią przepiękne jeziora z tysiącami słodkowodnych ryb;
- San Epid – główny ośrodek walki z zanieczyszczeniem, znienawidzony przez Santo Domestos;
- San Tadeo – ważny ośrodek kultu religijnego, miejsce licznych pielgrzymek wiernych z całego kraju;
- Santa Gruz – główne skupisko społeczności romskiej;
- Spiritus Movens – miasto znane z wyrobu różnego rodzaju spirytusów;
- Vina Tusca – miasto znane z wyrobu lokalnych win.
Gospodarka
Kraj utrzymuje się głównie z turystyki. Największą popularnością cieszą się: Playa Esperal, Playa los Paravanos (co roku na tej plaży organizowany jest San Escobar Festival de Paravanos, na którym okoliczni twórcy prezentują tradycyjne haftowane parawany plażowe), Playa Los Blondas Carinas, tor wyścigowy Tortilla oraz stolica Santo Subito. Przed uzyskaniem niepodległości głównym źródłem dochodów i towarem eksportowym San Escobar była kokaina, jednak dzięki współpracy z polskimi władzami udało się zmienić tę sytuację – dziś największe dochody przynosi turystyka. Najwięcej turystów przyjeżdża z Polski, która ma bezpośredni transport z Warszawy do Santo Subito; nie muszą oni ubiegać się o wizy. San Escobar cieszy się rozwiniętą siecią transportową. Jako pierwszy kraj na świecie postawił międzynarodową linię tramwajową Via Cebula łączącą Santo Subito z Warszawą[3]. Państwo zajmuje pierwsze miejsce pod względem liczby wyprodukowanych długopisów. Znaną markę Presidente stworzyła państwowa firma należąca do miasta Las Dudas. Długopisy tej marki są tam najpopularniejsze. Duże znaczenie ma także ośrodek przemysłowy La Zona Económica Especial: El Mor d'Or specjalizujący się w produkcji stali, żeliwa, torfu i węgla
Prawa człowieka
Według Amnesty International San Escobar przestrzega praw człowieka. Dużo kontrowersji wzbudziło łamanie praw więźniów. Jak się okazało, w miejscowości El Klevko przetrzymywani są polscy terroryści, odpowiedzialni za nieudaną próbę odbicia Sejmu pod koniec grudnia 2016 roku. Niektórzy światowi przywódcy (z Angelą Merkel na czele) krytykują sposób traktowania więźniów; według kanclerz Niemiec osadzeni muszą produkować narkotyki dla prezydenta kraju[4]. Według WikiLeaks, Ryszard Petru i Joanna Schmidt nie polecieli na Maderę, tylko do obozu pracy w San Escobar w celu odbycia kary. Przed ogłoszeniem niepodległości na terytorium San Escobar jako jednym z niewielu istniało niewolnictwo, jednak 10 stycznia 2017 zostało ostatecznie zniesione dekretem prezydenta Pablo Escobara.
Transport
San Escobar, podobnie jak Polska ma system transportu kolejowego. Koleje Sanescobarskie, czyli Ferrocarriles de San Escobar powstały dzięki dotacji PKP, które przekazały im przeróżne wagony i lokomotywy, większość z nich pochodziła ze skansenów. Oprócz tego koleje polskie podzieliły się swoimi opóźnieniami i planami na przyszłość. Planują wspólnymi siłami zbudować tunel z Łodzi Kaliskiej lub Łodzi Chojen do Santo Subito, a dokładniej głównej stacji tego miasta – Dos Mojitos z odgałęzieniem do Ciudad Polaca i stacji Cebolla na wzór łódzkiego tunelu. Niewykluczone, że udział w budowie będzie mieć znana z dotrzymywania terminów firma Astaldi.
Obecnie we flocie sanescobarskich kolei znajduje się kilka parowozów, w tym te, których nijak nie dało się wykorzystać oraz odnaleziona razem ze złotym pociągiem Pm36-1, a także przeróżne wagony, w tym bydlęce luksusowe wagony pasażerskie pierwszej klasy. Poza tymi niemalże zabytkami do floty FSE należą także inne lokomotywy polskie i czechosłowackie.
PKP wdrożyło plan kolejowo-morskiego połączenia z Santo Subito i Ciudad Polaca pociągiem z Warszawy Wschodniej przez Łódź Widzew, Fabryczną i Kaliską, Poznań Główny, Szczecin Główny i Świnoujście Port, gdzie wagony pociągu Ex 1234 Sanescobarczyk wjeżdżają na pokład promu i płyną do portu w Aviomarin. Zestawienia niektórych sanescobarskich pociągów można znaleźć na Vagonwebie.
Największe miasta SE mają także metro. Np. w Santo Subito jest aż 15 linii metra. Siatka metra będzie wkrótce opublikowana.
