Bezrobocie

Bezrobotny

Ciężka praca jeszcze nikomu nie zaszkodziła, ale po co ryzykować?

Ronald Reagan

Bezrobocie – zjawisko społeczne , dzielone na wiele podtypów, charakteryzuje się tym, iż ludzie zdolni do pracy (w wieku produkcyjnym) nie podejmują jej z różnych względów, co ciekawe, najczęściej finansowych. Stan bezrobocia to także filozofia życiowa (pl. bezrobotyzm; ang. no-jobbing; ros. niet-dielo; niem. pojęcie nie istnieje, gdyż Niemcy wyznają zasadę „Arbeit macht frei”) polegająca na cieszeniu się z byle czego, wysypianiu się ponad miarę połączonym z libacjami alkoholowymi.

Osoba bezrobotna

Osoba bezrobotna, to osoba fizyczna, która nie posiada stałego miejsca zatrudnienia, nie prowadząca działalności gospodarczej tj. rolnej, ani nie zarobkująca w jakikolwiek inny sposób .

Według definicji z Urzędów Pracy jest to osoba, która:

• ukończyła 18 rok życia.
• nie ukończyła szkoły podstawowej.
• za stara by żyć, za młoda by umierać tj. przed 60-tką.

W praktyce jednak, osoba bezrobotna to także osoba, która:

• co prawda ukończyła 18 rok życia, ale nie nosząca się z zamiarem harowania, bo musi się wyszaleć .
• osoba, która swoje młodzieńcze lata dawno ma już za sobą, jednak nadal czuje się jak młodziak i konkludując z powyżej podanego punktu – nie ma zamiaru pracować.

Rodzaje bezrobocia

• Bezrobocie fikcyjne – występuje wtedy, gdy bezrobotny, mimo że nie posiada stałego zatrudnienia jest zmuszany w domu do pracy fizycznej np. student pierwszego roku zawsze jest zaganiany do sprzątania „bo ty przecież i tak nic nie robisz”. Ten rodzaj bezrobocia jest całkowicie uciążliwy, gdyż za wykonaną pracę nie dostaje się wynagrodzenia, a człowiek jest dodatkowo narażony na kpiny i wyzwiska.
• Bezrobocie koniunkturalne lub recesyjne – występuje wtedy, gdy spada zapotrzebowanie, podaż i popyt na towary z czarnego rynku. Wtedy bezrobotni naprawdę stają się bezrobotni.
• Bezrobocie strukturalne – występuje wtedy, gdy stajemy się starzy i nieatrakcyjni, a szef wywala nas na zbity pysk, tłumacząc decyzję niewystarczającymi kwalifikacjami pracownika, podejrzewając go jednocześnie o alkoholizm, kradzieże w pracy i patologie rodzinne. Niestety, w 99% przypadków szef ma rację.
• Bezrobocie technologiczne – wynika z postępu technicznego i automatyzacji produkcji, gdy maszyny przejmują obowiązki ludzi. Jednocześnie kryje się za tym pojęciem nieznajomość obsługi nowoczesnych urządzeń, popsucie ich lub doprowadzenie do stanu nieużywalności przez pracownika.
• Bezrobocie sezonowe (właśc. całoroczne) – bezrobocie spowodowane nieodpowiednią porą roku, uniemożliwiającą zarobkowanie i tak: zimą jest za zimno by pracować, latem za gorąco, wiosną zbyt pięknie by tracić czas na pierdoły, a jesienią zbyt mokro i mgliście by ruszyć się spod kołdry.

Przyczyny bezrobocia (filozofia bezrobotyzmu)

• Marne zasiłki, duże wydatki, ale przynajmniej można pospać do południa
• Nie traci się pieniędzy na składki ZUS i można je wykorzystać do zakupu kolejnego litra alkoholu
• Zbyt wysokie wykształcenie („skończyłem przedszkole z wyróżnieniem i doszedłem do 3 klasy podstawowej, nie będę pracował na zmywaku!”)

Wymogi dla wyznawców bezrobotyzmu

• Krzywa gęba, która zniechęca pracodawcę do zatrudnienia. Skrajne ugrupowania wyznające bezrobotyzm nakazują nowym członkom oszpecenie się.
• Brak higieny osobistej
• Brak uzębienia (przynajmniej przedniego)
• Wada wymowy

Fazy bezrobocia

Zaawansowany wyznawca bezrobotyzmu

1. Pobudzenie samoświadomości („a gdyby tak nie pójść dziś do pracy?”),
2. Pobudzenie metafizyczne/religijne („nie samą pracą żyje człowiek!”),
3. Mocne postanowienie poprawy („więcej już nie skalam mych rąk pracą!”),
4. Szok finansowy („gówno zarabiałem, a teraz więcej mi płacą na rencie!”),
5. Stabilizacja psychiczna („ach, ta Polska, jednak może być piękna. Człowiek się wyśpi, za darmo poje, w Caritasie się ubierze i jeszcze mu za to płacą!”).

Sposoby walki z bezrobociem

• upusty w podatkach dla pracodawców uruchamiających nowe stanowiska pracy,
• uznanie całości lub części obowiązkowej składki na ZUS jako podatku od wartości dodanej pracy (zrównanie pracy z innymi towarami),
• stworzenie systemu bardziej elastycznego kształcenia,
• ograniczenie biurokracji związanej z otwieraniem nowych firm,
• wspieranie drobnych i średnich przedsiębiorstw,
• polityka proeksportowa państwa prowadząca do zwiększenia produkcji i zatrudnienia,
• zwolnienia z płatności VAT przy eksporcie,
• skracanie czasu pracy.

Co ciekawe nikt nie widział tych zastosowań na oczy, szczególnie od punktu pierwszego do… ostatniego.

Zobacz też

• Ferdynand Kiepski
• inflacja
• urząd pracy