Znani mieszkańcy
- Pablo Escobar – były prezydent kraju;
- Leôncio Almeida – obecny prezydent;
- Generał Jose Arcadio Morales – znany wojskowy, który brał udział w wojnie o niepodległość. Obecnie premier i minister obrony kraju, który za największych Polaków uznaje Waszczykowskiego i Pazurę;
- Cacao DecoMorreno – escobarski pisarz, autor bestselleru Najwyższa jakość, założyciel sieci księgarni Los Empicos de San Escobar;
- Donaldo Tuzco – znany producent napojów alkoholowych Vina Tuzca;
- Subcomandante Marcos – szef escobarskiej policji;
- Zeta Jones – escobarska aktorka, reprezentantka państwa w Hollywood, minister kultury;
- Daewoo Lanos – minister infrastruktury i transportu San Escobar, długoletni burmistrz Espero de Nubira;
- João Paco Morales – kapitan reprezentacji piłkarskiej San Escobar;
- Cardinalen Voytyla – minister ds. żłobków i przedszkoli;
- Nacho El Tequito – prezes znanej firmy produkującej nachosy dla pewnego sklepu w Polsce;
- Gordon Shumway – imigrant, dowódca Brygady Kosmicznej WOT w stopniu półkownika (el coronel);
- Christian Paul – znany projektant mody;
- Pedro Santana – wokalista.
Stan wojsk
- 30000 żołnierzy Wojsk Obrony Terytorialnej (w tym Brygada Kosmiczna);
- 107 śmigłowców bojowych Desperados;
- 51 samobieżnych wyrzutni rakiet Jalãpeno;
- 28 polskich śmigłowców;
- 52 okrętów Gawron;
- bateria rakiet Tenis (system VSHORAD) otrzymana z Grecji w zamian za anulowanie długu;
- 212 niezawodnych samochodów rumuńskiej firmy ARO, pożyczone z polskiej policji;
- kiść bananów;
- Matka Boska Częstochowska (prezent od Jarosława Kaczyńskiego);
- generał Bartłomiej Misiewicz, który do końca roku będzie sprawować opiekę nad wysepką.
Do końca roku San Escobar powiększy swoją armię, aby móc odpowiedzieć na wrogie działania Saint Kitts i Nevis.
Miejscem stacjonowania plutonu rozpoznawczego Brygady Kosmicznej WOT jest zamorska baza tzw. Fuerte Trup, która znajduje się w Polsce na terenie kosmodromu w Gdyni. San Escobar dzierżawi bazę w ramach umowy sojuszniczej z Polską.
Święta
- 6 stycznia – Dzień Szczęściu Króli (obchodzony tylko przez sektę Belzebuba);
- 9 stycznia - Dzień Żałoby Narodowej (Z powodu odwołania Witolda Waszczykowskiego);
- 10 stycznia – Dzień Niepodległości;
- 11 stycznia – Dzień Przyjaźni Polsko-Escobarskiej;
- 10 kwietnia – Dzień Polaka;
- Wielkanoc (święto ruchome);
- 19 października - Rocznica Wizyty Billa Clintona w Santo Subito
- 25 grudnia – Boże Narodzenie;
- 31 grudnia – Sylwester.
Ciekawostki
- San Escobar ubiega się o członkostwo w Unii Europejskiej. Mają już jeden głos poparcia[5].
- Na banknocie 10 pablos escobarskich na awersie banknotu znajduje się polski przywódca, a na rewersie widać kaczkę.
- Wojciech Cejrowski niedługo wybiera się do San Escobaru. Oczywiście boso.
- San Escobar wykupił licencję od Polaków na serial Miodowe lata. U nich Karol Krawczyk będzie jeździł na linii tramwajowej łączącej Santo Subito z Warszawą.
- Premier San Escobaru niedawno był w Polsce, a dokładniej w Łodzi, żeby zobaczyć piękny dworzec kolejowy Łódź Fabryczna. Zareagował słowami Łódź, ku
. Ostatnio był w Łodzi w 1999 roku, żeby zwiedzić także dworzec kolejowy, tylko o innej nazwie, Łódź Kaliska. Po wyjściu z dworca zareagował tak samo, jak 18 lat później. - Jedynym Polakiem, który wie, gdzie leży San Escobar na mapie, jest Witold Waszczykowski.
- Palma na rondzie de Gaulle’a w Warszawie jest darem przyjaźni Polsko-San Escobarskiej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ tak nazywali siebie Nahumitańczycy
- ↑ 20 lat po swojej wizycie zostanie ogłoszony drugim bohaterem narodowym
- ↑ i jednocześnie najdłuższą na świecie. Tramwaje tam mają maksymalną prędkość 200 km/h.
- ↑ a to nieprawda, ponieważ zarówno Escobar, jak i Almeida są zagorzałymi przeciwnikami narkotyków
- ↑ Oczywiście od Polski
